¹Or nell’anno decimoquinto dell’impero di Tiberio Cesare, essendo Ponzio Pilato governatore della Giudea, ed Erode tetrarca della Galilea, e Filippo, suo fratello, tetrarca dell’Iturea e della Traconitide, e Lisania tetrarca dell’Abilene,

¹ДАР соли понздаҳуми ҳукмронии қайсар Тибариюс, вақте ки Понтиюс Пилотус дар Яҳудо фармонравоӣ мекард, ва Ҳиродус тетрархи Ҷалил,вабародараш Филиппус тетрархи Итурил ва вилояти Тархонитус, ва Лисониюс тетрархи Абилин буд,

²sotto i sommi sacerdoti Anna e Caiàfa, la parola di Dio fu diretta a Giovanni, figliuol di Zaccaria, nel deserto.

²Дар айёми саркоҳинон Ҳонон ва Каёфо, каломи Худо ба Яҳьё ибни Закарьё расид.

³Ed egli andò per tutta la contrada d’intorno al Giordano, predicando un battesimo di ravvedimento per la remissione de’ peccati,

³Ва ӯ тамоми кишвари атрофи Ӯрдунро тай карда, таъмиди тавбаро барои омурзиши гуноҳҳо мавъиза менамуд,

⁴secondo che è scritto nel libro delle parole del profeta Isaia: V’è una voce d’uno che grida nel deserto: Preparate la via del Signore, addirizzate i suoi sentieri.

⁴Чунон ки дар китоби нутқҳои Ишаъёи набй навишта шудааст: «Овози нидокунандае дар биёбон: роҳи Худовандро тайёр кунед, тариқи Ӯро рост кунед;

⁵Ogni valle sarà colmata ed ogni monte ed ogni colle sarà abbassato; le vie tortuose saran fatte diritte e le scabre saranno appianate;

⁵«Ҳар водй баланд, ва ҳар кӯҳ ва теппа паст, ва ҳар каҷӣ роҳи рост, ва ҳар роҳи ноҳамвор ҳамвор хоҳад шуд;

⁶ed ogni carne vedrà la salvezza di Dio.

⁶«Ва ҳар башар наҷоти Худоро хоҳад дид».

⁷Giovanni dunque diceva alle turbe che uscivano per esser battezzate da lui: Razza di vipere, chi v’ha mostrato a fuggir dall’ira a venire?

⁷Ва ба мардуме ки берун меомаданд, то ки аз ӯ таъмид ёбанд, мегуфт: «Эй афъизодагон! Кӣ ба шумо талқин кард, ки аз ғазаби оянда бигрезед?

⁸Fate dunque dei frutti degni del ravvedimento, e non vi mettete a dire in voi stessi: Noi abbiamo Abramo per padre! Perché vi dico che Iddio può da queste pietre far sorgere dei figliuoli ad Abramo.

⁸«Акнун самаре оваред, ки сазовори тавба бошад, ва дар дили худ нагӯед, ки "падари мо Иброҳим аст!"; зероба шумо мегӯям, ки Худо қодир аст аз ин сангҳо барои Иброҳим фарзандон ба вучуд оварад;

⁹E ormai è anche posta la scure alla radice degli alberi; ogni albero dunque che non fa buon frutto, vien tagliato e gittato nel fuoco.

⁹«Ва алҳол теша бар решаи дарахтон гузошта шудааст: ҳар дарахте ки меваи нағз надиҳад, бурида ва дар оташ андохта хоҳад шуд».

¹⁰E le turbe lo interrogavano, dicendo: E allora, che dobbiam fare?

¹⁰Мардум аз ӯ мепурсиданд: «Пас, чй кунем?»

¹¹Ed egli rispondeva loro: Chi ha due tuniche, ne faccia parte a chi non ne ha; e chi ha da mangiare, faccia altrettanto.

¹¹Дар ҷавоби онҳо мегуфт: «Касе ки ду курта дорад, ба касе ки надорад, бидиҳад; ва касе ки хӯрок дорад, низ чунин амал кунад».

¹²Or vennero anche dei pubblicani per esser battezzati, e gli dissero: Maestro, che dobbiam fare?

¹²Боҷгирон низ барои таъмид омада, ба ӯ гуфтанд: «Эй устод, чӣ кунем?»

¹³Ed egli rispose loro: Non riscotete nulla di più di quello che v’è ordinato.

¹³Ба онҳо гуфт: «Бештар аз он чи барои шумо муқаррар шудааст, талаб накунед».

¹⁴Lo interrogaron pure de’ soldati, dicendo: E noi, che dobbiam fare? Ed egli a loro: Non fate estorsioni, né opprimete alcuno con false denunzie e contentatevi della vostra paga.

¹⁴Сарбозон низ аз ӯ пурсида, гуфтанд: «Пас мо чӣ кунем?» Ба онҳо гуфт: «Касеро озор надиҳед, дар ҳаққи касе тӯҳмат накунед, ва ба маоши худ қаноат намоед».

¹⁵Or stando il popolo in aspettazione e domandandosi tutti in cuor loro riguardo a Giovanni se talora non fosse lui il Cristo,

¹⁵Ва ҳангоме ки мардум интизор меистоданд, ва ҳама дар дили худ дар бораи Яҳьё андеша мекарданд, ки оё вай Масеҳ аст ё не, -

¹⁶Giovanni rispose, dicendo a tutti: Ben vi battezzo io con acqua; ma vien colui che è più forte di me, al quale io non son degno di sciogliere il legaccio dei calzari. Egli vi battezzerà con lo Spirito Santo e col fuoco.

¹⁶Яҳьё дар ҷавоби ҳамаи онҳо мегуфт: «Ман шуморо бо об таъмид медиҳам, лекин Тавонотар аз ман меояд, ва ман сазовори он нестам, ки даволи пойафзоли Ӯро воз кунам, Ӯ шуморо бо Рӯҳулқудс ва оташ таъмид хоҳад дод;

¹⁷Egli ha in mano il suo ventilabro per nettare interamente l’aia sua, e raccogliere il grano nel suo granaio; ma quant’è alla pula la brucerà con fuoco inestinguibile.

¹⁷«Ӯ ғалбери Худро дар даст дорад, ва Ӯ хирмангоҳи Худро тоза карда, гандумро дар анбори Худ гирд хоҳад овард, лекин коҳро дар оташи хомӯшнашаванда хоҳад сӯзонд».

¹⁸Così, con molte e varie esortazioni, evangelizzava il popolo;

¹⁸Боз бисьёр чизҳои дигарро ба мардум башорат дода, онҳоро насиҳат мекард.

¹⁹ma Erode, il tetrarca, essendo da lui ripreso riguardo ad Erodiada, moglie di suo fratello, e per tutte le malvagità ch’esso Erode avea commesse,

¹⁹Ва тетрарх Ҳиродус барои Ҳиродия, зани бародараш, ва барои ҳамаи бадиҳое ки карда буд, ба мазаммати ӯ дучор шуда,

²⁰aggiunse a tutte le altre anche questa, di rinchiudere Giovanni in prigione.

²⁰Инро низ бар ҳамаи онҳо илова намуд, ки Яҳьёро дар зиндон андохт.

²¹Or avvenne che come tutto il popolo si faceva battezzare, essendo anche Gesù stato battezzato, mentre stava pregando, s’aprì il cielo,

²¹Ҳангоме ки тамоми мардум таъмид меёфтанд, ва Исо низ таъмид ёфта, дуо мегуфт, осмон кушода шуд,

²²e lo Spirito Santo scese su lui in forma corporea a guisa di colomba; e venne una voce dal cielo: Tu sei il mio diletto Figliuolo; in te mi sono compiaciuto.

²²Ва Рӯҳулкудс дар шакли ҷисмонӣ, чун кабӯтаре, бар Ӯнозил шуд, ва овозе аз осмон омад, ки мегуфт: «Ту Писари Маҳбуби Ман ҳастй; ҳусни таваҷҷӯҳи Ман бар Туст!»

²³E Gesù, quando cominciò anch’egli ad insegnare, avea circa trent’anni ed era figliuolo come credevasi, di Giuseppe,

²³Ва Исо, вақте ки ба хизмати Худ шурӯъ намуд,тақрибан сисола буд, ва, чунон ки гумон мекарданд, писари Юсуф ибни Элӣ,

²⁴di Heli, di Matthat, di Levi, di Melchi, di Jannai, di Giuseppe,

²⁴Ибни Маттот, ибни Левӣ, ибни Малкӣ, ибни Яннай, ибни Юсуф,

²⁵di Mattatia, di Amos, di Naum, di Esli, di Naggai,

²⁵Ибни Матитьё, ибни Омӯс, ибни Наҳум, ибни Ҳеслӣ, ибни Наҷҷой,

²⁶di Maath, di Mattatia, di Semein, di Josech, di Joda,

²⁶Ибни Маҳат, ибни Матитьё, ибни Шимъӣ, ибни Юсуф, ибнл Йӯдо,

²⁷di Joanan, di Rhesa, di Zorobabele, di Salatiel, di Neri,

²⁷Ибни Йӯҳонон, ибни Ресо, ибни Зарубобил, ибни Шаалтиил, ибни Нерй,

²⁸di Melchi, di Addi, di Cosam, di Elmadam, di Er,

²⁸Ибни Малкӣ, ибни Аддӣ, ибни Қӯсом, ибни Элмадом, ибни Эр,

²⁹di Gesù, di Eliezer, di Jorim, di Matthat,

²⁹Ибни Йӯсе, ибни Элиэзер, ибни Йӯрим, ибни Маттот, ибни Левй,

³⁰di Levi, di Simeone, di Giuda, di Giuseppe, di Jonam, di Eliakim,

³⁰Ибни Шимъӯн, ибни Яҳудо, ибни Юсуф, ибни Йӯном, ибни Эльёқим,

³¹di Melea, di Menna, di Mattatha, di Nathan, di Davide,

³¹Ибни Мальё, ибни Мино, ибни Матато, ибни Нотон, ибни Довуд,

³²di Jesse, di Jobed, di Boos, di Sala, di Naasson,

³²Ибни Йисой, ибни Ӯбид, ибни Бӯаз, ибни Салмӯн, ибни Наҳшӯн,

³³di Aminadab, di Admin, di Arni, di Esrom, di Fares, di Giuda,

³³Ибни Аминодоб, ибни Ром,ибниҲесрӯн, ибни Форас, ибни Яҳудо,

³⁴di Giacobbe, d’Isacco, d’Abramo, di Tara, di Nachor,

³⁴Ибни Яъкуб, ибни Исҳоқ, ибни Иброҳим, ибни Тораҳ, ибни Ноҳӯр,

³⁵di Seruch, di Ragau, di Falek, di Eber, di Sala,

³⁵Ибни Саруҷ, ибни Рау, ибни Фолаҷ, ибни Эбар, ибни Шолаҳ,

³⁶di Cainam, di Arfacsad, di Sem, di Noè,

³⁶Ибни Қенон, ибни Арфакшад, ибни Сом, ибни Нӯҳ, ибни Ломак,

³⁷di Lamech, di Mathusala, di Enoch, di Jaret, di Maleleel, di Cainam,

³⁷Ибни Матушолаҳ, ибни Ҳанӯх, ибни Ёрад, ибни Маҳалалъил, ибни Қенон,

³⁸di Enos, di Seth, di Adamo, di Dio.

³⁸Ибни Анӯш, ибни Шет, ибни Одам, ибни Худо буд.