1A wid eɛzizen, imi i ɣ-d țțunefkent lemɛahdat-agi, ilaq a nessizdeg iman-nneɣ seg wayen akk issenǧasen lǧețța-nneɣ akk-d wulawen-nneɣ iwakken a nkemmel tezdeg n tikli-nneɣ akk-d Sidi Ṛebbi, s ṭṭaɛa d wannuz.
1ASI que, amados, pues tenemos tales promesas, limpiémonos de toda inmundicia de carne y de espíritu, perfeccionando la santificación en temor de Dios.
2Qeblet-aɣ deg wulawen-nwen ! Ur neḍlim yiwen, ur nexdim cceṛ ula i yiwen, ur nečči lḥeqq n yiwen.
2Admitidnos: á nadie hemos injuriado, á nadie hemos corrompido, á nadie hemos engañado.
3Ur d-nniɣ ara annect-agi iwakken a kkun-sḍelmeɣ ; axaṭer nniɣ-awen t-id yakan : ama nedder ama newweḍ ɣer lmut, tellam deg wulawen-nneɣ .
3No para condenar os lo digo; que ya he dicho antes que estáis en nuestros corazones, para morir y para vivir juntamente.
4Lețkal-iw fell-awen meqqeṛ, țzuxxuɣ aṭas yis-wen ; yethedden wul-iw yerna yeččuṛ d lfeṛḥ ɣas akken nesɛedda aṭas n leɛtab.
4Mucha confianza tengo de vosotros, tengo de vosotros mucha gloria; lleno estoy de consolación, sobreabundo de gozo en todas nuestras tribulaciones.
5Seg wasmi i d-nekcem tamurt n Masidunya ur nesteɛfa, nețwaḥṛes si mkul tama : ccwal di beṛṛa, tugdi deg ulawen-nneɣ.
5Porque aun cuando vinimos á Macedonia, ningún reposo tuvo nuestra carne; antes, en todo fuimos atribulados: de fuera, cuestiones; de dentro, temores.
6Lameɛna Sidi Ṛebbi yețṣebbiṛen wid yețwaḥeqṛen, iṣebbeṛ aɣ s gma-tneɣ Titus mi d-yewweḍ.
6Mas Dios, que consuela á los humildes, nos consoló con la venida de Tito:
7Mačči kan mi d-yewweḍ gma tneɣ Titus i nețțuṣebbeṛ, lameɛna nețțuṣebbeṛ daɣen s ṣṣbeṛ i d-yewwi s ɣuṛ-wen. Yeḥka-yaɣ-d acḥal tețmennim a yi-teẓrem, acḥal tḥeznem d wamek tebɣam a yi-tɛiwnem seg ul. ?ef wayagi i gzad lfeṛḥ-iw.
7Y no sólo con su venida, sino también con la consolación con que él fué consolado acerca de vosotros, haciéndonos saber vuestro deseo grande, vuestro lloro, vuestro celo por mí, para que así me gozase más.
8?riɣ belli sḥezneɣ-kkun s tebṛaț iw tamezwarut, lameɛna ur ndimeɣ ara ; ɣas akken ndemmeɣ, ndemmeɣ kan mi ẓriɣ sḥezneɣ-kkun kra n lweqt.
8Porque aunque os contristé por la carta, no me arrepiento, bien que me arrepentí; porque veo que aquella carta, aunque por algún tiempo os contristó,
9Tura aql-i feṛḥeɣ, mačči imi i kkun-sḥezneɣ, meɛna imi s leḥzen-agi tettubem yerna tbeddlem tikli. Axaṭer leḥzen-nni i d-yeɣlin fell awen yusa-d s ɣuṛ Sidi Ṛebbi, s wakka ur d-yekki wacemma n diri s ɣuṛ-nneɣ.
9Ahora me gozo, no porque hayáis sido contristados, sino porque fuisteis contristados para arrepentimiento; porque habéis sido contristados según Dios, para que ninguna pérdida padecieseis por nuestra parte.
10Leḥzen i d-itekken s ɣuṛ Sidi Ṛebbi ițbeddil tikli n wemdan, yețțawi ɣer leslak yerna ur nțendemmay ara deg-s ; ma d leḥzen i d-itekken si ddunit, yețțawi ɣer lmut.
10Porque el dolor que es según Dios, obra arrepentimiento saludable, de que no hay que arrepentirse; mas el dolor del siglo obra muerte.
11Leḥzen-agi-nwen yeɛǧeb aṭas Sidi Ṛebbi, walit acḥal i gexdem deg-wen : acḥal i tenneḥcamem d wamek i tḍelbem ssmaḥ ! Acḥal tendemmem, tekcem-ikkun tugdi n Sidi Ṛebbi ; acḥal tcedham a yi teẓrem yerna tebɣam a yi tɛiwnem ; amek daɣen tɛuqbem wid ixeddmen cceṛ ! Deg wayagi meṛṛa tesbeggnem-d belli teṣfam di taluft-agi.
11Porque he aquí, esto mismo que según Dios fuisteis contristados, cuánta solicitud ha obrado en vosotros, y aun defensa, y aun enojo, y aun temor, y aun gran deseo, y aun celo, y aun vindicación. En todo os habéis mostrado limpios en el negocio.
12Ihi ma uriɣ-awen-d, mačči ɣef ddemma n win iḍelmen neɣ win yețwaḍelmen, lameɛna iwakken a d-iban gar-awen zdat Sidi Ṛebbi, acḥal meqqeṛ leḥmala-nwen ɣuṛ-nneɣ.
12Así que, aunque os escribí, no fué por causa del que hizo la injuria, ni por causa del que la padeció, mas para que os fuese manifiesta nuestra solicitud que tenemos por vosotros delante de Dios.
13?ef wannect-agi i theddnen wulawen-nneɣ. Sennig ṣṣbeṛ-agi, lfeṛḥ-nneɣ yennerna mi nwala acḥal yefṛeḥ yis-wen gma-tneɣ Titus, axaṭer tekksem-as anezgum.
13Por tanto, tomamos consolación de vuestra consolación: empero mucho más nos gozamos por el gozo de Tito, que haya sido recreado su espíritu de todos vosotros.
14?ideț zuxxeɣ yis-wen zdat-es, lameɛna ur nneḥcameɣ ara, axaṭer anagar tideț i wen-d-nheddeṛ yal ass imi ayen akken s wayes nzuxx yis-wen zdat gma-tneɣ Titus, iban-ed belli ț-țideț ;
14Pues si algo me he gloriado para con él de vosotros, no he sido avergonzado; antes, como todo lo que habíamos dicho de vosotros era con verdad, así también nuestra gloria delante de Tito fué hallada verdadera.
15lemḥibba-s ɣuṛ-wen tețnerni mkul m'ara d-immekti amek i tesṭerḥbem yis s leqdeṛ d wannuz.
15Y sus entrañas son más abundantes para con vosotros, cuando se acuerda de la obediencia de todos vosotros, de cómo lo recibisteis con temor y temblor.
16Feṛḥeɣ imi zemreɣ ad țekleɣ fell-awen di kullec.
16Me gozo de que en todo estoy confiado de vosotros.