1Syin akkin, Sidna Ɛisa isbeggen-ed iman-is daɣen i inelmaden-is ɣef rrif n lebḥeṛ n Tiberyas. Atah wamek i tedṛa :
1Bundan sonra İsa Taberiye Gölünün kenarında öğrencilerine yine göründü. Bu da şöyle oldu: Simun Petrus, ‹‹İkiz›› diye anılan Tomas, Celilenin Kana Köyünden Natanel, Zebedinin oğulları ve İsanın öğrencilerinden iki kişi daha birlikte bulunuyorlardı.
2Semɛun Buṭrus, ?uma iwumi qqaṛen Akniw, Natanahil n taddart n Kana yellan di tmurt n Jlili, arraw n Zabadi akk-d sin inelmaden nniḍen ddukklen akken.
3Simun Petrus ötekilere, ‹‹Ben balık tutmaya gidiyorum›› dedi. Onlar, ‹‹Biz de seninle geliyoruz›› dediler. Dışarı çıkıp tekneye bindiler. Ama o gece bir şey tutamadılar.
3Semɛun Buṭrus yenna-yasen : Ad ṛuḥeɣ a d-ṣeggḍeɣ iselman. Nutni nnan-as : Ula d nukkni a neddu yid-ek. Dɣa ṛuḥen rekben taflukt, ṣeggden iḍ kamel ur d-ṭṭifen ula d yiwen uḥewtiw.
4Sabah olurken İsa kıyıda duruyordu. Ne var ki öğrenciler, Onun İsa olduğunu anlamadılar.
4Akken yebda yețțali wass, ataya Sidna Ɛisa ibedd-ed ɣef rrif n lebḥeṛ ; inelmaden ur t-eɛqilen ara d nețța.
5İsa, ‹‹Çocuklar, balığınız yok mu?›› diye sordu. ‹‹Yok›› dediler.
5Sidna Ɛisa yessawel-asen : Ay arrac, teṭṭfem-d kra n lḥut neɣ ala ? Nutni rran-as : Ur d-neṭṭif ula d yiwen !
6İsa, ‹‹Ağı teknenin sağ yanına atın, tutarsınız›› dedi. Bunun üzerine ağı attılar. O kadar çok balık tuttular ki, artık ağı çekemez olmuşlardı.
6Sidna Ɛisa yenna-yasen : ?eggṛet acebbak ɣer tama tayeffust n teflukt a d-teṭṭfem. Deggṛen acebbak ɣer wanda i sen-d-yenna, mi t-id-ssulin yeččuṛ ed d lḥut armi ur zmiren ara a t-id refden.
7İsanın sevdiği öğrenci, Petrusa, ‹‹Bu Rabdir!›› dedi. Simun Petrus Onun Rab olduğunu işitince üzerinden çıkarmış olduğu üstlüğü giyip göle atladı.
7Anelmad-nni i gḥemmel Sidna Ɛisa, yenna i Buṭrus : D Sidna Ɛisa !ɣ Mi gesla belli d Sidna Ɛisa, Semɛun Buṭrus yekksen aqenduṛ-is mi gella yețṣeggid, yelsa-t, dɣa iḍeggeṛ iman-is ɣer waman.
8Öbür öğrenciler balık dolu ağı çekerek tekneyle geldiler. Çünkü karadan ancak iki yüz arşın kadar uzaktaydılar.
8Inelmaden nniḍen uɣalen-d s teflukt ɣer rrif, zzuɣṛen-d yid-sen acebbak nni yeččuṛen d iselman. Llan beɛden ɣef rrif azal n meyya n lmitrat.
9Karaya çıkınca orada yanan bir kömür ateşi, ateşin üzerinde balık ve ekmek gördüler.
9Mi d-rsen ɣer lqaɛa, ufan-d aɣṛum akk-d lḥut s ufella n yirrij n tmes.
10İsa onlara, ‹‹Şimdi tuttuğunuz balıklardan getirin›› dedi.
10Sidna Ɛisa yenna-yasen : Awit-ed kra n iselman seg wid i d-teṭṭfem.
11Simun Petrus tekneye atladı ve tam yüz elli üç iri balıkla yüklü ağı karaya çekti. Bu kadar çok balık olduğu halde ağ yırtılmamıştı.
11Semɛun Buṭrus yuli ɣer teflukt, ijebd-ed acebbak-nni, yeẓẓuɣer-it-id ɣer lqaɛa. Ufan deg-s meyya utlata uxemsin iselman imeqqranen ; ɣas akken yeččuṛ ucebbak-nni ur iqqeṛs ara.
12İsa onlara, ‹‹Gelin, yemek yiyin›› dedi. Öğrencilerden hiçbiri Ona, ‹‹Sen kimsin?›› diye sormaya cesaret edemedi. Çünkü Onun Rab olduğunu biliyorlardı.
12Sidna Ɛisa yenna-yasen : Qeṛṛbet-ed aț-țeččem. Ula d yiwen seg inelmaden-nni ur yezmir a s-yini « anwa-k ? » ?ran akk belli d Sidna Ɛisa.
13İsa gidip ekmeği aldı, onlara verdi. Aynı şekilde balıkları da verdi.
13Sidna Ɛisa iqeṛṛeb ɣuṛ-sen, ifṛeq-asen aɣṛum-nni d iselman-nni.
14İşte bu, İsanın ölümden dirildikten sonra öğrencilere üçüncü görünüşüydü.
14?-țikkelt tis tlata i d-yesken iman-is Sidna Ɛisa i inelmaden-is seg wasmi i d-yeḥya si lmut. Sidna Ɛisa akk-d Buṭrus
15Yemekten sonra İsa, Simun Petrusa, ‹‹Yuhanna oğlu Simun, beni bunlardan daha çok seviyor musun?›› diye sordu. Petrus, ‹‹Evet, ya Rab›› dedi, ‹‹Seni sevdiğimi bilirsin.›› İsa ona, ‹‹Kuzularımı otlat›› dedi.
15Mi kfan učči, Sidna Ɛisa yenna i Semɛun Buṭrus : A Semɛun mmi-s n Yunes, tḥemmleḍ-iyi akteṛ n wigi ? Semɛun Buṭrus yenna-yas : Ih a Sidi, teẓriḍ ḥemmleɣ-k. Sidna Ɛisa yenna-yas : ?ḥadar izamaren-iw.
16İkinci kez yine ona, ‹‹Yuhanna oğlu Simun, beni seviyor musun?›› diye sordu. O da, ‹‹Evet, ya Rab, seni sevdiğimi bilirsin›› dedi. İsa ona, ‹‹Koyunlarımı güt›› dedi.
16Sidna Ɛisa yenna-yas tikkelt tis snat : A Semɛun mmi-s n Yunes, tḥemmleḍ-iyi ? Yerra-yas : Ih teẓriḍ ḥemmleɣ-k a Sidi ! Sidna Ɛisa yenna-yas : Kess ulli-inu.
17Üçüncü kez ona, ‹‹Yuhanna oğlu Simun, beni seviyor musun?›› diye sordu. Petrus kendisine üçüncü kez, ‹‹Beni seviyor musun?›› diye sormasına üzüldü. ‹‹Ya Rab, sen her şeyi bilirsin, seni sevdiğimi de bilirsin›› dedi. İsa ona, ‹‹Koyunlarımı otlat›› dedi.
17Sidna Ɛisa yesteqsa-t tikkelt tis tlata, yenna-yas : A Semɛun mmi-s n Yunes, tḥemmleḍ-iyi ? Semɛun Buṭrus iɣaḍ-it lḥal, axaṭer ț-țikkelt tis tlata i t-id-yesteqsa : « Ma tḥemmleḍ-iyi ?». Dɣa yenna-yas : A Sidi, teẓriḍ kullec, teẓriḍ belli ḥemmleɣ-k ! Sidna Ɛisa yenna-yas : ?ḥadar ulli-inu.
18‹‹Sana doğrusunu söyleyeyim, gençliğinde kendi kuşağını kendin bağlar, istediğin yere giderdin. Ama yaşlanınca ellerini uzatacaksın, başkası seni bağlayacak ve istemediğin yere götürecek.››
18Qqaṛeɣ-ak s tideț : asmi me??iyeḍ, tețbeggiseḍ i yiman-ik weḥd-ek, tețṛuḥuḍ anda tebɣiḍ. Lameɛna asm'ara tuɣaleḍ d amɣaṛ, aț-țḍelqeḍ iɣallen-ik i wayeḍ akken a k-yebges yerna a k yawi ɣer wanda ur tebɣiḍ ara aț-țṛuḥeḍ.
19Bunu, Tanrıyı ne tür bir ölümle yücelteceğini belirtmek için söyledi. Sonra ona, ‹‹Ardımdan gel›› dedi.
19S imeslayen-agi, issemɛen-ed amek ara yemmet Semɛun Buṭrus ɣef ddemma n tmanegt n Sidi Ṛebbi. Mi d-yenna ayagi, yenna-yas daɣen : Ddu-d yid-i !
20Petrus arkasına döndü, İsanın sevdiği öğrencinin kendilerini izlediğini gördü. Bu öğrenci, akşam yemeğinde İsanın göğsüne yaslanan ve, ‹‹Ya Rab, sana kim ihanet edecek?›› diye soran öğrencidir.
20Buṭrus yezzi ɣer deffir, iwala anelmad-nni i gḥemmel Sidna Ɛisa iteddu-d deffir-nsen. Anelmad-agi d win akken i geknan ɣer Sidna Ɛisa asmi llan tețțen imensi, i s yennan : «A Sidi, anwa ara k ixedɛen ?»
21Petrus onu görünce İsaya, ‹‹Ya Rab, ya bu ne olacak?›› diye sordu.
21Mi t-iwala, Buṭrus yesteqsa Sidna Ɛisa yenna-yas : I nețța a Sidi, d acu ara yedṛun yid-es ?
22İsa, ‹‹Ben gelinceye dek onun yaşamasını istiyorsam, bundan sana ne?›› dedi. ‹‹Sen ardımdan gel!››
22Sidna Ɛisa yenna-yas : Ma bɣiɣ ad yidir alamma d asm'ara d-uɣaleɣ, d acu i k yecqan ? Kečč tbeɛ-iyi-d !
23Bu yüzden kardeşler arasında o öğrencinin ölmeyeceğine dair bir söylenti çıktı. Ama İsa Petrusa, ‹‹O ölmeyecek›› dememişti. Sadece, ‹‹Ben gelinceye dek onun yaşamasını istiyorsam, bundan sana ne?›› demişti.
23?ef wannect-agi i geffeɣ lexbaṛ ger watmaten, qqaṛen : « Anelmad-agi ur yețmețțat ara ». S tideț, Sidna Ɛisa ur d-yenni ara belli anelmad-agi ur yețmețțat ara lameɛna yenna-d kan : « Ma bɣiɣ ad yidir alamma asm'ara d uɣaleɣ, d acu i k yecqan ? »
24Bütün bunlara tanıklık eden ve bunları yazan öğrenci budur. Onun tanıklığının doğru olduğunu biliyoruz.
24D anelmad-agi i d-ixebbṛen ɣef wannect-agi yerna yura-t-id. Neẓra belli cchada-ines tṣeḥḥa.
25İsa'nın yaptığı daha başka çok şey vardır. Bunlar tek tek yazılsaydı, sanırım yazılan kitaplar dünyaya sığmazdı.
25Sidna Ɛisa yexdem daɣen aṭas n lecɣal nniḍen. Lemmer a ten-id neḥku yiwen yiwen, ur cukkeɣ ara ddunit meṛṛa aț-țawi tiktabin ara naru.