1Yiwen wass, Sidna Ɛisa yella ɣef rrif n lebḥeṛ n Jiniṣaret. Lɣaci meṛṛa zzin-as-d, mčuččaɛen-d akken ad slen i wawal n Ṛebbi.
1Halk, Ginnesar Gölünün kıyısında duran İsanın çevresini sarmış, Tanrının sözünü dinliyordu.
2Iwala snat n teflukin rrif n lebḥeṛ, iḥewwaten rsen-d iwakken ad ssirden icebbaken nsen.
2İsa, gölün kıyısında iki tekne gördü. Balıkçılar teknelerinden inmiş ağlarını yıkıyorlardı.
3Sidna Ɛisa yuli ɣer yiwet si teflukin-nni, tin yellan n Semɛun, yenna-yas ad ibɛed acemma ɣef rrif. Yeqqim , yebda yesselmad-ed lɣaci syenna.
3İki tekneden Simuna ait olanına binen İsa, ona kıyıdan biraz açılmasını rica etti. Sonra oturdu, teknenin içinden halka öğretmeye devam etti.
4Mi gfukk aselmed yenna i Semɛun : Sbeɛdet taflukt ɣer wemkan lqayen, tḍeggṛem icebbaken-nwen aț-țṣeggdem.
4Konuşmasını bitirince Simuna, ‹‹Derin sulara açılın, balık tutmak için ağlarınızı atın›› dedi.
5Semɛun yenna-yas : A Sidi, iḍ kamel nukni d aṣeggeḍ ur d-neṭṭif acemma ; lameɛna ɣef wawal-ik a nexdem akken i d-tenniḍ, a nḍeggeṛ icebbaken.
5Simun şu karşılığı verdi: ‹‹Efendimiz, bütün gece çabaladık, hiçbir şey tutamadık. Yine de senin sözün üzerine ağları atacağım.››
6Mi xedmen akken i sen-yenna Sidna Ɛisa, ṭṭfen-d aṭas n iselman ( lḥut ), armi qṛib ad qeṛsen icebbaken nsen.
6Bunu yapınca öyle çok balık yakaladılar ki, ağları yırtılmaya başladı.
7Ssawalen, țwehhin i yemdukkal nsen yellan di teflukt nniḍen a d-asen a ten-ɛiwnen. Mi d-usan, ččuṛen snat-nni n teflukin armi qṛib ad ɣeṛqent.
7Öbür teknedeki ortaklarına işaret ederek gelip yardım etmelerini istediler. Onlar da geldiler ve her iki tekneyi balıkla doldurdular; tekneler neredeyse batıyordu.
8Semɛun-Buṭrus, mi gwala ayagi, yuɣal ɣef tgecrar zdat Sidna Ɛisa, yenna-yas : Beɛɛed fell-i a Sidi axaṭer d amednub i lliɣ.
8Simun Petrus bunu görünce, ‹‹Ya Rab, benden uzak dur, ben günahlı bir adamım›› diyerek İsanın dizlerine kapandı.
9Ikcem-it lxuf nețța d wid yellan yid-es, dehcen imi i d-ṭṭfen annect-nni n yiselman.
9Kendisi ve yanındakiler, tutmuş oldukları balıkların çokluğuna şaşıp kalmışlardı.
10Ula d Yeɛqub akk-d Yuḥenna, arraw n Zabadi yellan d imdukkal n Semɛun wehmen. Sidna Ɛisa yenṭeq ɣer Semɛun yenna-yas : Ur țțagad ara, sya d asawen mačči d iselman ara d-țṣeggideḍ, meɛna d imdanen.
10Simunun ortakları olan Zebedi oğulları Yakupla Yuhannayı da aynı şaşkınlık almıştı. İsa Simuna, ‹‹Korkma›› dedi, ‹‹Bundan böyle balık yerine insan tutacaksın.››
11Imiren rran-d tiflukin-nsen ɣer rrif, ǧǧan kullec dinna, ddan d Sidna Ɛisa.
11Sonra onlar tekneleri karaya çektiler ve her şeyi bırakıp İsanın ardından gittiler.
12Mi gella Sidna Ɛisa deg yiwet n taddart n at Jlili, yusa-d yiwen wergaz ihelken lbeṛs, mi gwala Sidna Ɛisa, yuzzel ɣuṛ-es yeɣli ɣer iḍaṛṛen-is, yenna-yas : A Sidi, ma tebɣiḍ, tzemreḍ a yi-tesseḥluḍ.
12İsa kentlerden birindeyken, her yanını cüzam kaplamış bir adamla karşılaştı. Adam İsayı görünce yüzüstü yere kapanıp yalvardı: ‹‹Ya Rab, istersen beni temiz kılabilirsin›› dedi.
13Sidna Ɛisa issers afus-is fell-as, yenna-yas : Bɣiɣ ! Ili-k teḥliḍ ! Imiren kan, argaz-nni ikkes-as lbeṛs, yeṣfa weglim-is.
13İsa elini uzatıp adama dokundu, ‹‹İsterim, temiz ol!›› dedi. Adam anında cüzamdan kurtuldu.
14Sidna Ɛisa iweṣṣa-t ur iqqaṛ i yiwen ayen yedṛan yid-es. Yenna-yas : Ṛuḥ ɣer lmuqeddem a k-iwali, tefkeḍ lweɛda ɣef ṣeffu-inek, akken yura di ccariɛa n Musa. Lweɛda-nni a sen-tili d țbut ɣef ḥellu-inek.
14İsa ona, bundan kimseye söz etmemesini buyurdu. ‹‹Git, kâhine görün ve cüzamdan temizlendiğini herkese kanıtlamak için Musanın buyurduğu sunuları sun›› dedi.
15Simmal ițwassen Sidna Ɛisa, simmal țnejmaɛen-d ɣuṛ-es lɣaci iwakken ad slen i wawal-is yerna a ten-isseḥlu si lehlakat-nsen ;
15Ne var ki, İsayla ilgili haber daha da çok yayıldı. Kalabalık halk toplulukları İsayı dinlemek ve hastalıklarından kurtulmak amacıyla akın akın geliyordu.
16meɛna nețța iṭeṛṛif iman-is, ițṛuḥu ɣer yimukan yexlan iwakken ad iẓẓall.
16Kendisi ise ıssız yerlere çekilip dua ediyordu.
17Yiwen wass Sidna Ɛisa yella yesselmad. Llan dinna ifariziyen d lɛulama n ccariɛa, usan-d si tuddar n at Jlili, n at Yahuda akk ț-țemdint n Lquds, qqimen smeḥsisen-as. Tazmert n Sidi Ṛebbi yellan yid-es tesseḥlay imuḍan.
17Bir gün İsa öğretiyordu. Celilenin ve Yahudiyenin bütün köylerinden ve Yeruşalimden gelen Ferisilerle Kutsal Yasa öğretmenleri Onun çevresinde oturuyorlardı. İsa, Rabbin gücü sayesinde hastaları iyileştiriyordu.
18Atnaya kra n yemdanen wwin-d yiwen wukrif akken deg wusu-ines. ?qelliben amek ara t-skecmen iwakken a t-ssersen zdat Sidna Ɛisa.
18O sırada birkaç kişi, yatak üzerinde taşıdıkları felçli bir adamı evden içeri sokup İsanın önüne koymaya çalışıyordu.
19Imi aṭas n lɣaci i gellan, ur ufin ara ansi ara t-sɛeddin ; ulin ɣef ssqef, kksen kra n iqermuden, ṣubben-t-id s wusu-ines ɣer tlemmast n lɣaci, zdat Sidna Ɛisa.
19Kalabalıktan ötürü onu içeri sokacak yol bulamayınca dama çıktılar, kiremitleri kaldırıp adamı yatakla birlikte orta yere, İsanın önüne indirdiler.
20Mi gwala liman-nsen, yenna i umuḍin-nni : Ay argaz, țwaɛeffan-ak ddnubat ik !
20İsa onların imanını görünce, ‹‹Dostum, günahların bağışlandı›› dedi.
21Lɛulama akk-d ifariziyen bdan țxemmimen qqaṛen : Amek yezmer a d-yini imeslayen agi ? Wagi d lekfeṛ ! Anwa i gzemren ad iɛfu ddnubat anagar Sidi Ṛebbi ?
21Din bilginleriyle Ferisiler, ‹‹Tanrıya küfreden bu adam kim? Tanrıdan başka kim günahları bağışlayabilir?›› diye düşünmeye başladılar.
22Sidna Ɛisa yeẓran ayen i țxemmimen, yenna-yasen : Acuɣeṛ tețxemmimem akka deg ulawen-nwen ?
22Akıllarından geçenleri bilen İsa onlara şöyle seslendi: ‹‹Aklınızdan neden böyle şeyler geçiriyorsunuz?
23D acu i gsehlen a s-t-iniɣ ? « ?waɛeffan-ak ddnubat-ik» neɣ « ekker telḥuḍ ? »
23Hangisi daha kolay, ‹Günahların bağışlandı› demek mi, yoksa ‹Kalk, yürü› demek mi?
24Ilaq-awen aț-țeẓrem belli Mmi-s n bunadem yesɛa tazmert ad yeɛfu ddnubat di ddunit-agi ! Yezzi ɣer wukrif-nni, yenna-yas : Kker ddem usu-inek tuɣaleḍ ɣer wexxam-ik !
24Ne var ki, İnsanoğlunun yeryüzünde günahları bağışlama yetkisine sahip olduğunu bilesiniz diye...›› Sonra felçli adama, ‹‹Sana söylüyorum, kalk, yatağını toplayıp evine git!›› dedi.
25Imiren kan ukrif-nni yekker zdat-sen, yeddem usu i deg yeḍleq, yuɣal ɣer wexxam-is, ițḥemmid Sidi Ṛebbi.
25Adam onların gözü önünde hemen ayağa kalktı, üzerinde yattığı yatağı topladı ve Tanrıyı yücelterek evine gitti.
26Wehmen meṛṛa lɣaci, țḥemmiden Sidi Ṛebbi, ikcem-iten lxuf qqaṛen : Ass-agi neẓra ayen werǧin neẓri !
26Herkesi bir şaşkınlık almıştı. Tanrıyı yüceltiyor, büyük korku içinde, ‹‹Bugün şaşılacak işler gördük!›› diyorlardı.
27Mi geffeɣ Sidna Ɛisa, iwala yiwen umekkas isem-is Lewwi yeqqim di texxamt anda țxelliṣen tabzert ( leɣṛama ), iqeṛṛeb ɣuṛ-es yenna-yas : Ddu yid-i.
27Bu olaydan sonra İsa dışarı çıktı, vergi toplama yerinde oturan Levi adında bir vergi görevlisini gördü. Adama, ‹‹Ardımdan gel›› dedi.
28Lewwi yekker, yeǧǧa kullec yedda yid-es.
28O da kalktı, her şeyi bırakıp İsanın ardından gitti.
29Lewwi yeɛṛeḍ Sidna Ɛisa ɣer wexxam-is, ihegga-yas imensi. Aṭas n yimekkasen d yemdanen nniḍen i geqqimen yid-sen ad ččen.
29Sonra Levi, evinde İsanın onuruna büyük bir şölen verdi. Vergi görevlileriyle başka kişilerden oluşan büyük bir kalabalık onlarla birlikte yemeğe oturmuştu.
30Ifariziyen d lɛulama n ukabar-nsen iɣaḍ-iten lḥal, nnan i yinelmaden is : Acuɣeṛ i tețțem, tessem akk-d imekkasen imakaren d imednuben ?
30Ferisilerle onların din bilginleri söylenmeye başladılar. İsanın öğrencilerine, ‹‹Siz neden vergi görevlileri ve günahkârlarla birlikte yiyip içiyorsunuz?›› dediler.
31Sidna Ɛisa yerra-yasen : Mačči d wid iṣeḥḥan i geḥwaǧen ṭṭbib, i t-iḥwaǧen d imuḍan.
31İsa onlara şu karşılığı verdi: ‹‹Sağlıklı olanların değil, hastaların hekime ihtiyacı var.
32Ur d-usiɣ ara ad ssiwleɣ i iḥeqqiyen, usiɣ-ed ɣer yimednuben iwakken a d-uɣalen ɣer webrid.
32Ben doğru kişileri değil, günahkârları tövbeye çağırmaya geldim.››
33Nnan-as daɣen : Inelmaden n Yeḥya d wid n ifariziyen țțuẓummen acḥal d abrid yerna țẓallan, ma d inelmaden-ik tețțen tessen.
33Onlar İsaya, ‹‹Yahyanın öğrencileri sık sık oruç tutup dua ediyorlar, Ferisilerin öğrencileri de öyle. Seninkiler ise yiyip içiyor›› dediler.
34Sidna Ɛisa yenna yasen : Eɛni tzemrem a sen-tinim i yinebgawen n yesli ad uẓummen ass n tmeɣṛa ? Ur tezmirem ara !
34İsa şöyle karşılık verdi: ‹‹Güvey aralarında olduğu sürece davetlilere oruç tutturabilir misiniz?
35Ad asen wussan i deg ara sen-ițwakkes yesli, ass-nni ad uẓummen.
35Ama güveyin aralarından alınacağı günler gelecek, onlar işte o zaman, o günler oruç tutacaklar.››
36Yerna-yasen-d lemtel-agi : Yiwen ur d-itekkes tafaweț si llebsa tajdiṭ iwakken a ț-ixiḍ ɣef llebsa taqdimt , neɣ m'ulac llebsa-nni tajdiṭ aț-țcerreg ; tafaweț-nni tajdiṭ ur d-țezgay ara ɣef llebsa-nni taqdimt.
36İsa onlara şu benzetmeyi de anlattı: ‹‹Hiç kimse yeni giysiden bir parça yırtıp eski giysiyi yamamaz. Yoksa hem yeni giysi yırtılır, hem de o giysiden koparılan yama eskisine uymaz.
37Daɣen yiwen ur ismaray ccṛab ajdid ɣer yiyeddiden iqdimen , neɣ m'ulac ccṛab-nni ajdid ad icerreg iyeddiden nni ; ur d-ițɣimi ccṛab ur d-țɣimin iyeddiden.
37Hiç kimse yeni şarabı eski tulumlara doldurmaz. Yoksa yeni şarap tulumları patlatır; hem şarap dökülür, hem de tulumlar mahvolur.
38Ihi ccṛab ajdid, ilaq a t-nesmir ɣer iyeddiden ijdiden.
38Yeni şarabı yeni tulumlara doldurmak gerek.
39Akken daɣen win yennumen d ccṛab aqdim ur issutur ara ajdid axaṭer yeqqaṛ « d aqdim i gelhan. »
39Üstelik hiç kimse eski şarabı içtikten sonra yenisini istemez. ‹Eskisi güzel› der.››