1Yiwet n tikkelt, deg wass n ssebt yellan d ass n westeɛfu, Sidna Ɛisa izger igran n yirden. Inelmaden-is lluẓen, bdan țekksen-d tigedrin, tețțen-tent.
1O sıralarda, bir Şabat Günü İsa ekinler arasından geçiyordu. Öğrencileri acıkınca başakları koparıp yemeye başladılar.
2Ifariziyen mi ten-walan, nnan i Sidna Ɛisa : Acuɣeṛ inelmaden-ik xeddmen ayen iḥeṛmen deg wass n westeɛfu ?
2Bunu gören Ferisiler İsaya, ‹‹Bak, öğrencilerin Şabat Günü yasak olanı yapıyor›› dediler.
3Meɛna Sidna Ɛisa yerra-yasen : Eɛni ur teɣṛim ara wayen yexdem ugellid Dawed, mi gelluẓ nețța d wid yellan yid-es ?
3İsa onlara, ‹‹Davutla yanındakiler acıkınca Davutun ne yaptığını okumadınız mı?›› diye sordu.
4Mi gekcem ɣer wexxam iqedsen, yečča seg weɣṛum-nni yețțunefken d lweɛda i lmuqedmin yerna yefka seg-s i imdukkal-is !
4‹‹Tanrının evine girdi, kendisinin ve yanındakilerin yemesi yasak olan, ancak kâhinlerin yiyebileceği adak ekmeklerini yedi.
5Eɛni ur teɣṛim ara di tektabt n ccariɛa n Musa belli lmuqedmin xeddmen ɣas akken d ass n westeɛfu yerna mačči d leḥṛam fell-asen ?
5Ayrıca kâhinlerin her hafta tapınakta Şabat Günüyle ilgili buyruğu çiğnedikleri halde suçlu sayılmadıklarını Kutsal Yasada okumadınız mı?
6Ihi a wen-d-iniɣ : yella dagi win yugaren axxam iqedsen.
6Size şunu söyleyeyim, burada tapınaktan daha üstün bir şey var.
7Lemmer tfehmem d acu i d lmeɛna n wawal-agi : D ulawen yesɛan ṛṛeḥma i bɣiɣ mačči d isflawen n lmal ttili ur tḥekkmem ara s lmut ɣef wid ur neḍlim ara !
7Eğer siz, ‹Ben kurban değil, merhamet isterim› sözünün anlamını bilseydiniz, suçsuzları yargılamazdınız.
8Axaṭer Mmi-s n bunadem, d nețța i gḥekmen ɣef wass n westeɛfu.
8Çünkü İnsanoğlu Şabat Gününün de Rabbidir.››
9Syenna, yerra ɣer yiwen n lǧameɛ,
9İsa oradan ayrılıp onların havrasına gitti.
10yella dinna yiwen wergaz iwumi yekref ufus. Ifariziyen steqsan-t nnan-as : Eɛni iḥlel useḥlu deg wass n westeɛfu ? SSteqsan-t akka, iwakken a s-d-afen sebba s wayes ara t-sḍelmen.
10Orada eli sakat bir adam vardı. İsayı suçlamak amacıyla kendisine, ‹‹Şabat Günü bir hastayı iyileştirmek Kutsal Yasaya uygun mudur?›› diye sordular.
11Yerra-yasen : Anwa deg-wen yesɛan yiwet n tixsi kan, ma yella teɣli ɣer tesraft deg wass n westeɛfu ur ț-id-issalay ara ?
11İsa onlara şu karşılığı verdi: ‹‹Hanginizin bir koyunu olur da Şabat Günü çukura düşerse onu tutup çıkarmaz?
12Eɛni tixsi teswa akteṛ n wemdan ? Ihi, yeḥlel a nexdem lxiṛ deg wass n westeɛfu !
12İnsan koyundan çok daha değerlidir! Demek ki, Şabat Günü iyilik yapmak Yasaya uygundur.››
13Imiren Sidna Ɛisa yenna-yas i wergaz-nni : Sleq-ed afus-ik ! YYeḍleq afus-is, dɣa yuɣal iṣeḥḥa am ufus nniḍen.
13Sonra adama, ‹‹Elini uzat›› dedi. Adam elini uzattı. Eli öteki gibi yine sapasağlam oluverdi.
14Ifariziyen ffɣen, ṛuḥen mcawaṛen wway gar-asen amek ara a s-d-afen sebba s wayes ara t-nɣen.
14Bunun üzerine Ferisiler dışarı çıktılar, İsayı yok etmek için anlaştılar.
15Mi gesla bɣan a t-nɣen, Sidna Ɛisa iṛuḥ syenna. Aṭas i geddan yid-es, yesseḥlay imuḍan meṛṛa,
15İsa bunu bildiği için oradan ayrıldı. Birçok kişi ardından gitti. İsa hepsini iyileştirdi.
16iqqaṛ-asen : Ɣuṛ-wat aț-țessufɣem lexbaṛ !
16Kim olduğunu açıklamamaları için onları uyardı.
17Iwakken ad idṛu wayen yenna nnbi Iceɛya :
17Bu, Peygamber Yeşaya aracılığıyla bildirilen şu söz yerine gelsin diye oldu: ‹‹İşte Kulum, Onu ben seçtim. Gönlümün hoşnut olduğu sevgili Kulum Odur. Ruhumu Onun üzerine koyacağım, O da adaleti uluslara bildirecek.
18Ataya uqeddac-iw i xtaṛeɣ, win eɛzizen fell-i, deg-s i gella lfeṛḥ-iw. A d-yers Ṛṛuḥ-iw fell-as, ad ibecceṛ lḥeqq i leǧnas.
19Çekişip bağırmayacak, Sokaklarda kimse Onun sesini duymayacak.
19Ur iskkaray ara ccwal, ur ițɛeggiḍ ara, ur ițḥettim ara iman-is ɣef wiyaḍ.
20Ezilmiş kamışı kırmayacak, Tüten fitili söndürmeyecek, Ve sonunda adaleti zafere ulaştıracak.
20Ur ițkemmil ara i uɣanim iceqqeqen, ur isnusuy ara taftilt yețmețțaten, alamma yesbedd lḥeqq.
21Uluslar da Onun adına umut bağlayacak.››
21Imiren leǧnas meṛṛa ad ssirmen ɣuṛ-es, fell-as ara țeklen.
22Daha sonra İsaya kör ve dilsiz bir cinli getirdiler. İsa adamı iyileştirdi. Adam konuşmaya, görmeye başladı.
22Wwin-d i Sidna Ɛisa yiwen wergaz i gesgugem, i gesderɣel uṛuḥani. Yesseḥla-t, yuɣal wergaz-nni iheddeṛ, yețwali.
23Bütün kalabalık şaşırıp kaldı. ‹‹Bu, Davutun Oğlu olabilir mi?›› diye soruyorlardı.
23Lɣaci meṛṛa wehmen di Sidna Ɛisa qqaṛen : Mačči d wagi i d mmi-s n Sidna Dawed, win akken ara d-yasen ?
24Ferisiler bunu duyunca, ‹‹Bu adam cinleri, ancak cinlerin önderi Baalzevulun gücüyle kovuyor›› dediler.
24Mi sen-slan ifariziyen nnan : Argaz-agi yessufuɣ leǧnun s tezmert n Balzabul iḥekkmen ɣef leǧnun.
25Onların ne düşündüğünü bilen İsa şöyle dedi: ‹‹Kendi içinde bölünen ülke yıkılır. Kendi içinde bölünen kent ya da ev ayakta kalamaz.
25Sidna Ɛisa yeẓran ayen i țxemmimen, yenna-yasen : Yal tagelda anda țnaɣen lɣaci wway gar-asen, aț-țuɣal aț-țenger. YYal taddart neɣ yal axxam i deg țnaɣen imezdaɣ wway gar-asen, ur d-yețɣimi ara.
26Eğer Şeytan Şeytanı kovarsa, kendi içinde bölünmüş demektir. Bu durumda onun egemenliği nasıl ayakta kalabilir?
26Ma yella Cciṭan issufuɣ Cciṭan, atan yebḍa d yiman-is ! Amek ihi ara d-tdum ddewla-s ?
27Eğer ben cinleri Baalzevulun gücüyle kovuyorsam, sizin adamlarınız kimin gücüyle kovuyor? Bu durumda sizi kendi adamlarınız yargılayacak.
27Ma yella nekkini ssufuɣeɣ leǧnun s tezmert n Balzabul, i warraw nwen s wacu i ten ssufuɣen ? Daymi, d arraw-nwen ara kkun-iḥasben !
28Ama ben cinleri Tanrının Ruhuyla kovuyorsam, Tanrının Egemenliği üzerinize gelmiş demektir.
28Meɛna ma yella nekkini s Ṛṛuḥ n Ṛebbi i ssufuɣeɣ leǧnun, ihi tagelda n Ṛebbi ațan tewweḍ-ed armi d ɣuṛ-wen.
29‹‹Bir kimse güçlü adamın evine girip malını nasıl çalabilir? Ancak onu bağladıktan sonra evini soyabilir.
29Yiwen ur yezmir ad ikcem ɣer wexxam n wergaz iǧehden iwakken a s-iddem ayla-as ma yella ur t-yuriz ara uqbel, meɛna m'ara t-yarez, imiren ad yizmir ad iddem ayen akk yellan deg wexxam-is.
30‹‹Benden yana olmayan bana karşıdır. Benimle birlikte toplamayan dağıtıyor demektir.
30Win ur nelli ara yid-i, ixulef-iyi ; win ur d-njemmeɛ ara yid-i ițḍeggiɛ !
31Bunun için size diyorum ki, insanların işlediği her günah, ettiği her küfür bağışlanacak; ama Ruha edilen küfür bağışlanmayacaktır.
31Daymi i wen-qqaṛeɣ : Mkul ddnub d mkul rregmat zemren ad țwasemmḥen i yemdanen, ma d rregmat ɣef Ṛṛuḥ iqedsen ur țwasemmaḥent ara !
32İnsanoğluna karşı bir söz söyleyen, bağışlanacak; ama Kutsal Ruha karşı bir söz söyleyen, ne bu çağda, ne de gelecek çağda bağışlanacaktır.
32Yal win ara iregmen di Mmi-s n bunadem, a s-ițwasameḥ, ma d win ara iregmen Ṛṛuḥ iqedsen, ur s-ițwasamaḥ ara ama di lweqt-agi, ama di lweqt i d-iteddun.
33‹‹Ya ağacı iyi, meyvesini de iyi sayın; ya da ağacı kötü, meyvesini de kötü sayın. Çünkü her ağaç meyvesinden tanınır.
33Ɛeqlet ttejṛa ɣer lfakya-s : ma telha ttejṛa, a d-tefk lfakya yelhan, ma yella diri-ț, a d-tefk lfakya n diri !
34Sizi engerekler soyu! Kötü olan sizler nasıl iyi sözler söyleyebilirsiniz? Çünkü ağız yürekten taşanı söyler.
34A ccetla n izerman, amek ara d-tinim ayen yelhan ma yella kunwi diri-kkun ? Axaṭer d ayen yellan deg ul i d-ițeffɣen seg imi !
35İyi insan içindeki iyilik hazinesinden iyilik, kötü insan içindeki kötülük hazinesinden kötülük çıkarır.
35Argaz lɛali yessufuɣ-ed ayen yelhan seg ugerruj yellan deg ul-is ma d amcum yessufuɣ-ed ayen n diri si lexzin n diri yellan deg ul-is !
36Size şunu söyleyeyim, insanlar söyledikleri her boş söz için yargı günü hesap verecekler.
36Aql-i nniɣ-awen-t : ass n lḥisab, ad țțuḥasben yemdanen ɣef yal awal ur nesɛi lmeɛna i d-iffɣen seg yimi-nsen ;
37Kendi sözlerinizle aklanacak, yine kendi sözlerinizle suçlu çıkarılacaksınız.››
37axaṭer ɣef leḥsab n imeslayen-ik ara tețțuḥasbeḍ, d imeslayen-ik ara d-isbeggnen ma d aḥeqqi i telliḍ neɣ d amcum.
38Bunun üzerine bazı din bilginleri ve Ferisiler, ‹‹Öğretmenimiz, senden doğaüstü bir belirti görmek istiyoruz›› dediler.
38Dɣa kra n lɛulama n ccariɛa akk-d ifariziyen nnan i Sidna Ɛisa : A Sidi, nebɣa a k-nwali txedmeḍ yiwen n lbeṛhan.
39İsa onlara şu karşılığı verdi: ‹‹Kötü ve vefasız kuşak bir belirti istiyor! Ama ona Peygamber Yunusun belirtisinden başka bir belirti gösterilmeyecektir.
39Sidna Ɛisa yerra yasen : Lǧil am-agi ijehlen ixedɛen Ṛebbi, yessutur lbeṛhan, ur a sen d-yețțunefkay ara lbeṛhan nniḍen anagar win n nnbi Yunes.
40Yunus, nasıl üç gün üç gece o koca balığın karnında kaldıysa, İnsanoğlu da üç gün üç gece yerin bağrında kalacaktır.
40Axaṭer akken yesɛedda nnbi Yunes tlata wussan d tlata wuḍan deg uɛebbuḍ n uḥewtiw ameqqran di lebḥeṛ, akken daɣen ara yesɛeddi Mmi-s n bunadem tlata wussan d tlata wuḍan zdaxel n wakal.
41Ninova halkı, yargı günü bu kuşakla birlikte kalkıp bu kuşağı yargılayacak. Çünkü Ninovalılar, Yunusun çağrısı üzerine tövbe ettiler. Bakın, Yunustan daha üstün olan buradadır.
41Ass n lḥisab, imezdaɣ n temdint n Ninebi a d-kkren ɣer yemdanen n lǧil-agi ad ccetkin fell-asen iwakken ad țțuḥasben, axaṭer nutni uɣalen-d ɣer webrid mi slan i ubecceṛ n nnbi Yunes. AA wen-d-iniɣ : atan yella dagi win yugaren nnbi Yunes !
42Güney Kraliçesi, yargı günü bu kuşakla birlikte kalkıp bu kuşağı yargılayacak. Çünkü kraliçe, Süleymanın bilgece sözlerini dinlemek için dünyanın ta öbür ucundan gelmişti. Bakın, Süleymandan daha üstün olan buradadır.
42Ass n lḥisab, tagellit n tmurt n Ḥabac a d-tekker ɣer yemdanen n lǧil-agi aț-țeccetki fell-asen iwakken ad țțuḥasben, axaṭer tusa-d seg yixef n ddunit iwakken aț-țsel i tmusni n ugellid Sliman. AAtan nniɣ-awen yella dagi win yugaren agellid Sliman !
43‹‹Kötü ruh insandan çıkınca kurak yerlerde dolanıp huzur arar, ama bulamaz.
43M'ara yețwaqecceɛ uṛuḥani seg yiwen wemdan, ad ițezzi deg imukan yexlan, ad ițqellib anda ara yaf ṛṛaḥa ur yețțaf ara.
44O zaman, ‹Çıktığım eve, kendi evime döneyim› der. Eve gelince orayı bomboş, süpürülmüş, düzeltilmiş bulur.
44Dɣa ad yini : Ad uɣaleɣ ɣer umkan ansi i d-ffɣeɣ ! MMi guɣal ɣer wemdan-nni, ad yaf amkan d ilem, zeddig yerna iseggem.
45Bunun üzerine gider, yanına kendisinden kötü yedi ruh daha alır ve eve girip yerleşirler. Böylece o kişinin son durumu ilkinden beter olur. Bu kötü kuşağın başına gelecek olan da budur.››
45Imiren ad iṛuḥ a d-yawi sebɛa iṛuḥaniyen nniḍen i gweɛṛen akteṛ-is, ad kecmen ɣer dinna, ad zedɣen. Lḥala n wergaz-nni aț-țenṭaṛ akteṛ n tikkelt tamezwarut. Akka ara tedṛu d lǧil-agi ijehlen.
46İsa daha halka konuşurken, annesiyle kardeşleri geldi. Dışarıda durmuş, Onunla konuşmak istiyorlardı.
46Mazal Sidna Ɛisa yețmeslay i lɣaci, mi d-yusa yiwen wergaz yenna-yas : Yemma-k d watmaten-ik atnan di beṛṛa, bɣan a k-ẓren.
47Birisi İsaya, ‹‹Bak, annenle kardeşlerin dışarıda duruyor, seninle görüşmek istiyorlar›› dedi.
48Sidna Ɛisa yerra-yas : Anta i d yemma, anwi i d atmaten-iw ?
48İsa, kendisiyle konuşana, ‹‹Kimdir annem, kimdir kardeşlerim?›› karşılığını verdi.
49Iwehha s ufus-is ɣer inelmaden is yenna : D wigi i d yemma d watmaten-iw !
49Eliyle öğrencilerini göstererek, ‹‹İşte annem, işte kardeşlerim!›› dedi.
50Axaṭer win ixeddmen lebɣi n Baba yellan deg igenwan, d winna i d gma, i d weltma, i d yemma.
50‹‹Göklerdeki Babam'ın isteğini kim yerine getirirse, kardeşim, kızkardeşim ve annem odur.››