¹Raylal tâchâlk saß êbên lâex li nequeqßue li chakßrab li moco tîc ta re xrahobtesinquileb li tenamit.

¹Ve dem som gir urettferdige lover og utsteder fordervelige skrivelser

²Xban li chakßrab li xeqßue incßaß nequexrakoc âtin saß xyâlal saß xbêneb li nebaß ut eb li rahobtesinbileb. Ut nequemakß li cßaßru reheb chiruheb li xmâlcaßan joß eb ajcuiß li mâcßaß xnaß xyucuaßeb.

²for å trenge småfolk bort fra domstolen og for å frarane de fattige i mitt folk deres rett, for å gjøre enker til sitt bytte og for å plyndre de farløse.

³Ut lâex, ¿cßaßru têbânu nak tâchâlk li rakba âtin saß êbên? ¿Cßaßru têbânu nak junak tenamit tâchâlk chak chi najt chixsachbal êru? ¿Ani aj iqßuin têpatzß êtenkßanquil? Ut, ¿bar têcanab lê biomal?

³Men hvad vil I gjøre på hjemsøkelsens dag, når ødeleggelsen kommer fra det fjerne? Til hvem vil I fly for å få hjelp, og hvor vil I gjøre av eders skatter?

⁴Cui incßaß têcubsi êrib lâex texcamsîk saß li plêt, malaj ut texchapekß ut texcßamekß chi prêxil saß jalan tenamit. Abanan chi moco riqßuin aßan tânumekß xjoskßil li Dios. Toj texqßue chixtojbal êmâc.

⁴Den som ikke synker i kne blandt fangene, skal falle blandt de drepte. Men med alt dette vender hans vrede ikke tilbake, og ennu er hans hånd rakt ut.

⁵Li Kâcuaß quixye: —Eb laj Asiria nequeßcßanjelac chicuu joß jun li tzßûm re xqßuebaleb chixtojbal xmâqueb li tenamit li yô injoskßil saß xbên.

⁵Ve Assur, min vredes ris! Min harme er staven i hans hånd.

⁶Lâin nintaklaheb laj Asiria chi pletic riqßuineb laj Israel xban nak incßaß useb xnaßleb. Nintaklaheb chi pletic riqßuineb li nequeßqßuehoc injoskßil re nak teßelkßâk li cßaßru reheb. Nintaklaheb chi numtâc saß xbêneb lin tenamit. Teßxyekßi saß rokeb. Chanchan nak nayekßîc li sulul saß be.—

⁶Mot et gudløst folk sender jeg ham, mot et folk jeg er vred på, byder jeg ham fare for å røve og plyndre og trå det ned som skarn på gatene.

⁷Abanan mâcuaß aßan li naxcßoxla lix reyeb laj Asiria. Li cuan saß xcßaßux li rey, aßan xsachbal nabaleb li tenamit.

⁷Men så mener ikke han, og i sitt hjerte tenker han ikke så; men til å ødelegge står hans hu og til å utrydde folk i mengde.

⁸Lix reyeb laj Asiria naxye: —Chixjunileb li cuanqueb chokß rey cuanqueb rubel incuanquil.

⁸For han sier: Er ikke mine høvdinger konger alle sammen?

⁹¿Ma incßaß ta biß juntakßêteb li tenamit Calno ut Carquemis? ¿Ma incßaß ta biß juntakßêteb li tenamit Hamat ut Arfad? Ut, ¿ma incßaß ta biß juntakßêteb Samaria ut Damasco?

⁹Er det ikke gått Kalno som Karkemis? Er det ikke gått Hamat som Arpad? Er det ikke gått Samaria som Damaskus?

¹⁰Lâin xinnumta saß xbêneb li tenamit li nabal xdioseb. Nequeßxkßax xqßuial lix dioseb li tenamit Jerusalén ut Samaria.

¹⁰Likesom min hånd har nådd de andre guders riker, enda deres utskårne billeder overgikk Jerusalems og Samarias,

¹¹¿Ma incßaß ta biß târûk tinbânu re li tenamit Jerusalén ut lix dioseb joß xinbânu re Samaria ut lix dioseb? chan lix reyeb laj Asiria.

¹¹skulde jeg da ikke kunne gjøre det samme med Jerusalem og dets gudebilleder som jeg har gjort med Samaria og dets guder?

¹²Abanan nak li Kâcuaß acak xrakeß chi rakoc âtin saß xbêneb li cuanqueb aran Jerusalén ut saß li tzûl Sión, tojoßnak tixqßue chixtojbal xmâc lix reyeb laj Asiria xban nak naxkßetkßeti rib ut naxnimobresi rib.

¹²Men når Herren har fullført hele sin gjerning på Sions berg og i Jerusalem, da vil jeg hjemsøke Assurs konge for frukten av hans hjertes overmot og hans stolte øines tross.

¹³Lix reyeb laj Asiria naxye: —Chixjunil li xinbânu, xinbânu xban nak cuan innaßleb ut incuanquil. Xban nak ninnau cßoxlac, us xin-el riqßuin li xinbânu. Xinnumta saß xbêneb nabal li tenamit ut xincßam chokß cue lix biomaleb. Ut xinmakß lix cuanquileb lix reyeb.

¹³For han sier: Ved min hånds kraft har jeg gjort det og ved min visdom, for jeg er forstandig; jeg flyttet folkeslags landemerker, og deres skatter har jeg plyndret, og i mitt velde støtte jeg ned dem som satt i høisetet,

¹⁴Lâin xinchap lix biomaleb li tenamit ut mâ ani xchßeßoc cue. Chanchan nak xinxoqueb li mol li mâ ani naâtinac chirix ut laj xicßanel xul incßaß quirecßasi xxicß chinseßbesinquil, chi moco quixjap re chixcolbal, chan lix reyeb laj Asiria.

¹⁴og min hånd grep efter folkenes gods som efter et fuglerede, og som en sanker forlatte egg, har jeg sanket alle land på jorden, og det var ingen som rørte en vinge eller åpnet sitt nebb og pep.

¹⁵¿Ma naru ta biß tixnimobresi rib li mâl chiru li ani nachßeßoc re? ¿Ma naru ta biß tixkßetkßeti rib li seruch chiru li ani nachßeßoc re? ¿Ma naru ta biß tâcuaclesîk junak cuînk xban li xukß? Ut, ¿ma naru ta biß nak li cheß tixtakla junak li cuînk?

¹⁵Roser vel øksen sig mot den som hugger med den, eller gjør sagen sig stor mot den som drar den? Rett som om staven svinget den som løfter den, som om kjeppen løftet den som ikke er av tre*! / {* mannen som har den i hånden.}

¹⁶Joßcan nak li nimajcual Dios târisi lix lokßal eb li cauheb rib. Tixtakla jun li yajel saß xbêneb. Chanchan nak yôkeb chi cßatc xban xam.

¹⁶Derfor skal Herren, Israels Gud, hærskarenes Gud, sende tærende sott blandt hans kraftfulle menn, og under hans herlighet skal det brenne en brand som luende ild.

¹⁷Li Kâcuaß Dios li nacutanobresin re lix cßaßuxeb laj Israel tixsacheb ru. Li Dios Santo tixsacheb ru li tenamit aßan chiru jun cutan joß nak li xam naxcßat li qßuix ut li pim.

¹⁷Israels lys skal bli til en ild, og dets Hellige til en lue, og den skal brenne og fortære hans torn og tistel, alt på en dag.

¹⁸Tixsach ruheb li châbil chßochß ut li qßuicheß. Li naßajej tâcanâk chi mâcßaß cuan chi saß. Chanchan junak li yaj li mâcßaß chic xmetzßêu.

¹⁸Og han skal gjøre ende på hans skogs og hans fruktbare marks herlighet, både rubb og stubb, og det skal gå som når en syk visner bort.

¹⁹Incßaß chic qßui li cheß li teßcanâk. Junak chßina al târûk tâajlânk reheb xban nak incßaß chic qßui.

¹⁹De trær som blir levnet av hans skog, skal lett kunne telles; et barn kan skrive dem op.

²⁰Saß eb li cutan aßan eb laj Israel, li ralal xcßajol laj Jacob, li incßaß queßsach ruheb, incßaß chic teßxcßojob xchßôl riqßuineb li cuînk li queßsachoc ruheb. Teßyoßonînk ban riqßuin li Kâcuaß, li Dios Santo, lix Dioseb laj Israel.

²⁰På den tid skal levningen av Israel og de undkomne av Jakobs hus ikke mere bli ved å stole på ham som slo det*, men de skal trofast stole på Herren, Israels Hellige. / {* Assur; 2KG 16, 7.}

²¹Eb laj Israel, li ralal xcßajol laj Jacob, li incßaß teßsachekß ruheb, teßsukßîk riqßuin li nimajcual Dios.

²¹En levning skal omvende sig, levningen av Jakob, til Gud den veldige.

²²Usta kßaxal nabaleb laj Israel, joß xqßuial li samaib li cuan chire li palau, abanan tâcuulak xkßehil nak incßaß chic qßuihakeb. Aßaneb li teßsukßîk riqßuin li Kâcuaß. Ac yebil nak târakekß âtin saß xbêneb laj Israel ut tâsachekß ruheb lix qßuialeb.

²²For om ditt folk, Israel, er som havets sand, skal bare en levning av det omvende sig; tilintetgjørelse er fast besluttet, en flom av rettferdighet*. / {* Guds straffende rettferdighet.}

²³Relic chi yâl li Kâcuaß li nimajcual Dios tixsach ru lix tenamiteb joß quixye nak tixbânu.

²³For tilintetgjørelse og fast besluttet dom fullbyrder Herren, Israels Gud, hærskarenes Gud, over all jorden.

²⁴Li Kâcuaß li nimajcual Dios naxye reheb lix tenamit li cuanqueb Sión: —Ex intenamit, mexxucuac chiruheb laj Asiria usta teßxbânu raylal êre joß queßxbânu eb laj Egipto.

²⁴Derfor sier Herren, Israels Gud, hærskarenes Gud, så: Frykt ikke, du mitt folk som bor i Sion, for Assur, når han slår dig med kjeppen og løfter sin stav over dig, således som de gjorde i Egypten!

²⁵Chi sêb tânumekß lin joskßil saß êbên. Tojoßnak tincuisi injoskßil saß xbêneb laj Asiria ut tinsach ruheb, chan.

²⁵For bare en liten stund til, så er min harme til ende, og min vrede vender sig til deres* ødeleggelse. / {* assyrernes.}

²⁶Ut li nimajcual Dios tixqßueheb chixtojbal xmâqueb joß quixbânu reheb laj Madián nak quixcamsiheb saß li sakônac li cuan aran Oreb. Tixcßut lix cuanquil chiruheb laj Asiria joß nak quixcßut chiruheb laj Egipto nak queßoc chi numecß saß li Caki Palau.

²⁶Og Herren, hærskarenes Gud, skal svinge en svepe over ham, som da han slo Midian ved Orebs klippe, og hans stav skal være rakt ut over havet, og han skal løfte den på samme vis som i Egypten.

²⁷Saß eb li cutan aßan tex-isîk rubel xcuanquil eb laj Asiria. Incßaß chic texrahobtesîk xbaneb. Chanchan nak tâisîk li âlal îk li cuan saß êbên. Malaj ut chanchan nak tâisîk junak yugo saß êbên. Chanchan nak tâtokekß li yugo.

²⁷På den tid skal hans byrde bli tatt bort fra din skulder, og hans åk fra din hals, og åket skal sprenges av dens fedme*. / {* den velmakt hvormed Herren velsigner Israel.}

²⁸Eb li xicß nequeßiloc êre queßpletic riqßuin li tenamit Ajat. Queßnumeß aran Migrón. Queßxcanab li îk aran Micmas.

²⁸Han kommer over Ajat, drar frem gjennem Migron; i Mikmas lar han sitt tren bli igjen.

²⁹Queßnumeß saß li tzûl ut queßxyîb lix muhebâleb aran Geba. Cßajoß nak teßxucuak li cuanqueb Ramá. Ut li cuanqueb aran Gabaa saß lix tenamit laj Saúl queßêlelic.

²⁹De drar gjennem skaret. I Geba [sier de] vil vi bli natten over. Rama bever, Sauls Gibea flyr.

³⁰Japomak êre, lâex li cuanquex Galim; japomak êre chi cau re nak tâabîk toj Lais. Tokßob ruheb li cuanqueb Anatot.

³⁰Skrik høit, du Gallims datter! Gi akt, Laisa! Arme Anatot!

³¹Eb li cuanqueb aran Madmena queßêlelic ut eb li cuanqueb Geba queßxmuk ribeb.

³¹Madmena flyr; Gebims innbyggere flytter sitt gods i hast.

³²Saß li cutan aßan eb li xicß nequeßiloc êre teßxyîb lix muhebâleb aran Nob. Ut teßxic chi pletic saß li tzûl Sión li cuan Jerusalén.

³²Allerede samme dag står han i Nob; da svinger han sin hånd mot Sions datters berg, mot Jerusalem-haugen.

³³Abanan li Kâcuaß Dios li kßaxal nim xcuanquil tixsach ruheb riqßuin xnimal xcuanquil. Chanchan nak nequeßxtßan li nînki cheß. Li cuanqueb xcuanquil teßcutekß xxutân ut teßisîk xcuanquileb.Teßcubsîk xcuanquileb joß nak nequeßyoqßueß riqßuin mâl li nînki cheß saß qßuicheß. Chanchan nak nequeßtßaneß li châbil cheß aran Líbano.

³³Se, Herren, Israels Gud, hærskarenes Gud, hugger av de løvrike grener med forferdelig kraft, og de ranke, kneisende trær hugges ned, og de høie blir lave,

³⁴Teßcubsîk xcuanquileb joß nak nequeßyoqßueß riqßuin mâl li nînki cheß saß qßuicheß. Chanchan nak nequeßtßaneß li châbil cheß aran Líbano.

³⁴og den tette skog hugges ned med øksen, og Libanon faller for den Veldige*. / {* d.e. Herren.}