Kekchi

Spanish: Reina Valera (1909)

Genesis

38

1Saß eb li cutan aßan, laj Judá quirisi rib saß xyânkeb li ras ut li rîtzßin ut cô saß li naßajej li cuan cuiß jun li cuînk aj adulamita. Li cuînk aßan aj Hira xcßabaß.
1Y ACONTECIO en aquel tiempo, que Judá descendió de con sus hermanos, y fuése á un varón Adullamita, que se llamaba Hira.
2Ut aran cuan jun li cuînk aj cananeo aj Súa xcßabaß. Laj Súa cuan jun lix rabin. Ut cô xchßôl laj Judá chirix li xkaßal aßan toj retal quixcßam chokß rixakil.
2Y vió allí Judá la hija de un hombre Cananeo, el cual se llamaba Súa; y tomóla, y entró á ella:
3Li rixakil laj Judá quicana chi yaj aj ixk ut quicuan jun li ralal riqßuin. Aj Er queßxqßue chokß xcßabaß li cßulaßal.
3La cual concibió, y parió un hijo; y llamó su nombre Er.
4Laj Judá quicuan cuißchic jun li ralal riqßuin li ixk aßan ut quixqßue aj Onán chokß xcßabaß.
4Y concibió otra vez, y parió un hijo, y llamó su nombre Onán.
5Laj Judá quicuan rox li ralal riqßuin li ixk aßan ut quixqßue aj Sela chokß xcßabaß. Laj Sela, aßan quiyoßla saß li tenamit Quezib.
5Y volvió á concebir, y parió un hijo, y llamó su nombre Sela. Y estaba en Chezib cuando lo parió.
6Laj Judá quixsumub laj Er li xbên ralal riqßuin jun li ixk xTamar xcßabaß.
6Y Judá tomó mujer para su primogénito Er, la cual se llamaba Thamar.
7Laj Er kßaxal yibru xnaßleb chiru li Dios. Joßcan nak li Kâcuaß Dios quixrak xcutan laj Er.
7Y Er, el primogénito de Judá, fué malo á los ojos de Jehová, y quitóle Jehová la vida.
8Chirix lix camic laj Er, laj Judá quixye re laj Onán li ralal: —Anakcuan tatxic riqßuin li rixakil lâ cuas camenak. Ut tatcuânk riqßuin re nak tâcuânk ralal xcßajol lâ cuas camenak, chan laj Judá.
8Entonces Judá dijo á Onán: Entra á la mujer de tu hermano, y despósate con ella, y suscita simiente á tu hermano.
9Ut laj Onán quixnau nak li cocßal li teßyoßlâk riqßuin li ixk aßan mâcuaß saß xcßabaß aßan teßyoßlâk. Saß xcßabaß ban li ras camenak. Incßaß quicuulac chiru. Joßcan nak laj Onán nak nacuan riqßuin li ixk, naxsicß xyâlal chanru tixbânu re nak li ixk incßaß tâcanâk chi yaj.
9Y sabiendo Onán que la simiente no había de ser suya, sucedía que cuando entraba á la mujer de su hermano vertía en tierra, por no dar simiente á su hermano.
10Xban nak incßaß quicuulac chiru li Dios li cßaßru quixbânu laj Onán, li Dios quixrak ajcuiß lix yußam aßan.
10Y desagradó en ojos de Jehová lo que hacía, y también quitó á él la vida.
11Ut laj Judá quixye re li ralib: —Anakcuan tatxic saß rochoch lâ yucuaß ut tatcanâk âjunes toj retal tâcuînkilokß li cualal laj Sela, chan laj Judá re lix Tamar. Ut laj Judá quixye saß xchßôl: —Micam anchal laj Sela joß nak xeßcam li ras, chan. Ut lix Tamar cô saß rochoch lix yucuaß ut aran quicana.
11Y Judá dijo á Thamar su nuera: Estáte viuda en casa de tu padre, hasta que crezca Sela mi hijo; porque dijo: Que quizá no muera él también como sus hermanos. Y fuése Thamar, y estúvose en casa de su padre.
12Mokon chic quicam li rixakil laj Judá. Li ixk aßan, aßan lix rabin laj Súa. Nak ac xnumeß xrahil xchßôl laj Judá chirix xcamic li rixakil, cô saß li tenamit Timnat li nabeseß cuiß rixeb lix carner. Laj Hira aj adulamita cô rochben.
12Y pasaron muchos días, y murió la hija de Súa, mujer de Judá; y Judá se consoló, y subía á los trasquiladores de sus ovejas á Timnath, él y su amigo Hira el Adullamita.
13Lix Tamar quirabi resil nak tâcuulak laj Judá saß li tenamit Timnat chixqßuebal chi besecß rixeb lix carner. Laj Judá, aßan lix yucuaß lix bêlom camenak.
13Y fué dado aviso á Thamar, diciendo: He aquí tu suegro sube á Timnath á trasquilar sus ovejas.
14Lix Tamar quixnau nak ac xcuînkiloß laj Sela ut incßaß quiqßueheß chokß xbêlom joß quiyechißîc re junxil. Quirisi li rakß chirix li nequeßrocsi li xmâlcaßan ut quixtzßap li ru ut quixlan rib riqßuin lix tßicr re nak tâcßutûnk joß junak ixk li naxcßayi rib. Ut cô saß li oquebâl re li tenamit Enaim, li cuan saß xbehil Timnat.
14Entonces quitó ella de sobre sí los vestidos de su viudez, y cubrióse con un velo, y arrebozóse, y se puso á la puerta de las aguas que están junto al camino de Timnath; porque veía que había crecido Sela, y ella no era dada á él por mujer.
15Nak laj Judá quiril li ixk, aßan quixcßoxla nak aßan jun ixk xcomoneb li nequeßxcßayi rib xban nak tzßaptzßo li ru riqßuin lix tßicr.
15Y vióla Judá, y túvola por ramera, porque había ella cubierto su rostro.
16Laj Judá incßaß naxnau nak aßan li ralib. Quijiloc chi xcßatk ut quixye re, —Chinâcanab chi cuânc âcuiqßuin, chan. Li ixk quixye re: —¿Cßaßru tâqßue cue cui tincanab cuib châcuu? chan.
16Y apartóse del camino hacia ella, y díjole: Ea, pues, ahora entraré á ti; porque no sabía que era su nuera; y ella dijo: ¿Qué me has de dar, si entrares á mí?
17Laj Judá quixye re: —Lâin tintakla chak junak ral li chibât chokß âcue, chan. Ut li ixk quixye: —Us, abanan canab cuan junak retalil cue ma relic na chi yâl nak tâtakla chak li chßina chibât, chan.
17El respondió: Yo te enviaré del ganado un cabrito de las cabras. Y ella dijo: Hasme de dar prenda hasta que lo envíes.
18Laj Judá quixye re: —¿Cßaßru tâcuaj tinqßue âcue? chan. Ut li ixk quixye re: —Qßue chokß cue lâ matkßab li cuan cuiß retalil lâ cßabaß joß ajcuiß lix cßâmal. Ut tâcanab ajcuiß cuiqßuin lâ xukß li cuan saß âcuukß, chan li ixk. Ut laj Judá quixqßue re li cßaßru quixpatzß ut quicuan riqßuin. Ut lix Tamar quicana chi yaj aj ixk.
18Entonces él dijo: ¿Qué prenda te daré? Ella respondió: Tu anillo, y tu manto, y tu bordón que tienes en tu mano. Y él se los dió, y entró á ella, la cual concibió de él.
19Ut li ixk qui-el saß li naßajej aßan, ut quirisi lix tßicr li quixlan cuiß rib. Ut quixqßue cuißchic chirix li rakß li nequeßrocsi li xmâlcaßan.
19Y levantóse, y fuése: y quitóse el velo de sobre sí, y vistióse las ropas de su viudez.
20Ut laj Judá quixtakla li chßina chibât chirix laj adulamita re nak li ixk tixkßaxtesi chak lix matkßab joß ajcuiß lix xukß. Abanan laj adulamita nak quicuulac incßaß chic quixtau li ixk. Mâ ani chic.
20Y Judá envió el cabrito de las cabras por mano de su amigo el Adullamita, para que tomase la prenda de mano de la mujer; mas no la halló.
21Laj adulamita quixpatzß reheb li cuînk aran: —Checuy inmâc. ¿Ma incßaß xeril ru li ixk arin li naxcßayi rib li quicuan saß li oquebâl re li tenamit Enaim?— Eb aßan queßchakßoc ut queßxye re: —Arin mâ jun ixk yibru xnaßleb nacuan, chanqueb re.
21Y preguntó á los hombres de aquel lugar, diciendo: ¿Dónde está la ramera de las aguas junto al camino? Y ellos le dijeron: No ha estado aquí ramera.
22Ut laj adulamita quisukßi riqßuin laj Judá ut quixye re, —Incßaß xintau li ixk li xaye cue. Ut li cuînk li cuanqueb aran, xinpatzß reheb ut xeßxye cue nak mâ jun ixk yibru xnaßleb nacuan aran chanqueb cue.—
22Entonces él se volvió á Judá, y dijo: No la he hallado; y también los hombres del lugar dijeron: Aquí no ha estado ramera.
23Laj Judá quixye re: —¿Cßaß xjalenquil? Canâkeb cuan li cßaßru cue riqßuin li ixk aßan. Chi joßcan incßaß tincßut inxutân chiruheb li tenamit. Lâin xintakla li chßina chibât chokß re abanan incßaß xatau chak, chan.
23Y Judá dijo: Tómeselo para sí, porque no seamos menospreciados: he aquí yo he enviado este cabrito, y tú no la hallaste.
24Nak ac xnumeß chic oxib po queßxye re laj Judá: —Lix Tamar lâ cualib yô chi yumbêtac xban nak yaj aj ixk chic.— Ut laj Judá quixye reheb: —Ayukex. Têrisi li ixk aßan saß rochoch lix yucuaß ut têcßat, chan laj Judá reheb.
24Y acaeció que al cabo de unos tres meses fué dado aviso á Judá, diciendo: Thamar tu nuera ha fornicado, y aun cierto está preñada de las fornicaciones. Y Judá dijo: Sacadla, y sea quemada.
25Nak eb li cuînk yôqueb chirisinquil lix Tamar saß rochoch, quixtakla xkßaxtesinquil li cßaßru re laj Judá. Ut quixtakla ajcuiß xyebal re, —Lâin yaj aj ixkin anakcuan xban laj êchal re li cßaßak re ru aßin. Bânu usilal, il chi us ani na laj êchal re li matkßab aßin, joß ajcuiß lix cßâmal ut li xukß, chan reheb.
25Y ella cuando la sacaban, envió á decir á su suegro: Del varón cuyas son estas cosas, estoy preñada: y dijo más: Mira ahora cuyas son estas cosas, el anillo, y el manto, y el bordón.
26Nak queßcuulac li takl riqßuin laj Judá, queßxcßut chiru li cßaßak re ru li quixtakla lix Tamar. Ut laj Judá ticto quixqßue retal nak aßan laj êchal re li cßaßak re ru aßan. Ut quixye: —Li ixk aßin tîc xchßôl chicuu lâin. Xinmâcob xban nak incßaß xinqßue li cualal laj Sela chokß xbêlom joß xinyechißi chak junxil, chan. Ut laj Judá incßaß chic quicuan riqßuin li ixk.
26Entonces Judá los reconoció, y dijo: Más justa es que yo, por cuanto no la he dado á Sela mi hijo. Y nunca más la conoció.
27Ut nak quicuulac xkßehil nak quiqßuira lix Tamar, lut eb lix cocßal li queßyoßla.
27Y aconteció que al tiempo del parir, he aquí había dos en su vientre.
28Nak yô chi yoßlâc li xbên cßulaßal, qui-el chak li rukß xbên cua. Ut li ixk li yô chi iloc re lix Tamar quixbacß jun li caki cßam chi xcux rukß li cßulaßal ut quixye: —Li caki cßam aßin, aßan retalil nak aßan li asbej, chan.
28Y sucedió, cuando paría, que sacó la mano el uno, y la partera tomó y ató á su mano un hilo de grana, diciendo: Este salió primero.
29Saß junpât quirocsi cuißchic rukß li cßulaßal. Ut aß chic li rîtzßin quiyoßla xbên cua. Ut laj ilol re quixye: —¿Cßaßut nak lâat chic tatyoßlâk xbên cua? chan li ixk re li cßulaßal. Ut aj Fares queßxqßue chokß xcßabaß li cßulaßal.Chirix aßan quiyoßla li quirisi li rukß xbên cua li quiqßueheß retalil riqßuin caki cßam. Ut aj Zara queßxqßue chokß xcßabaß li cßulaßal.
29Empero fué que tornando él á meter la mano, he aquí su hermano salió; y ella dijo: ¿Por qué has hecho sobre ti rotura? Y llamó su nombre Phares.
30Chirix aßan quiyoßla li quirisi li rukß xbên cua li quiqßueheß retalil riqßuin caki cßam. Ut aj Zara queßxqßue chokß xcßabaß li cßulaßal.
30Y después salió su hermano, el que tenía en su mano el hilo de grana, y llamó su nombre Zara.