Kekchi

Spanish: Reina Valera (1909)

Judges

16

1Saß jun li cutan cô laj Sansón saß li tenamit Gaza. Quiril jun li ixk xcomoneb li nequeßxcßayi ribeb ut cô chi cuârc riqßuin.
1Y FUÉ Samsón á Gaza, y vió allí una mujer ramera, y entró á ella.
2Eb li cuanqueb Gaza queßrabi resil nak laj Sansón cuan saß li tenamit aßan. Queßxsut li naßajej li cuan cuiß ut chixjunil li cutan yôqueb chixcßacßalenquil li oquebâl re li tenamit. Chiru li kßojyîn queßoc chi hilânc. Queßxcßoxla nak toj tâsakêuk nak teßxcamsi.
2Y fué dicho á los de Gaza: Samsón es venido acá. Y cercáronlo, y pusiéronle espías toda aquella noche á la puerta de la ciudad: y estuvieron callados toda aquella noche, diciendo: Hasta la luz de la mañana; entonces lo mataremos.
3Abanan laj Sansón incßaß quicuar chixjunil li kßojyîn. Quicuacli ban saß tuktu kßojyîn. Nak qui-el aran quixnumeßcßam lix puertil li oquebâl re li tenamit, rech xiquic li rokechal ut li chßîchß li natzßapoc re. Quixqßue saß xbên xtel ut quixcßam saß li tzûl li cuan saß xcaßyabâl li tenamit Hebrón.
3Mas Samsón durmió hasta la media noche; y á la media noche se levantó, y tomando las puertas de la ciudad con sus dos pilares y su cerrojo, echóselas al hombro, y fuése, y subióse con ellas á la cumbre del monte que está delante de Hebrón.
4Ut mokon chic cô xchßôl laj Sansón chirix jun li ixk cuan saß li ru takßa aran Sorec. Li ixk aßan xDalila xcßabaß.
4Después de esto aconteció que se enamoró de una mujer en el valle de Sorec, la cual se llamaba Dalila.
5Eb li nequeßtaklan saß xbêneb laj filisteo queßxye re lix Dalila: —Balakßi laj Sansón re nak tixye âcue cßaßut nak kßaxal cuan xmetzßêu ut chanru nak târûk tonumtâk saß xbên re nak takachap ut takabacß. Cui tâye ke, lâo takaqßue âtumin. Jun mil riqßuin jun ciento chi tumin plata takaqßue âcue chikajûnkal, chanqueb laj filisteo.
5Y vinieron á ella los príncipes de los Filisteos, y dijéronle: Engáñale y sabe en qué consiste su grande fuerza, y cómo lo podríamos vencer, para que lo atemos y lo atormentemos; y cada uno de nosotros te dará mil y cien siclos de plata.
6Joßcan nak lix Dalila quixye re laj Sansón: —Bânu usilal, ye cue cßaßut nak kßaxal cau âcuib. Cui cuan anihak târaj âbacßbal re tânumtâk saß âbên, ¿chanru nak tixbânu? chan.
6Y Dalila dijo á Samsón: Yo te ruego que me declares en qué consiste tu grande fuerza, y cómo podrás ser atado para ser atormentado.
7Laj Sansón quixye: —Cui tineßxbacß riqßuin cuukub chi xcßâmal li tzimaj li toj mâjiß chaki, lâin mâcßaßak chic inmetzßêu, chan laj Sansón.
7Y respondióle Samsón: Si me ataren con siete mimbres verdes que aun no estén enjutos, entonces me debilitaré, y seré como cualquiera de los hombres.
8Ut eb li nequeßtaklan saß xbêneb laj filisteo queßxcßam cuukub chi xcßâmal li tzimaj li toj mâjiß chaki ut queßxqßue re lix Dalila re nak tixbacß laj Sansón.
8Y los príncipes de los Filisteos le trajeron siete mimbres verdes que aun no se habían enjugado, y atóle con ellos.
9Ac cuanqueb cuînk mukmûqueb saß rochoch lix Dalila nak quixbacß laj Sansón. Quixjap re chixyebal: —At Sansón, xeßchal laj filisteo châchapbal, chan. Abanan laj Sansón quixtßupi lix cßâmal li tzimaj. Chanchan cßatbil cßâm nak queßtßupeß. Ut incßaß ajcuiß queßxnau chanru nak kßaxal cau rib laj Sansón.
9Y estaban espías en casa de ella en una cámara. Entonces ella le dijo: ­Samsón, los Filisteos sobre ti! Y él rompió los mimbres, como se rompe una cuerda de estopa cuando siente el fuego: y no se supo su fuerza.
10Lix Dalila quixye re laj Sansón: —Yôcat chinbalakßinquil. Ticßtiß li xaye cue. Bânu usilal, ye cue chanru nak târûk âbacßbal, chan.
10Entonces Dalila dijo á Samsón: He aquí tú me has engañado, y me has dicho mentiras: descúbreme pues ahora, yo te ruego, cómo podrás ser atado.
11Laj Sansón quixye re: —Cui tineßxbacß riqßuin li laso li toj acß, li toj mâjiß ocsinbil, mâcßaßak chic inmetzßêu. Chanchanakin chic joß chixjunileb li cuînk, chan.
11Y él le dijo: Si me ataren fuertemente con cuerdas nuevas, con las cuales ninguna cosa se haya hecho, yo me debilitaré, y seré como cualquiera de los hombres.
12Ut lix Dalila quixsicß li laso toj acß ut quixbacß laj Sansón. Tojoßnak quixye: —At Sansón, xeßchal laj filisteo châchapbal, chan. Ac cuanqueb aj filisteo mukmûqueb chak saß li rochoch lix Dalila roybeninquil nak teßxchap laj Sansón. Abanan laj Sansón quixtßupi li laso. Chanchan nokß nak quixtßupi.
12Y Dalila tomó cuerdas nuevas, y atóle con ellas, y díjole: ­Samsón, los Filisteos sobre ti! Y los espías estaban en una cámara. Mas él las rompió de sus brazos como un hilo.
13Lix Dalila quixye re: —Toj yôcat ajcuiß chinbalakßinquil ut yôcat chi ticßtißic. Ye cue lix yâlal. ¿Chanru naru tatinbacß? chan. Laj Sansón quixye re: —Cui lâat tâquem li cuukub jôb li cuismal saß li tßicr ut tâchßic chi cau saß chßochß riqßuin lix cheßel lâ quemleb, mâcßaßak chic inmetzßêu. Chanchanakin chic joß chixjunileb li cuînk, chan. Joßcan nak lix Dalila quixcuartesi laj Sansón. Quixchap li cuukub jôb li rismal laj Sansón ut quixquem rochben lix tßicr.
13Y Dalila dijo á Samsón: Hasta ahora me engañas, y tratas conmigo con mentiras. Descúbreme pues ahora cómo podrás ser atado. El entonces le dijo: Si tejieres siete guedejas de mi cabeza con la tela.
14Nak yô chi cuârc, quixchap chi us riqßuin lix cheßel lix quemleb. Ut quixjap re: —At Sansón, xeßchal laj filisteo châchapbal, chan. Ut laj Sansón qui-aj ru, ut quixmichß li cheß li chapcho cuiß li rismal rochben li tßicr.
14Y ella hincó la estaca, y díjole: ­Samsón, los Filisteos sobre ti! Mas despertando él de su sueño, arrancó la estaca del telar con la tela.
15Ut lix Dalila quixye re laj Sansón: —¿Cßaßut nak nacaye cue nak niquinâra? Lâat moco lâin ta niquinâcßoxla xban nak ac xinâbalakßi oxib sut ut toj mâjiß ajcuiß nacaye cue cßaßut nak kßaxal cau âcuib, chan.
15Y ella le dijo: ¿Cómo dices, Yo te amo, pues que tu corazón no está conmigo? Ya me has engañado tres veces, y no me has aún descubierto en qué está tu gran fuerza.
16Lix Dalila rajlal yô chixchßißchßißinquil laj Sansón ut yô chixpatzßbal re nak tixye re chanru nak cuan xmetzßêu toj retal quititzß rabinquil ut incßaß chic quixcuy.
16Y aconteció que, apretándole ella cada día con sus palabras é importunándole, su alma fué reducida á mortal angustia.
17Ut quixye lix yâlal re: —Lâin mâ jun sut quibeseß injolom xban nak lâin aj nazareo. Ac kßaxtesinbilin re li Dios nak toj mâjiß ninyoßla. Cui tâbesekß li cuismal, mâcßaß chic inmetzßêu tincanâk. Chanchanakin chic joß chixjunileb li cuînk, chan.
17Descubrióle pues todo su corazón, y díjole: Nunca á mi cabeza llegó navaja; porque soy Nazareo de Dios desde el vientre de mi madre. Si fuere rapado, mi fuerza se apartará de mí, y seré debilitado, y como todos los hombres.
18Lix Dalila quixqßue retal nak laj Sansón quixye lix yâlal re. Joßcan nak quixtakla xbokbaleb li nequeßtaklan saß xyânkeb laj filisteo ut quixye reheb: —Châlkex anakcuan xban nak laj Sansón ac xchßolob chicuu chixjunil lix yâlal. Anakcuan ninnau cßaßut nak kßaxal cau rib, chan. Ut eb li nequeßtaklan saß xyânkeb laj filisteo queßcôeb riqßuin lix Dalila. Queßxcßam li tumin li queßxyechißi re.
18Y viendo Dalila que él le había descubierto todo su corazón, envió á llamar á los príncipes de los Filisteos, diciendo: Venid esta vez, porque él me ha descubierto todo su corazón. Y los príncipes de los Filisteos vinieron á ella, trayendo en su mano el d
19Ut li ixk quixqßue chi cuârc laj Sansón chi ruch raß. Ut quixbok jun li cuînk re tixbes li rismal. Quixset li rismal li tzßulbil chi cuukub jôb. Ut mâcßaß chic xmetzßêu quicana laj Sansón. Lix Dalila qui-oc chixhobbal laj Sansón.
19Y ella hizo que él se durmiese sobre sus rodillas; y llamado un hombre, rapóle siete guedejas de su cabeza, y comenzó á afligirlo, pues su fuerza se apartó de él.
20Ut quixye re: —At Sansón, xeßchal laj filisteo châchapbal, chan. Nak qui-aj ru laj Sansón quixye: —Tinêlelik chiruheb joß ninbânu rajlal, chan. Abanan incßaß quixqßue retal nak ac xcanabâc xban li Kâcuaß.
20Y díjole: ­Samsón, los Filisteos sobre ti! Y luego que despertó él de su sueño, se dijo: Esta vez saldré como las otras, y me escaparé: no sabiendo que Jehová ya se había de él apartado.
21Eb laj filisteo queßxchap laj Sansón. Queßrisi li xnakß ru ut queßxcßam aran Gaza ut queßxqßue saß tzßalam. Queßxbacß riqßuin cadena ut queßxqßue aßan chi trabajic chi cau saß li molino li cuan saß li tzßalam.
21Mas los Filisteos echaron mano de él, y sacáronle los ojos, y le llevaron á Gaza; y le ataron con cadenas, para que moliese en la cárcel.
22Usta ac besbil li rismal, abanan nak cuan saß tzßalam quixtiquib cuißchic chamocß li rismal.
22Y el cabello de su cabeza comenzó á crecer, después que fué rapado.
23Queßxchßutub ribeb chi ninkßeîc chixjunileb li nequeßtaklan saß xyânkeb laj filisteo. Queßmayejac chiru laj Dagón lix dioseb ut queßsahoß saß xchßôleb. Ut queßxye: —Laj Dagón li kadios quixkßaxtesi saß kukß laj Sansón li xicß na-iloc ke, chanqueb.
23Entonces los príncipes de los Filisteos se juntaron para ofrecer sacrificio á Dagón su dios, y para alegrarse; y dijeron: Nuestro dios entregó en nuestras manos á Samsón nuestro enemigo.
24Nak queßril ru laj Sansón, eb li tenamit queßxlokßoni laj Dagón lix dioseb, ut queßxye: —Li kadios xkßaxtesi saß kukß laj Sansón, li xicß na-iloc ke. Aßan li quicamsin reheb nabal li kacomon ut aßan ajcuiß quisachoc re li katenamit, chanqueb.
24Y viéndolo el pueblo, loaron á su dios, diciendo: Nuestro dios entregó en nuestras manos á nuestro enemigo, y al destruidor de nuestra tierra, el cual había muerto á muchos de nosotros.
25Cßajoß nak queßsahoß saß xchßôleb li tenamit ut queßxye: —Cßamomak chak laj Sansón. Aßan tixqßue xsahil kachßôl, chanqueb. Ut queßrisi laj Sansón saß tzßalam ut queßoc chixseßenquil ut chixhobbal. Ut queßxxakab saß xyi cuib li rokechal li nimla cab.
25Y aconteció que, yéndose alegrando el corazón de ellos, dijeron: Llamad á Samsón, para que divierta delante de nosotros. Y llamaron á Samsón de la cárcel, y hacía de juguete delante de ellos; y pusiéronlo entre las columnas.
26Ut laj Sansón quixye re li al li yô chi chßilônc re: —Qßue li cuukß chiruheb li rokechal li cab li nacûtun re. Nacuaj tinhilânk chiruheb, chan.
26Y Samsón dijo al mozo que le guiaba de la mano: Acércame, y hazme tentar las columnas sobre que se sustenta la casa, para que me apoye sobre ellas.
27Nabaleb li cristian cuanqueb chi saß li cab, joß cuînk, joß ixk. Cuanqueb ajcuiß chixjunileb li nequeßtaklan saß xbêneb laj filisteo. Numenak tana oxib mil chi cristian cuanqueb saß xcab tasal li cab yôqueb chirilbal li cßaßru yôqueb chixbânunquil re laj Sansón.
27Y la casa estaba llena de hombres y mujeres: y todos los príncipes de los Filisteos estaban allí; y en el alto piso había como tres mil hombres y mujeres, que estaban mirando el escarnio de Samsón.
28Laj Sansón quitijoc ut quixye re li Kâcuaß: —At nimajcual Dios, chacuil taxak xtokßobâl cuu ut chinâtenkßa taxak. Chaqßue taxak inmetzßêu usta yal jun sut raj chic re nak tinqßue rêkaj chi junaj cua reheb laj filisteo li raylal xeßxbânu cue nak queßrisi li xnakß cuu, chan.
28Entonces clamó Samsón á Jehová, y dijo: Señor Jehová, acuérdate ahora de mí, y esfuérzame, te ruego, solamente esta vez, oh Dios, para que de una vez tome venganza de los Filisteos, por mis dos ojos.
29Ut laj Sansón quixtiquisi chi cau li cuib chi okech li cuan saß xyi li cab. Eb li okech aßan, aßaneb li nequeßcûtun re li cab. Riqßuin lix nim ukß quixtiquisi jun li okech ut riqßuin lix tzße quixtiquisi li jun chic.
29Asió luego Samsón las dos columnas del medio sobre las cuales se sustentaba la casa, y estribó en ellas, la una con la mano derecha, y la otra con la izquierda;
30Ut laj Sansón quixjap re chi cau ut quixye: —Anakcuan chincâmk cuochbeneb laj filisteo, chan. Quixtiquisi chi kßaxal cau li cab ut quitßaneß saß xbêneb li nequeßtaklan saß xbêneb laj filisteo, joß ajcuiß saß xbêneb chixjunileb li tenamit li cuanqueb aran. Saß xcamic laj Sansón kßaxal nabaleb li cristian quixcamsi chiruheb li quixcamsi nak toj yoßyôk.Eb li rîtzßin ut eb li rechßalal laj Sansón queßxcßam li camenak ut queßxmuk saß li naßajej li mukbil cuiß laj Manoa lix yucuaß. Li muklebâl aßan nacana saß xyi li cuib chi tenamit Zora ut Estaol. Laj Sansón quicßamoc be chiruheb laj Israel chiru junmay chihab.
30Y dijo Samsón: Muera yo con los Filisteos. Y estribando con esfuerzo, cayó la casa sobre los príncipes, y sobre todo el pueblo que estaba en ella. Y fueron muchos más los que de ellos mató muriendo, que los que había muerto en su vida.
31Eb li rîtzßin ut eb li rechßalal laj Sansón queßxcßam li camenak ut queßxmuk saß li naßajej li mukbil cuiß laj Manoa lix yucuaß. Li muklebâl aßan nacana saß xyi li cuib chi tenamit Zora ut Estaol. Laj Sansón quicßamoc be chiruheb laj Israel chiru junmay chihab.
31Y descendieron sus hermanos y toda la casa de su padre, y tomáronle, y lleváronle, y le sepultaron entre Sora y Esthaol, en el sepulcro de su padre Manoa. Y él juzgó á Israel veinte años.