1(다윗의 시. 유다 광야에 있을 때에) 하나님이여, 주는 나의 하나님이시라 내가 간절히 주를 찾되 물이 없어 마르고 곤핍한 땅에서 내 영혼이 주를 갈망하며 내 육체가 주를 앙모하나이다
1ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را می جویم. در زمینِ خشک و تشنه و بی آب، جان من تشنۀ تو است و تمام وجودم مشتاق تو.
2내가 주의 권능과 영광을 보려 하여 이와 같이 성소에서 주를 바라보았나이다
2در جایگاه مقدست تو را نگریستم تا قوّت و جلال تو را ببینم.
3주의 인자가 생명보다 나으므로 내 입술이 주를 찬양할 것이라
3چونکه رحمت تو از خودِ زندگی بهتر است، پس لبهای من تو را ستایش می کند.
4이러므로 내 평생에 주를 송축하며 주의 이름으로 인하여 내 손을 들리이다
4تا که زنده ام تو را شکر و سپاس خواهم گفت و دستهای خود را به نام تو بلند خواهم کرد.
5골수와 기름진 것을 먹음과 같이 내 영혼이 만족할 것이라 내 입이 기쁜 입술로 주를 찬송하되
5جان من سیر می شود، چنانچه از غذای چرب و لذیذ و زبانم با خوشی تو را ستایش می کند.
6내가 나의 침상에서 주를 기억하며 밤중에 주를 묵상할 때에 하오리니
6وقتی که در بستر خود می روم، تو را یاد می کنم و در هنگام شب به تو می اندیشم.
7주는 나의 도움이 되셨음이라 내가 주의 날개 그늘에서 즐거이 부르리이다
7زیرا تو مددگار من بوده ای و در سایۀ بالهای تو سرود شادمانی را می سرایم.
8나의 영혼이 주를 가까이 따르니 주의 오른손이 나를 붙드시거니와
8جان من جدا از تو نیست و دست راست تو از من حمایت می کند.
9나의 영혼을 찾아 멸하려 하는 저희는 땅 깊은 곳에 들어가며
9اما آنانی که قصد کشتنم را دارند، هلاک می گردند و در قعر جهنم فرو می روند.
10칼의 세력에 붙인바 되어 시랑의 밥이 되리이다
10آن ها با شمشیر کشته می شوند و طعمۀ شغالها می گردند.اما پادشاه در خدا شادمانی می کند و هر کسی که نام خدا را اقرار کند سرفراز می شود، زیرا دهان دروغگویان بسته می گردد.
11왕은 하나님을 즐거워하리니 주로 맹세한 자마다 자랑할 것이나 거짓말 하는 자의 입은 막히리로다
11اما پادشاه در خدا شادمانی می کند و هر کسی که نام خدا را اقرار کند سرفراز می شود، زیرا دهان دروغگویان بسته می گردد.