¹Nad rzekami Babiloóskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

²Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

³A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni, (chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,)mówiąc: Śpiewajcie nam pieśó z pieśni Syoóskich,

⁴Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśó Paóską w ziemi cudzoziemców?

⁵Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

⁶Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

⁷Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzieó Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

⁸O córko Babiloóska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

⁹Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.