1Angelas, kuris kalbėjo su manimi, vėl sugrįžo ir žadino mane, kaip žmogus žadinamas iš miego.
1Huan kei honhoupih angel a hong nawna, mi a ihmu lai phawn bangin a honphawnga.
2Jis klausė: “Ką matai?” Aš atsakiau: “Matau auksinę žvakidę, aliejaus indą jos viršuje ir septynias lempas su septyniais vamzdeliais.
2Huan ka kiangah, Bang na mu a? a chi a. Huan ken, Ngaiin, dangkaeng khawnvak khoihna, a dawna a noubem leh huaia a khawnvak sagihte, huaite a dawna om.
3Prie jos yra du alyvmedžiai: vienas aliejaus indo dešinėje, o kitas kairėje”.
3Oliv sing nih a kianga om, khat noubem taklam pangah khat veilam pangah, ka hi a.
4Aš klausiau angelo, kuris kalbėjo su manimi: “Kas tai yra, mano viešpatie?”
4Huan ka dawnga, kei honhoupih angel kiangah thu ka gen a. Hiaite bang ahi ua, ka TOUPA? ka chi a.
5Angelas atsakė: “Ar nežinai, kas tai yra?” Aš atsakiau: “Ne, mano viešpatie”.
5Huan kei honhoupih angelin a hondawnga, ka kiangah. Hiai bang ahi ua na theikei maw? a chi a. Huan ken, Ii, ka TOUPA, ka chi a.
6Jis tarė: “Tai yra Viešpaties žodis Zorobabeliui: ‘Ne galybe ir ne jėga, bet mano dvasia,sako kareivijų Viešpats’ ”.
6Huaitak in aman hondawnga, ka kiangah thu a gena, Hiai Zerubbabel kianga TOUPA thu ahi. Thahatnain hi lou, thilhihtheihnain leng hi samlou, ka Khain ahi jaw, sepaihte TOUPAN a chi.
7Kas esi, didis kalne? Zorobabelio akivaizdoje tu pavirsi lyguma! Jis padės paskutinį akmenį, skambant džiaugsmo šūksniams: “Malonė, malonė jam”.
7Kua na hia, Aw mual thupi? Zerubbabel maah munjang na honghi ding; huan aman a tunga Hehpihna, hehpihna chia kikouin suang poimohpen a honla khe ding hi, chiin.
8Viešpats kalbėjo man:
8Huailouin TOUPA thu ka kiang a hongtung laia, hichiin a chi.
9“Zorobabelio rankos padėjo pamatus šiems namams, ir jo rankos užbaigs juos. Tada žinosi, kad kareivijų Viešpats siuntė mane pas jus.
9Zerubbabel khutten hiai in suangphum a koih khinta; a khutte mahin a zou ding, huan sepaihte TOUPAN na kiangah kei a honsawlta chih na thei ding hi.
10Kurie paniekino mažą pradžią, džiaugsis, matydami paskutinį akmenį Zorobabelio rankoje. Septynios lempos yra septynios Viešpaties akys, kurios viską stebi žemėje”.
10Thil neute ni musit peuhmah a kipak ding ua, huan Zerubbabel khut ah ulum a mu ding uh ahi ngala. TOUPA mitte hi, hiai sagihte mahmah; lei pumpi kantana vialtaite.
11Aš klausiau angelą: “Kas yra šitie du alyvmedžiai žvakidės dešinėje ir kairėje?”
11Huan ken ka dawnga, a kiangah, Khawnvak koihna taklam pang tunga hiai oliv sing nihte leh huaia veilam panga bang ahi ua? ka chi a.
12Aš antrą kartą klausiau jį. “Kas yra tos dvi alyvmedžių šakelės prie auksinių vamzdelių, kuriais teka aliejus?”
12Huan a nihveina dingin ka donga, a kiangah, Dangkaeng sel nihte sika om, hiai oliv hiang nihte bang ahi ua, dangkaeng sathau amau akipan suah jel? ka chi a.
13Jis klausė manęs: “Ar nežinai, kas tai yra?” Aš atsakiau: “Ne, mano viešpatie”.
13Huan aman hondawng a, Hiaite bang hi ding ahi ua chih theilou maw? a chi a. Huan ken. Ii, ka TOUPA, ka chi a.Huai takin aman, Hiaite lei pumpi TOUPA kianga ding, thaunilh nihte ahi uh a chi hi.
14Jis tarė: “Šie du yra pateptieji, kurie stovi prie visos žemės Viešpaties”.
14Huai takin aman, Hiaite lei pumpi TOUPA kianga ding, thaunilh nihte ahi uh a chi hi.