¹Aš­žmogus, patyręs vargą nuo Jo rūstybės lazdos.

¹Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.

²Jis atvedė mane į tamsybę, o ne į šviesą.

²Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.

³Jis laiko ištiesęs savo ranką prieš mane visą dieną.

³Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.

⁴Jis pasendino mano kūną ir odą, sulaužė kaulus.

⁴Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.

⁵Jis apsupo mane kartybe ir vargu,

⁵Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.

⁶perkėlė į tamsą kaip mirusį.

⁶Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.

⁷Jis uždarė man duris ir apkalė mane sunkiomis grandinėmis.

⁷Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.

⁸Aš šaukiu ir meldžiuosi, bet Jis neatsako į mano maldą.

⁸Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.

⁹Jis užtvėrė mano kelius tašytais akmenimis ir mano takus iškraipė.

⁹Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.

¹⁰Jis tykojo manęs kaip lokys, kaip liūtas lindynėje.

¹⁰Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.

¹¹Jis mane paklaidino, sudraskė ir paliko vienišą.

¹¹Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;

¹²Įtempęs lanką, Jis pastatė mane taikiniu

¹²Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.

¹³ir pervėrė mano širdį strėlėmis.

¹³Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.

¹⁴Aš tapau pajuoka visai savo tautai, apie mane jie dainuoja per dieną.

¹⁴Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.

¹⁵Jis pasotino mane kartybėmis ir girdė metėlėmis.

¹⁵Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.

¹⁶Jis išlaužė mano dantis į žvyrą, užpylė mane pelenais.

¹⁶Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.

¹⁷Neturiu ramybės ir nežinau, kas yra gerovė.

¹⁷At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.

¹⁸Aš tariau: “Mano stiprybė ir viltis Viešpatyje pražuvo”.

¹⁸At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

¹⁹Atsimink mano vargą, kartybę, metėlę ir tulžį.

¹⁹Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.

²⁰Mano siela nuolat tai atsimena ir yra pažeminta manyje.

²⁰Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.

²¹Nors aš viso to neužmirštu, visgi dar turiu vilties.

²¹Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.

²²Viešpaties malonė nepranyko, Jo gailestingumas dar nepasibaigė.

²²Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.

²³Tai atsinaujina kas rytą, ir didelė yra Jo ištikimybė.

²³Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.

²⁴Viešpats yra mano dalis, todėl vilsiuosi Juo.

²⁴Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.

²⁵Viešpats yra geras Jo laukiantiems ir ieškantiems.

²⁵Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.

²⁶Gera yra turėti viltį ir kantriai laukti Viešpaties išgelbėjimo,

²⁶Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.

²⁷gera žmogui nešti jungą nuo pat jaunystės.

²⁷Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.

²⁸Jis sėdi atsiskyręs ir tyli, nes tai Viešpaties uždėta našta.

²⁸Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.

²⁹Jis paliečia dulkes savo burna: “Galbūt dar yra vilties”.

²⁹Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.

³⁰Jis atsuka skruostą jį mušančiam, sotinasi panieka,

³⁰Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.

³¹nes Viešpats neatstumia amžiams.

³¹Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.

³²Jis siunčia sielvartą, bet vėl pasigaili dėl savo malonės gausos.

³²Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.

³³Jis nenori varginti žmonių ir sukelti jiems sielvarto.

³³Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.

³⁴Kai mindžioja kojomis belaisvius,

³⁴Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.

³⁵kai Aukščiausiojo akivaizdoje pamina žmogaus teises,

³⁵Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,

³⁶kai iškraipo žmogaus bylą, Viešpats tam nepritaria.

³⁶Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.

³⁷Kas gali sakyti, kad įvyksta ir tai, ko Viešpats neįsako?

³⁷Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?

³⁸Ar ne iš Aukščiausiojo burnos ateina, kas gera ir kas pikta?

³⁸Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?

³⁹Kodėl žmogus skundžiasi, baudžiamas dėl savo nuodėmių?

³⁹Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?

⁴⁰Patikrinkime savo kelius ir grįžkime prie Viešpaties.

⁴⁰Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.

⁴¹Kelkime savo širdis ir rankas į Dievą danguose.

⁴¹Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.

⁴²Mes nusikaltome ir maištavome, ir Tu mums neatleidai.

⁴²Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.

⁴³Tu apsisiautei rūstybe ir persekiojai mus, Tu žudei mus nesigailėdamas.

⁴³Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.

⁴⁴Tu apsigaubei debesiu taip, kad maldos nepasiektų Tavęs.

⁴⁴Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.

⁴⁵Tu padarei mus sąšlavomis ir atmatomis tarp tautų.

⁴⁵Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.

⁴⁶Mūsų priešai atvėrė savo burnas prieš mus.

⁴⁶Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

⁴⁷Baimė ir žabangai užgriuvo mus, griovimas ir sunaikinimas.

⁴⁷Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.

⁴⁸Mano akys pasruvo ašaromis dėl tautos sunaikinimo.

⁴⁸Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

⁴⁹Mano ašaros plūs nesulaikomai, be perstojo,

⁴⁹Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.

⁵⁰kol Viešpats pažvelgs iš dangaus į mus.

⁵⁰Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.

⁵¹Aš liūdžiu dėl savo miesto dukterų.

⁵¹Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.

⁵²Priešai pagavo mane kaip paukštį be priežasties,

⁵²Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.

⁵³įmetė mane gyvą į duobę, mėtė akmenimis.

⁵³Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.

⁵⁴Vanduo pakilo iki mano galvos; maniau, esu žuvęs.

⁵⁴Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.

⁵⁵Viešpatie, iš duobės gilybės šaukiausi Tavęs.

⁵⁵Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.

⁵⁶Tu išgirdai mano balsą. Nenukreipk savo ausies nuo mano šauksmo.

⁵⁶Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.

⁵⁷Tu priartėjai, kai šaukiausi Tavo pagalbos, ir tarei: “Nebijok”.

⁵⁷Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.

⁵⁸Viešpatie, Tu atėjai man į pagalbą ir išgelbėjai mano gyvybę.

⁵⁸Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.

⁵⁹Viešpatie, Tu matei man daromą skriaudą, išspręsk mano bylą.

⁵⁹Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.

⁶⁰Tu matei jų įniršį ir visus jų sumanymus prieš mane;

⁶⁰Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.

⁶¹Tu girdėjai jų patyčias ir visus jų sumanymus prieš mane.

⁶¹Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,

⁶²Mano priešininkų lūpos visą laiką planuoja pikta prieš mane.

⁶²Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.

⁶³Ar jie sėdi, ar keliasi, aš esu jų daina.

⁶³Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.

⁶⁴Viešpatie, atlygink jiems pagal jų darbus.

⁶⁴Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

⁶⁵Suteik jų širdims skausmo. Prakeikimas tekrinta ant jų.

⁶⁵Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.

⁶⁶Viešpatie, persekiok juos ir nušluok nuo žemės paviršiaus.

⁶⁶Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.