¹Viešpatie, atsimink, kas įvyko. Pažvelk, atkreipk dėmesį į mūsų vargus.

¹Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

²Mūsų paveldas ir namai svetimųjų rankose.

²Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

³Mes esame našlaičiai, mūsų motinos­našlės;

³Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

⁴privalome pirkti savo vandenį ir mokėti pinigus už savo malkas.

⁴Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

⁵Mus vargina sunkiais darbais ir pavargus neleidžia atsikvėpti.

⁵Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

⁶Prašėme pagalbos egiptiečių ir asirų, kad bent duonos gautume.

⁶Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

⁷Mūsų tėvai nusikalto, o mes turime nešti jų kaltę.

⁷Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

⁸Vergai viešpatauja mums, ir niekas negali mūsų išvaduoti iš jų rankos.

⁸Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

⁹Bijodami kardo dykumoje, mes parsigabenome duonos.

⁹Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

¹⁰Mūsų oda pajuodusi kaip krosnis nuo siaučiančio bado.

¹⁰Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

¹¹Moterys ir mergaitės prievartaujamos Sione ir Judo miestuose.

¹¹Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

¹²Kunigaikščius jie pakorė, o vyresniųjų negerbia.

¹²Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

¹³Jauni vyrai verčiami girnomis malti, vaikai klumpa po sunkiomis naštomis.

¹³Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

¹⁴Vyresnieji nebesirodo prie miesto vartų, ir vaikai nebesusirenka žaisti.

¹⁴Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

¹⁵Mūsų širdies džiaugsmas dingo, žaidimai virto liūdesiu.

¹⁵Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

¹⁶Karūna nuo galvos nukrito. Vargas mums, nes mes nusikaltome.

¹⁶Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

¹⁷Todėl mūsų širdis alpsta, akys aptemo.

¹⁷Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

¹⁸Siono kalnas apleistas, lapės gyvena jame.

¹⁸Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

¹⁹Bet Tu, Viešpatie, pasilieki per amžius. Tavo sostas lieka kartų kartoms.

¹⁹Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

²⁰Kodėl Tu mus taip ilgai užmiršai ir palikai?

²⁰Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

²¹Viešpatie, sugrąžink mus pas save, ir mes sugrįšime. Atnaujink mus kaip anomis dienomis!

²¹Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

²²Argi Tu mus visiškai atstūmei ir rūstausi amžinai?

²²Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.