¹Jie vargino mane nuo pat jaunystės,­tesako Izraelis,­

¹Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar;Şimdi söylesin İsrail:

²jie vargino mane nuo pat jaunystės, tačiau nenugalėjo.

²‹‹Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar,Ama yenemediler beni.

³Artojai ant mano nugaros arė, išvarydami ilgas vagas.

³Çiftçiler saban sürdüler sırtımda,Upuzun iz bıraktılar.››

⁴Bet teisusis Viešpats nedorėlių pančius sutraukė.

⁴Ama RAB adildir,Kesti kötülerin bağlarını.

⁵Tesusigėsta ir pasitraukia visi, kurie nekenčia Siono.

⁵Siyondan nefret eden herkesUtanç içinde geri çekilsin.

⁶Tebūna jie kaip stogo žolė, kuri, dar neužaugusi, nuvysta;

⁶Damlardaki ota,Büyümeden kuruyan ota dönsünler.

⁷nesusirenka iš jos net sauja pjovėjui nei mažiausias pėdas rišėjui.

⁷Orakçı avucunu,Demetçi kucağını dolduramaz onunla.

⁸Praeiviai, eidami pro šalį, nesako jiems: “Tepalaimina tave Viešpats. Mes laiminame tave Viešpaties vardu”.

⁸Yoldan geçenler de,‹‹RAB sizi kutsasın,RAB'bin adıyla sizi kutsarız›› demezler.