¹¶ Ko te tangata kei te wahi ngaro o te Runga Rawa tona kainga, ka noho ia i raro i te taumarumarutanga o te Kaha Rawa.

¹Kes Kõigekõrgema kaitse all elab ja alati Kõigeväelise varju all viibib,

²Ka kiia e ahau a Ihowa, Ko ia toku piringa, toku pa, toku Atua, ka whakawhirinaki ahau ki a ia.

²see ütleb Issandale: 'Sina oled mu varjupaik ja mu kindel mäelinnus, mu Jumal, kelle peale ma loodan!'

³Mana hoki koe e whakaora i te mahanga a te kaihopu manu, i te mate nanakia.

³Sest tema kisub su välja linnupüüdja paelust, hukkava katku käest.

⁴Ka hipokina koe e ia ki ona hou, a ka piri koe ki raro i ona pakau: ko tona pono hei whakangungu rakau, hei puapua mou.

⁴Oma tiivasulgedega kaitseb ta sind ja tema tiibade all sa leiad varju; tema tõde on kilp ja kaitsevall.

⁵E kore koe e wehi i te mea whakamataku i te po: i te pere e rere ana i te awatea.

⁵Ei sa siis karda öö hirmu ega noolt, mis päeval lendab,

⁶I te mate uruta e rere ana i te pouri: i te whakangaromanga e whakangaro ana i te poutumarotanga.

⁶ei katku, mis rändab pilkases pimedas, ega tõbe, mis laastab lõunaajal.

⁷He mano te hinga ki tou taha, tekau hoki nga mano ki tou matau; otiia e kore e tata ki a koe.

⁷Langegu tuhat su kõrvalt ja kümme tuhat su paremalt poolt, sinu külge see ei puutu.

⁸Ka titiro kau ou kanohi, ka matakitaki ki te utu mo te hunga kino.

⁸Aga sa vaatad oma silmaga ja näed, kuidas kätte makstakse õelatele.

⁹¶ Ko koe hoki, e Ihowa, toku piranga! kua waiho e koe te Runga Rawa hei nohoanga mou:

⁹Sest sina, Issand, oled mu varjupaik! Kõigekõrgema oled sina, mu hing, võtnud oma eluasemeks.

¹⁰Kahore he kino e pa ki a koe, kahore ano he whiu e tata ki tou teneti.

¹⁰Ei taba õnnetus sind ega lähene häda su telgile.

¹¹Ka korerotia iho hoki koe e ia ki ana anahera kia tiakina koe i ou ara katoa.

¹¹Sest tema annab oma inglitele sinu pärast käsu sind hoida kõigil su teedel.

¹²Ma ratou koe e hiki ake ki o ratou ringa, kei tutuki tou waewae ki te kohatu.

¹²Kätel nad kannavad sind, et sa oma jalga ei lööks vastu kivi.

¹³Ka haere koe i runga i te raiona, i te neke: ka takahia e koe ki raro te kuao raiona me te nakahi.

¹³Sa astud üle lõvide ja rästikute, noored lõvid ja lohed sa lömastad.

¹⁴Ka whakaora ahau i a ia, mona i aroha ki ahau; maku ia e whakateitei ake, mona i matau ki toku ingoa.

¹⁴'Et ta minusse on kiindunud, siis ma päästan tema; ma ülendan tema, sest ta tunneb minu nime.

¹⁵Ka karanga ia ki ahau, a ka whakahoki kupu ahau ki a ia: ka tata ahau ki a ia i te wa o te he; maku ia e whakaora, maku ano ia e whakahonore.

¹⁵Ta hüüab mind appi ja ma vastan temale; mina olen ta juures, kui ta on kitsikuses, ma vabastan tema ning teen ta auliseks.

¹⁶Ka whakaroaina e ahau ona ra, a na noa ia: ka whakakitea hoki taku whakaoranga ki a ia.

¹⁶Pika eaga ma täidan tema ja annan temale näha oma päästet.'