¹¶ Ano ra ko Pirirara Huhi; i mea ia,

¹Felele pedig a sukhi Bildád, és monda:

²Kia pehea te roa o ta koutou whakatakoto mahanga mo nga kupu? Kia whai mahara mai, muri iho ka korero matou.

²Mikor akartok a beszédnek véget vetni? Értsétek meg [a dolgot], azután szóljunk.

³He aha matou i kiia ai he kararehe, i waiho ai hei mea poke ki ta koutou titiro mai?

³Miért állíttatunk barmoknak, és miért vagyunk tisztátalanok a ti szemeitekben?

⁴Haea iho koe e koe ano, i a koe e riri ana. Mau koia ka mahue ai te whenua, ka nekehia ai te toka i tona wahi?

⁴Te éretted, a ki szaggatja lelkét haragjában, vajjon elhagyattatik-é a föld, és felszakasztatik-é a kõszikla helyérõl?

⁵¶ E pirau ano hoki te rama a te hunga kino, a e kore te mura o tana ahi e marama.

⁵Sõt inkább a gonoszok világa kialuszik, és nem fénylik az õ tüzöknek szikrája.

⁶Ka pouri te marama i roto i tona teneti, ka pirau ano hoki tana rama i runga i a ia.

⁶A világosság elsötétedik az õ sátorában, szövétneke kialszik felette.

⁷Ka whakakikitia nga takahanga o tona kaha, ka kokiritia iho ano ia ki raro e tona whakaaro ake.

⁷Erõs léptei aprókká lesznek, saját tanácsa rontja meg õt.

⁸No te mea ka maka ia e ona waewae ake ki te kupenga, ka haere hoki ia i runga i te reti.

⁸Mert lábaival hálóba bonyolódik, és ó-verem felett jár.

⁹Ka mau tona rekereke i te tawhiti, a ka hopukia ia e te mahanga.

⁹A sarka tõrbe akad, és kelepcze fogja meg õt.

¹⁰Kei te huna ki te whenua te aho mona, te rore hoki mona ki te huarahi.

¹⁰Hurok rejtetett el a földbe ellene, és zsineg az õ [szokott] ösvényén.

¹¹¶ He whakamataku i nga taha katoa hei mea i a ia kia wehi, hei aruaru hoki i a ia i ona hikitanga rekereke.

¹¹Mindenfelõl félelmek rettentik õt, és üldözik õt léptennyomon.

¹²Ko tona kaha ka hemo i te kai, a kei te whanga tonu te aitua ki tona tatunga.

¹²Éhség emészti fel az õ erejét, és nyomorúság leselkedik oldala mellett.

¹³Ka pau i tera nga wahi o tona tinana, ae, ka pau ona wahi i te matamua o te mate.

¹³Megemészti testének izmait, megemészti izmait a halál zsengéje.

¹⁴Ka hutia atu ia i roto i tona teneti, i whakamanawa ai ia, a ka kawea atu ia ki te kingi o nga whakamataku.

¹⁴Eltünik sátorából az õ bátorsága, és a félelmek királyához folyamodik õ.

¹⁵Na ka noho ki tona teneti te mea ehara nei i a ia: a ka ruia iho te whanariki ki runga ki tona kainga.

¹⁵Az lakik sátorában, a ki nem az övé, és hajlékára kénkövet szórnak.

¹⁶Ka maroke ake ona pakiaka i raro, a i runga ka tapahia atu tona manga.

¹⁶Alant elszáradnak gyökerei, és felülrõl levágatik az ága.

¹⁷Ka ngaro atu te maharatanga ki a ia i runga i te whenua; e kore ano ia e whai ingoa i te huanui.

¹⁷Emlékezete elvész a földrõl, még az utczákon sem marad fel a neve.

¹⁸Ka peia atu ano ia i roto i te marama ki te pouri, ka atiatia atu hoki i te ao.

¹⁸A világosságról a sötétségbe taszítják, a föld kerekségérõl elüldözik õt.

¹⁹E kore ia e whai tama, e whai tama ranei a te tama, i roto i tona iwi, he morehu ranei i te wahi i noho ai ia.

¹⁹Sem fia, sem unokája nem lesz az õ népében, és semmi maradéka az õ tanyáján.

²⁰Miharo ana ki tona ra te hunga i muri i a ia, pera i te hunga i haere ra i mua, mau ana to ratou wehi.

²⁰Az õ pusztulásától megborzadnak, a kik következnek és rettegés fogja el a most élõ embereket.

²¹He pono ko nga nohoanga enei o te tangata kino, ko te wahi hoki tenei o te tangata kahore e mohio ki te Atua.

²¹Ilyenek az álnok embernek hajlékai, és ilyen annak lakóhelye, a ki nem tiszteli Istent.