Maori

Italian: Riveduta Bible (1927)

2 Samuel

22

1¶ I korerotia e Rawiri ki a Ihowa nga kupu o tenei waiata i te ra i whakaorangia ai ia e Ihowa i te ringa o ona hoariri katoa, i te ringa ano o Haora:
1Davide rivolse all’Eterno le parole di questo cantico quando l’Eterno l’ebbe riscosso dalla mano di tutti i suoi nemici e dalla mano di Saul. Egli disse:
2¶ I mea ia, Ko Ihowa toku teko, toku pourewa, ko toku kaiwhakaora hoki ia, ae ra ko toku;
2"L’Eterno è la mia ròcca, la mia fortezza, il mio liberatore;
3Ko te Atua toku kamaka, ka whakawhirinaki ahau ki a ia; ko toku whakangungu rakau, ko te haona o toku whakaoranga, ko toku pa tiketike, ko toku rerenga atu; e toku kaiwhakaora, whakaorangia ana ahau e koe i te tutu.
3l’Iddio ch’è la mia rupe, in cui mi rifugio, il mio scudo, il mio potente salvatore, il mio alto ricetto, il mio asilo. O mio salvatore, tu mi salvi dalla violenza!
4Ka karanga ahau ki a Ihowa e tika nei kia whakamoemititia: a ka whakaorangia ahau i oku hoariri.
4Io invocai l’Eterno ch’è degno d’ogni lode, e fui salvato dai miei nemici.
5I karapotia ahau e nga ngaru o te mate, i whakawehia ahau e nga waipuke o te kino.
5Le onde della morte m’avean circondato e i torrenti della distruzione m’aveano spaventato.
6I roritia ahau e nga taura a te reinga: potaea ana ahau e nga mahanga a te mate.
6I legami del soggiorno de’ morti m’aveano attorniato, i lacci della morte m’aveano còlto.
7I karanga ahau ki a Ihowa i toku paweratanga, ae ra, i karanga ahau ki toku Atua: a i whakarongo ia ki toku reo i roto i tona temepara, i tae hoki taku hamama ki ona taringa.
7Nella mia distretta invocai l’Eterno, e gridai al mio Dio. Egli udì la mia voce dal suo tempio, e il mio grido pervenne ai suoi orecchi.
8Na ka ngaueue te whenua, ka ru; wiri ana nga putake o nga rangi, ngaueue ana, no te mea e riri ana ia.
8Allora la terra fu scossa e tremò i fondamenti de’ cieli furono smossi e scrollati, perch’egli era acceso d’ira.
9I kake he paowa i ona pongaponga, a ka kai te kapura o roto o tona mangai: ngiha ana nga waro.
9Un fumo saliva dalle sue nari; un fuoco consumante gli usciva dalla bocca, e ne procedevano carboni accesi.
10I whakapingoretia e ia nga rangi, a ka heke iho: a i raro te pouri kerekere i ona waewae.
10Egli abbassò i cieli e discese, avendo sotto i piedi una densa caligine.
11Na ka eke ia ki te kerupa, a rere ana: ina, i kitea ia i runga i nga parirau o te hau.
11Cavalcava sopra un cherubino e volava ed appariva sulle ali del vento.
12I meinga ano e ia te pouri hei teneti a tawhio noa, nga wai pouri, nga kapua matotoru o te rangi.
12Avea posto intorno a sé, come un padiglione, le tenebre, le raccolte d’acque, le dense nubi de’ cieli.
13Ngiha ana nga waro i te wherikotanga o tona aroaro.
13Dallo splendore che lo precedeva, si sprigionavano carboni accesi.
14Papa ana te whatitiri a Ihowa i nga rangi; puaki ana te reo o te Runga Rawa.
14L’Eterno tuonò dai cieli e l’Altissimo diè fuori la sua voce.
15Kokiritia mai ana e ia nga pere, a marara ana ratou; he uira, a ka whati ratou.
15Avventò saette, e disperse i nemici; lanciò folgori, e li mise in rotta.
16Na ka kitea nga takere o te moana, ka takoto kau nga putake o te ao i te whakatupehupehunga a Ihowa, i te whenunga o te manawa o ona pongaponga.
16Allora apparve il letto del mare, e i fondamenti del mondo furono scoperti allo sgridare dell’Eterno, al soffio del vento delle sue nari.
17I tono karere mai ia i runga, ka mau ki ahau; kumea ake ahau e ia i roto i nga wai maha.
17Egli distese dall’alto la mano mi prese, mi trasse fuori dalle grandi acque.
18Nana ahau i whakaora i toku hoariri kaha, i te hunga e kino ana ki ahau: he kaha rawa hoki ratou i ahau.
18Mi riscosse dal mio potente nemico, da quelli che mi odiavano; perch’eran più forti di me.
19Huakina tatatia ana ahau e ratou i te ra o toku matenga: ko Ihowa ia toku whakawhirinakitanga.
19Essi m’eran piombati addosso nel dì della mia calamità, ma l’Eterno fu il mio sostegno.
20A whakaputaina ana ahau e ia ki te wahi whanui: i whakaorangia ahau e ia, no te mea i whakaahuareka ia ki ahau.
20Egli mi trasse fuori al largo, mi liberò perché mi gradisce.
21Rite tonu ki taku mahi tika ta Ihowa utu ki ahau; rite tonu ki te ma o oku ringa tana i whakahoki mai ai ki ahau.
21L’Eterno mi ha retribuito secondo la mia giustizia, mi ha reso secondo la purità dello mie mani,
22I pupuri hoki ahau i nga ara a Ihowa; a kihai i he, i whakarere i toku Atua.
22poiché ho osservato le vie dell’Eterno e non mi sono empiamente sviato dal mio Dio.
23Kei mua tonu hoki i ahau ana whakaritenga katoa; a, ko ana tikanga, kihai era i matara atu i ahau.
23Poiché ho tenuto tutte le sue leggi davanti a me, e non mi sono allontanato dai suoi statuti.
24I tu tika ano ahau ki tona aroaro: i tiaki ano i ahau kei kino.
24E sono stato integro verso di lui, e mi son guardato dalla mia iniquità.
25No reira i homai ai e Ihowa he utu ki ahau, rite tonu ki toku tika; rite tonu ki toku ma ki tana titiro.
25Ond’è che l’Eterno m’ha reso secondo la mia giustizia, secondo la mia purità nel suo cospetto.
26He tangata atawhai, ka atawhai ano koe; he tangata tika, ka tika ano koe.
26Tu ti mostri pietoso verso il pio, integro verso l’uomo integro;
27He tangata ma, ka ma ano koe; he tangata whakakeke, he whakakeke hoki tau mahi.
27ti mostri puro col puro e ti mostri astuto col perverso;
28E whakaorangia hoki e koe te iwi e tukinotia ana: kei runga ia ou kanohi i te hunga whakakake, kia whakahokia iho ratou e koe ki raro.
28tu salvi la gente afflitta, e il tuo sguardo si ferma sugli alteri, per abbassarli.
29Ko koe hoki toku rama, e Ihowa: ma Ihowa e whakamarama toku pouri.
29Sì, tu sei la mia lampada, o Eterno, e l’Eterno illumina le mie tenebre.
30Nau hoki ahau i rere ai ki runga ki te ropu: na toku Atua ka peke ahau i te taiepa.
30Con te io assalgo tutta una schiera, col mio Dio salgo sulle mura.
31Tena ko te Atua, tika tonu tona ara; he parakore te kupu a Ihowa; he whakangungu rakau ia ki te hunga katoa e whakawhirinaki ana ki a ia.
31La via di Dio è perfetta, la parola dell’Eterno è purgata col fuoco. Egli è lo scudo di tutti quelli che sperano in lui.
32Ko wai oti te Atua, ki te kahore a Ihowa? Ko wai hoki te kamaka, ki te kahore to tatou Atua?
32Poiché chi è Dio fuor del l’Eterno? E chi è Ròcca fuor del nostro Dio?
33Ko te Atua toku pa kaha: ko ia hei arahi i te hunga tika i tona ara.
33Iddio è la mia potente fortezza, e rende la mia via perfetta.
34Ko ia nei hei mea i oku waewae kia rite ki o te hata: mana hoki ahau e whakatu ki runga ki oku wahi tiketike.
34Egli rende i miei piedi simili a quelli delle cerve e mi rende saldo sui miei alti luoghi.
35Ko ia hei whakaako i oku ringa ki te whawhai; hei mea i oku ringa kia whakapiko i te kopere parahi.
35Egli ammaestra le mie mani alla battaglia e le mie braccia tendono un arco di rame.
36Kua homai hoki e koe ki ahau te whakangungu rakau o tau whakaoranga; whakanuia ana ahau e tou whakaaro mahaki.
36Tu m’hai anche dato lo scudo della tua salvezza, e la tua benignità m’ha fatto grande.
37I whakanuia e koe oku takahanga i raro i ahau, te paheke oku waewae.
37Tu hai allargato la via ai miei passi; e i miei piedi non hanno vacillato.
38Kua arumia e ahau oku hoariri, a huna iho ratou e ahau: kihai ano ahau i tahuri, a moti noa ratou.
38Io ho inseguito i miei nemici e li ho distrutti, e non son tornato addietro prima d’averli annientati.
39Moti iho ratou i ahau, mongamonga noa, te ahei te whakatika: ina, hinga ana ratou ki raro i oku waewae.
39Li ho annientati, schiacciati; e non son risorti; son caduti sotto i miei piedi.
40Nau hoki ahau i whitiki ki te kaha mo te whawhai: piko ana i a koe ki raro i ahau te hunga i whakatika mai ki ahau.
40Tu m’hai cinto di forza per la guerra, tu hai fatto piegare sotto di me i miei avversari;
41Kua meinga hoki e koe kia hurihia mai e oku hoariri o ratou tuara ki ahau, kia huna e ahau te hunga e kino ana ki ahau.
41hai fatto voltar le spalle davanti a me ai miei nemici, a quelli che m’odiavano, ed io li ho distrutti.
42I tirotiro ratou, heoi kahore he kaiwhakaora: ki a Ihowa rawa, heoi kihai ia i whakahoki kupu ki a ratou.
42Hanno guardato, ma non vi fu chi li salvasse; han gridato all’Eterno, ma egli non rispose loro;
43Na tukia ana ratou e ahau, a rite noa ki te puehu o te whenua: mohungahunga noa ratou i ahau, me te mea he paru no nga huarahi; a titaritaria ana ratou e ahau.
43io li ho tritati come polvere della terra, li ho pestati, calpestati, come il fango delle strade.
44Nau hoki ahau i ora ai i nga ngangautanga a toku iwi; nau ahau i tiaki hei upoko mo nga tauiwi: hei apa moku te iwi kahore nei i matauria e ahau.
44Tu m’hai liberato dalle dissensioni del mio popolo, m’hai conservato capo di nazioni; un popolo che non conoscevo m’è stato sottoposto.
45Ka tuku mai nga tangata iwi ke ki raro i ahau: kia rongo kau te taringa, kakama tonu mai ratou ki ahau.
45I figli degli stranieri m’hanno reso omaggio, al solo udir parlare di me, m’hanno prestato ubbidienza.
46Ka memeha haere nga tangata iwi ke: ka puta wehi mai hoki i roto i o ratou kuhunga.
46I figli degli stranieri son venuti meno, sono usciti tremanti dai loro ripari.
47E ora ana a Ihowa, kia whakapaingia toku kamaka: kia whakanuia te Atua o te kamaka o toku whakaoranga:
47Viva l’Eterno! Sia benedetta la mia ròcca! e sia esaltato Iddio, la ròcca della mia salvezza!
48Ara te Atua e rapu nei i te utu moku, e pehi nei i te iwi ki raro i ahau,
48l’Iddio che fa la mia vendetta, e mi sottomette i popoli,
49E whakaputa nei i ahau i roto i oku hoariri: ae ra, e mea ana koe i ahau kia teitei ake i te hunga e whakatika mai ana ki ahau: whakaorangia ana ahau e koe i te tangata tutu.
49che mi trae dalle mani dei miei nemici. Sì, tu mi sollevi sopra i miei avversari mi riscuoti dall’uomo violento.
50Mo konei ka whakawhetai ahau ki a koe, e Ihowa, i roto i nga tauiwi, ka himene ki tou ingoa.
50Perciò, o Eterno, ti loderò fra le nazioni, e salmeggerò al tuo nome.
51He pourewa whakaora ia ki tana kingi; e whakaputa aroha ana ki tana tangata i whakawahi ai, ki a Rawiri ratou ko ona uri ake ake.
51Grandi liberazioni egli accorda al suo re, ed usa benignità verso il suo unto, verso Davide e la sua progenie in perpetuo".