¹¶ He pai ke te rawakore e haere ana i runga i tona tapatahi, i te ngutu whanoke, i te whakaarokore.

¹Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.

²¶ Na ehara hoki i te mea pai kia kaua he matauranga mo te wairua; a, ko te tangata e hohoro ana ona waewae, ka hara.

²Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.

³¶ E whakaparoritia ana te ara o te tangata e tona wairangi: e amuamu ana hoki tona ngakau ki a Ihowa.

³Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.

⁴¶ Ma te rawa ka tokomaha atu ai nga hoa aroha: e wehea atu ana ia te rawakore i tona hoa aroha.

⁴Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.

⁵¶ E kore te kaiwhakapae teka e whakaharakoretia; e kore hoki e mawhiti te tangata korero teka.

⁵Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.

⁶¶ He tokomaha e whai kia manakohia e te tangata ringa mahora; he hoa aroha hoki nga tangata katoa no te tangata e homai mea ana.

⁶Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.

⁷E kino ana nga teina katoa o te rawakore ki a ia: na nui ke atu te mataratanga atu o ona hoa i a ia! Whai noa ana kupu i a ratou, heoi kua riro ratou.

⁷Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.

⁸¶ Ko te tangata e mea ana ki te whakaaro nui mona, e aroha ana ki tona wairua ake: ko te tangata e pupuri ana i te matauranga, ka tutaki ki te pai.

⁸Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.

⁹¶ E kore te kaiwhakapae teka e whakaharakoretia; ka huna hoki te tangata korero teka.

⁹Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.

¹⁰¶ E kore e tau te noho rangatira ki te whakaarokore; he makere rawa te noho ko te pononga hei rangatira mo nga rangatira.

¹⁰Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.

¹¹¶ Ko te ngarahu tupato ka pupuri i tona riri; a hei whakakororia mona te whakarere noa iho i te he.

¹¹Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.

¹²¶ Ko te riri o te kingi rite tonu ki te hamama o te raiona; ko tana manako ia ano he tomairangi i runga i te tarutaru.

¹²Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.

¹³¶ He aitua mo tona papa te tamaiti whakaarokore: a, ko nga ngangare a te wahine, me te maturuturu puputu tonu.

¹³Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.

¹⁴¶ He whare, he taonga i tuku iho i nga matua: ko te hoa wahine mahara i a Ihowa.

¹⁴Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.

¹⁵¶ Ma te mangere e mea kia moe i te moe reka; ka matekai hoki te wairua o te rora.

¹⁵Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.

¹⁶¶ Ko te tangata e pupuri ana i te whakahau e pupuri ana i tona wairua: engari ko te tangata kore whakaaro ki ona ara ka mate.

¹⁶Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.

¹⁷¶ Ko te tangata e ohaoha ana ki te rawakore e whakatarewa moni ana ki a Ihowa, a ka utua ki a ia tana mahi atawhai.

¹⁷Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.

¹⁸¶ Pakia tau tama, i te mea kua whai manakohanga; kaua hoki tou ngakau e whai tonu i te whakangaromanga mona.

¹⁸Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.

¹⁹¶ Ko te tangatariri nui mana e waha tona he: ki te whakaora hoki koe i a ia, ka waiho tonu tena hei mahi mau.

¹⁹Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.

²⁰¶ Whakarongo ki te kupu tohutohu, tahuri mai hoki ki te ako, kia whai whakaaro ai koe i tou mutunga iho.

²⁰Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.

²¹¶ He maha nga whakaaro i roto i te ngakau o te tangata; e tu tonu ana ia ta Ihowa tikanga.

²¹Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Paóska, ta się ostoi.

²²¶ Ko te hiahia o te tangata te aronga o tana atawhai: engari te rawakore i te tangata teka.

²²Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.

²³¶ Ko te wehi ki a Ihowa te ara ki te ora: a, ko te tangata kei a ia tera, ka noho makona; e kore tetahi he e pa ki a ia.

²³Bojażó Paóska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.

²⁴¶ E kuhua ana e te mangere tona ringa ki te rihi, e kore rawa nei e whakahokia e ia ki tona mangai.

²⁴Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.

²⁵¶ Pakia te tangata whakahi, a ka tupato nga kuware: akona hoki te tangata mahara, a ka mohio ia ki te matauranga.

²⁵Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.

²⁶¶ Ko te tangata e pahua ana i tona papa, e pei atu ana hoki i tona whaea, he tama ia e whakama ai, e ingoa kino ai hoki.

²⁶Syn wstyd i haóbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.

²⁷¶ Kati, e taku tama, te whakarongo ki te ako hei mea kau e kotiti atu ai i nga kupu o te matauranga.

²⁷Synu mój! przestaó słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.

²⁸¶ E whakahi ana te kaiwhakaatu he ki te whakawa; e horomia ana hoki te kino e te mangai o te hunga kino.

²⁸Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.

²⁹¶ Kua rite he whakawa mo nga whakahi, he whiu mo te tuara o nga whakaarokore.

²⁹Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.