1¶ Ko nga kupu a Kingi Remuera; ko te poropititanga i whakaakona ai ia e tona whaea.
1PALABRAS del rey Lemuel; la profecía con que le enseñó su madre.
2He aha, e taku tama? He aha, e te tama a toku kopu? A he aha, e te tama a aku kupu taurangi?
2¿Qué, hijo mío? ¿y qué, hijo de mi vientre? ¿Y qué, hijo de mis deseos?
3Kaua e hoatu tou kaha ki nga wahine, ou ara hoki ki te mea whakangaro o nga kingi.
3No des á las mujeres tu fuerza, Ni tus caminos á lo que es para destruir los reyes.
4Ehara ma nga kingi, e Remuera, ehara ma nga kingi te inu waina; ehara hoki ma nga rangatira te mea, Kei hea he wai kaha?
4No es de los reyes, oh Lemuel, no es de los reyes beber vino, Ni de los príncipes la cerveza.
5Kei inu ratou, a ka wareware ki te ture, a ka whakapeau ke i te whakawa o te tangata e tukinotia ana.
5No sea que bebiendo olviden la ley, Y perviertan el derecho de todos los hijos afligidos.
6Hoatu he wai kaha ma te tangata e tata ana te marere, he waina hoki ki nga wairua pouri:
6Dad la cerveza al desfallecido, Y el vino á los de amargo ánimo:
7Tukua ia kia inu, kia wareware ai ki tona rawakore, a kore ake he mahara ki ona mate.
7Beban, y olvídense de su necesidad, Y de su miseria no más se acuerden.
8Kia puaki tou mangai mo te wahangu, i te whakawakanga o te hunga katoa kua waiho mo te mate.
8Abre tu boca por el mudo, En el juicio de todos los hijos de muerte.
9Kia puaki tou mangai, whakaritea te whakawa i runga i te tika, tohea te tohe a te ware, a te rawakore.
9Abre tu boca, juzga justicia, Y el derecho del pobre y del menesteroso.
10¶ Ko wai e kite i te wahine e u ana tona pai? Ko tona utu hoki kei runga noa atu i to nga rupi.
10Mujer fuerte, ¿quién la hallará? Porque su estima sobrepuja largamente á la de piedras preciosas.
11Ka whakapono te ngakau o tana tane ki a ia, a kahore ona hapanga i te taonga.
11El corazón de su marido está en ella confiado, Y no tendrá necesidad de despojo.
12He pai tana e mea ai ki a ia, kahore hoki he kino, i nga ra katoa e ora ai ia.
12Darále ella bien y no mal, Todos los días de su vida.
13E kimi ana ia i te huruhuru hipi, i te muka, a ka ngakau nui te mahi a ona ringa.
13Buscó lana y lino, Y con voluntad labró de sus manos.
14Ko tona rite kei nga kaipuke o nga kaihokohoko; e mauria mai ana e ia tana kai i tawhiti.
14Fué como navío de mercader: Trae su pan de lejos.
15E maranga ana hoki ia i te mea e po tonu ana, a hoatu ana e ia he kai ma tona whare, he mahi hoki e rite ana ma ana kotiro.
15Levantóse aun de noche, Y dió comida á su familia, Y ración á sus criadas.
16E whakaaroaro ana ia ki tetahi mara, a ka hokona e ia: whakatokia ana e ia he mara waina, he hua na ona ringa.
16Consideró la heredad, y compróla; Y plantó viña del fruto de sus manos.
17E whitiki ana ia i tona hope ki te kaha, e mea ana i ona takakau kia pakari.
17Ciñó sus lomos de fortaleza, Y esforzó sus brazos.
18Ka kite ia he pai tana i hokohoko ai: e kore tana rama e mate i te po.
18Gustó que era buena su granjería: Su candela no se apagó de noche.
19Ka totoro atu ona ringa ki te mea takai miro, ka pupuri ona ringa ki te pou muka.
19Aplicó sus manos al huso, Y sus manos tomaron la rueca.
20Ka wherahia tona ringa ki te ware; ae ra, ka totoro atu ona ringa ki te rawakore.
20Alargó su mano al pobre, Y extendió sus manos al menesteroso.
21E kore ia e wehi i te hukarere mo tona whare; no te mea kua kakahuria tona whare katoa ki te ngangana.
21No tendrá temor de la nieve por su familia, Porque toda su familia está vestida de ropas dobles.
22Oti ake i a ia te whatuwhatu he whariki mona; he rinena pai, he papura ona kakahu.
22Ella se hizo tapices; De lino fino y púrpura es su vestido.
23E mohiotia ana tana tane i nga kuwaha, ina noho tahi ia ki nga kaumatua o te whenua.
23Conocido es su marido en las puertas, Cuando se sienta con los ancianos de la tierra.
24E hanga ana e ia he rinena pai, a hokona atu ana; e hoatu ana e ia he whitiki ki nga kaihoko.
24Hizo telas, y vendió; Y dió cintas al mercader.
25He kaha, he honore ona kakahu; a e kata ana ia ki nga ra o muri atu.
25Fortaleza y honor son su vestidura; Y en el día postrero reirá.
26He nui ona whakaaro ina puaki tona mangai; kei tona arero te ture o te atawhai.
26Abrió su boca con sabiduría: Y la ley de clemencia está en su lengua.
27Ka ata tirohia e ia nga ara o tona whare, e kore ano ia e kai i te taro o te mangere.
27Considera los caminos de su casa, Y no come el pan de balde.
28Ka whakatika ana tamariki, a he kupu manaaki ta ratou mona; Tana tane hoki, ka whakamoemiti ano ia ki a ia, ka mea:
28Levantáronse sus hijos, y llamáronla bienaventurada; Y su marido también la alabó.
29He tokomaha nga tamahine i u te pai o ta ratou mahi, otiia hira ake tau i a ratou katoa.
29Muchas mujeres hicieron el bien; Mas tú las sobrepujaste á todas.
30He mea teka noa te manako, he mea horihori te ataahua: tena ko te wahine e wehi ana i a Ihowa, ko ia e whakamoemititia.
30Engañosa es la gracia, y vana la hermosura: La mujer que teme á Jehová, ésa será alabada.
31Hoatu ki a ia o nga hua o ona ringa; a ma ana mahi ia e whakamoemiti i nga kuwaha.
31Dadle el fruto de sus manos, Y alábenla en las puertas sus hechos.