¹Sølvet har jo sin grube, og gullet, som renses, sitt finnested;

¹Sa pagkatinuod adunay mina alang sa salapi, Ug usa ka dapit alang sa bulawan nga ilang pagaulayon.

²jern hentes frem av jorden, og sten smeltes til kobber.

²Ang puthaw pagakuhaon gikan sa yuta, Ug ang tumbaga pagatunawon gikan sa bato.

³De gjør ende på mørket, og inn i de innerste kroker gransker de stener som ligger i det sorte mørke;

³Ang tawo magapahunong sa kangitngit, Ug didto sa kahiladman magapangita, Sa mga bato nga atua sa mangitngit ug landong sa kamatayon.

⁴de bryter en sjakt langt borte fra menneskers bolig; der ferdes de glemt, dypt under menneskers føtter; der henger de og svever langt borte fra mennesker.

⁴Halayo sa pinuy-anan sa mga tawo siya magabugwal sa usa ka gahong; Sila hingkalimtan sa tiil nga moagi sa ibabaw, Sila nanagbitay halayo sa mga katawohan, sila nanagtabyog.

⁵Av jorden kommer det brød; men inne i den blir alt veltet om som av ild.

⁵Mahitungod sa yuta, gikan niana magagula ang tinapay; Ug ang ilalum niana ingon ug gibali pinaagi sa kalayo.

⁶Safiren har sin bolig i dens stener, og gullklumper finnes der.

⁶Ang mga bato niini maoy dapit sa mga zafiro, Ug kana may mga pulvos sa bulawan.

⁷Ingen rovfugl kjenner stien dit ned, og intet falkeøie har sett den;

⁷Nianang dalana walay langgam nga dumadagit nga nagpanghibalo, Ni makakita niana ang mata sa ananangkil:

⁸stolte rovdyr har ikke trådt på den, ingen løve har skredet frem over den.

⁸Ang mga mananap nga palabilabihon wala makatala niana, Ni makaagi dinha ang mabangis nga leon.

⁹På den hårde sten legger de sin hånd, de velter hele fjell om fra grunnen av.

⁹Gibutang niya ang iyang kamot sa ibabaw sa batong santikan; Gilintuwad niya ang mga bukid hangtud sa mga gamut.

¹⁰I berget sprenger de ganger, og allehånde kostelige ting får de se.

¹⁰Siya nagahimo ug mga kanal sa taliwala sa mga bato; Ug ang iyang mata makakita sa tanang butang bililhon.

¹¹De demmer for dryppet av vannårene og fører skjulte ting frem i lyset.

¹¹Siya magabugkos sa mga kasapaan aron dili na manaligdig; Ug ang butang nga tinago, iyang gibutyag sa kahayag.

¹²Men visdommen hvor skal den finnes? Og hvor har forstanden sin bolig?

¹²Apan asa ba ang kaalam igkita? Ug hain ba ang pinuy-anan sa salabutan?

¹³Intet menneske kjenner dens verd, og den finnes ikke i de levendes land.

¹³Ang tawo wala masayud sa bili niana; Ni igkita kini sa yuta sa mga buhi.

¹⁴Dypet sier: I mig er den ikke, og havet sier: Den er ikke hos mig.

¹⁴Ang kahiladman nagaingon: Kini wala diri kanako; Ug ang dagat nagaingon: Kana wala diri kanako.

¹⁵Den kan ikke kjøpes for kostelig gull, og dens pris ikke opveies med sølv.

¹⁵Kana dili mabatonan tungod sa bulawan, Ni ang salapi pagatimbangon tungod sa bili niini.

¹⁶Den opveies ikke med Ofirs gull, med den dyre onyks og safir.

¹⁶Kini dili kabilhan sa bulawan sa Ophir, Sa malahalon nga onyx, kun sa zafiro.

¹⁷Gull og glass kommer ikke op imot den, og en kan ikke bytte den til sig for kar av fint gull.

¹⁷Ang bulawan ug bildo dili ikatanding niini, Ni kabayloan kini ug mga lunsay nga bulawan.

¹⁸Koraller og krystall kan ikke engang nevnes, og det å eie visdom er bedre enn perler.

¹⁸Ang guso ug ang salamin dili pagahisgutan: Oo, ang bili sa kaalam labaw pa kay sa mga mutya.

¹⁹Etiopias topas kommer ikke op imot den; den kan ikke opveies med det reneste gull.

¹⁹Ang topacio sa Ethiopia dili ikagtanding niini, Ni kabilhan kini sa bulawang lunsay.

²⁰Hvor kommer da visdommen fra? Og hvor har forstanden sin bolig?

²⁰Diin man diay magagikan ang kaalam? Ug hain man ang dapit sa salabutan?

²¹Den er dulgt for alle levendes øine, den er skjult for himmelens fugler;

²¹Sanglit tinago man gikan sa mga mata sa mga buhi, Ug sinalipdan gikan sa kalanggaman sa kalangitan.

²²avgrunnen og døden sier: Bare et frasagn om den er kommet oss for øre.

²²Ang Kagun-oban ug Kamatayon nanag-ingon: Ang kagahub niana nabatian namo sa among mga igdulungog.

²³Gud kjenner veien til den, og han vet hvor den har sin bolig.

²³Ang Dios nasayud sa dalan niini, Ug siya nahibalo sa dapit niana.

²⁴For hans øie når til jordens ender; allting under himmelen ser han.

²⁴Kay siya nagatan-aw ngadto sa mga kinatumyan sa yuta, Ug nagasud-ong sa ilalum sa tibook langit;

²⁵Da han fastsatte vindens vekt og gav vannet dets mål,

²⁵Sa iyang pagtimbang sa hangin: Oo, sa taksanan ang katubigan iyang gitakus.

²⁶da han satte en lov for regnet og en vei for lynstrålen,

²⁶Sa diha nga siya nagbuhat ug balaod sa ulan, Ug alagianan alang sa kilat sa dalugdug;

²⁷da så han visdommen og åpenbarte den, da lot han den stå frem og utforsket den.

²⁷Unya siya nakakita niini, ug nagsaysay niini; Iyang gipahaluna kini, oo, ug kini gipangita.

²⁸Og han sa til mennesket: Se, å frykte Herren, det er visdom, og å fly det onde er forstand.

²⁸Ug miingon siya sa tawo: Ania karon, ang kahadlok sa Ginoo, nga mao ang kaalam; Ug ang paglikay sa dautan mao ang salabutan.