¹Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.

¹Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.

²Job tok til orde og sa:

²Ug si Job mitubag ug miingon:

³Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!

³Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.

⁴Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!

⁴Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.

⁵Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!

⁵Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.

⁶Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!

⁶Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.

⁷Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!

⁷Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.

⁸Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!

⁸Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?

⁹Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -

⁹Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:

¹⁰fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.

¹⁰Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan , Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.

¹¹Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?

¹¹Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?

¹²Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?

¹²Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?

¹³For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -

¹³Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,

¹⁴sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,

¹⁴Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;

¹⁵eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;

¹⁵Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:

¹⁶eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.

¹⁶Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.

¹⁷Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.

¹⁷Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,

¹⁸Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.

¹⁸Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.

¹⁹Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.

¹⁹Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.

²⁰Hvorfor gir han* den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte, / {* Gud.}

²⁰Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;

²¹dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,

²¹Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;

²²dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -

²²Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?

²³til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?

²³Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?

²⁴For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.

²⁴Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.

²⁵For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.

²⁵Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.

²⁶Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.

²⁶Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.