¹Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:

¹Unya mitubag si Bildad ang Suhitanhon, ug miingon:

²Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?

²Hangtud anus-a ba mosulti ikaw niining mga butanga? Ug hangtud anus-a ang mga pulong sa imong baba mahisama sa usa ka hangin nga makusog?

³Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?

³Balit-aron ba sa Dios ang justicia? Kun balit-aron ba sa Makagagahum ang pagkamatarung?

⁴Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.

⁴Kong ang imong mga anak nakasala batok kaniya, Ug siya mitugyan kanila ngadto sa kamot sa ilang paglapas;

⁵Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,

⁵Kong ikaw sa Dios mosingkamot sa pagpangita, Ug maghimo ka sa imong pangamuyo sa Makagagahum;

⁶hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,

⁶Kong ikaw maputli ug matul-id pa unta, Sa pagkamatuod nahigmata unta siya tungod kanimo, Ug magahimong mauswagon sa puloy-anan sa imong pagkamatarung.

⁷og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.

⁷Ug bisan diyutay ra ang imong sinugdan, Apan magauswag kaayo ang imong kaulahian.

⁸For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut

⁸Kay susiha, ipangamuyo ko kanimo, ang panahon nga ming-agi, Ug magpahimulos ka sa imong kaugalingon niadtong ginapangita sa ilang mga amahan.

⁹- for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -

⁹(Kay kita ingon lamang sa kagahapon, ug walay hibangkaagan, Kay anino lamang ang atong mga adlaw sa ibabaw sa yuta):

¹⁰de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.

¹⁰Dili ba sila motudlo kanimo, ug kanimo mosugilon, Ug magasulti sa mga pulong nga gikan sa ilang kasingkasing?

¹¹Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?

¹¹Makatubo ba ang nipa kong walay lapok? Makatubo ba ang tangbo kong walay tubig?

¹²Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.

¹²Sa diha nga lunhaw pa kini ug dili pinutol, Kini malaya una sa ubang kabunglayonan.

¹³Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;

¹³Mao man ang kadalanan sa tanan nga mahikalimot sa Dios; Ug ang paglaum sa tawo nga walay Dios mawagtang:

¹⁴hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.

¹⁴Ang iyang pagsalig pagaputlon, Ug ang iyang kalig-onan maoy usa ka balay sa lawa-lawa.

¹⁵Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.

¹⁵Siya mosandig sa iyang balay, apan kana mahuyang; Mopuyo siya dinha, apan kana dili molungtad.

¹⁶Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;

¹⁶Siya malunhaw sa atubangan sa adlaw, Ug ang iyang mga salingsing molabaw sa iyang tanaman.

¹⁷om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.

¹⁷Ang iyang mga gamut mangapot duol sa tapok nga bato, Iyang makita ang dapit sa mga kabatoan.

¹⁸Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.

¹⁸Kong siya pagapukanon gikan sa iyang dapit, Nan kini molimod kaniya, nga magaingon : Wala ako makakita kanimo.

¹⁹Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.

¹⁹Ania karon, kini mao ang kalipay sa iyang dalan; Ug gikan sa yuta ang uban manggula.

²⁰Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.

²⁰Ania karon, ang Dios dili mosalikway sa usa ka tawong hingpit. Ni motabang siya sa mga mamumuhat sa dautan.

²¹Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.

²¹Ang imong baba pagapun-on niya sa katawa, Ug kasadya sa imong mga ngabil.

²²De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.

²²Kadtong managdumot kanimo pagasul-oban sa kaulaw; Ug ang balong-balong niadtong mga dautan mangawagtang.