1Lov Herren! For det er godt å lovsynge vår Gud, det er liflig, lovsang sømmer sig.
1Dayegon ninyo si Jehova; Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; Kay kini matahum ug angay ang pagdayeg.
2Herren bygger Jerusalem, de bortdrevne av Israel samler han.
2Si Jehova nagapatindog sa Jerusalem; Ginatigum niya sa tingub ang mga sinalikway sa Israel.
3Han helbreder dem som har et sønderknust hjerte, og forbinder deres smertefulle sår.
3Iyang ginaayo ang kasingkasing nga nangadugmok, Ug ginabugkosan niya ang ilang mga samad.
4Han fastsetter stjernenes tall, han gir dem alle navn.
4Iyang ginaisip ang gidaghanon sa mga bitoon; Nagahingalan siya kanilang tanan sa ilang mga ngalan.
5Vår Herre er stor og rik på kraft; på hans forstand er det intet mål.
5Daku ang atong Ginoo, ug sa gahum nga dili hitupngan; Ug ang iyang salabutan walay kinutoban.
6Herren holder de saktmodige oppe, bøier de ugudelige ned til jorden.
6Ginasapnay ni Jehova ang mga maaghup: Ginapukan niya ang mga dautan ngadto sa yuta.
7Svar Herren med takksigelse, lovsyng vår Gud til citar,
7Manag-awit kamo kang Jehova nga adunay mga pasalamat; Manag-awit kamo nga adunay alpa ngadto sa atong Dios,
8ham som dekker himmelen med skyer, som lager regn for jorden, som lar gress spire frem på fjellene!
8Nga nagatabon sa kalangitan sa mga panganod, Nga nagatagana sa ulan alang sa yuta, Nga nagapaturok sa balili ibabaw sa kabukiran.
9Han gir feet dets føde, ravneungene som roper.
9Siya nagahatag sa mananap sa iyang makaon, Ug sa mga kuyabog sa mga uwak nga nanag-iyagak.
10Han har ikke lyst til hestens styrke, han har ikke behag i mannens ben.
10Wala niya kahimut-i ang kusog sa kabayo: Siya walay kalipay sa mga tiil nga matulin sa tawo.
11Herren har behag i dem som frykter ham, som venter på hans miskunnhet.
11Ang kalipay ni Jehova anaa kanila nga may kahadlok kaniya, Anaa niadtong mga nagalaum sa iyang mahigugmaong-kalolot.
12Pris Herren, Jerusalem, lov din Gud, Sion!
12Dayega si Jehova, Oh Jerusalem; Dayegon mo ang imong Dios, Oh Sion.
13For han har gjort dine portstenger faste, han har velsignet dine barn i dig.
13Kay iyang gilig-on ang mga trangka sa imong mga ganghaan; Siya nanalangin sa imong mga anak nga anaa sa sulod nimo.
14Han er den som gir dine grenser fred, metter dig med den beste hvete.
14Gibuhat niya ang pakigdait diha sa imong mga utlanan; Iyang ginabusog ikaw sa katambok sa trigo.
15Han er den som sender sin tale til jorden; såre hastig løper hans ord.
15Siya nagapadla sa iyang sugo sa ibabaw sa yuta; Sa matulin gayud nagadalagan ang iyang pulong.
16Han er den som gir sne som ull, strør ut rim som aske.
16Siya nagahatag sa nieve sama sa balhibo sa carnero; Ginasaliyab niya ang tun-og sama sa mga abo.
17Han kaster sin is ut som småstykker; hvem kan stå for hans kulde?
17Ginasalibay niya ang iyang yelo sama sa mga tinipak sa tinapay : Sa atubangan sa iyang katugnaw kinsa ba ang makaantus?
18Han sender sitt ord og smelter dem; han lar sin vind blåse, da rinner vannene.
18Siya nagapadala sa iyang pulong, ug ginatunaw sila: Ginapahuros niya ang iyang hangin, ug mingbul-og ang katubigan.
19Han kunngjorde Jakob sitt ord, Israel sine bud og sine lover;
19Ginapakita niya ang iyang pulong kang Jacob, Ang iyang kabalaoran ug ang iyang mga tulomanon kang Israel.
20så har han ikke gjort mot noget hedningefolk, og lover* kjenner de ikke. Halleluja! / {* d.e. Guds lover.}
20Wala niya buhata ang ingon niini sa bisan unsa nga nasud; Ug mahitungod sa iyang mga tulomanon, sila wala manghibalo q2 niana. Dayegon ninyo si Jehova.