1En salme av David, da han flydde for Absalom, sin sønn.
1Oh Jehova, daw unsa ang pagkadaghan sa akong mga kaaway! Daghan sila nga mga mingtindog batok kanako.
2Herre, hvor mange mine fiender er! Mange reiser sig imot mig.
2Daghan ang nagaingon mahatungod sa akong kalag: Walay tabang alang kaniya diha sa Dios. (Selah)
3Mange sier til min sjel: Det er ingen frelse for ham hos Gud. Sela*. / {* et musikalsk uttrykk.}
3Apan ikaw, Oh Jehova, mao ang taming nga nagalibut kanako, Ang himaya ko ug ang magbabangon sa akong ulo.
4Men du, Herre, er et skjold omkring mig, min ære og den som opløfter mitt hode!
4Sa akong tingog nagatu-aw ako kang Jehova, Ug siya nagatubag kanako gikan sa iyang bungtod nga balaan. (Selah)
5Høit ropte jeg til Herren, og han svarte mig fra sitt hellige berg. Sela.
5Mihigda ako ug nakatulog, Nahigmata ako; kay nagasagang kanako si Jehova.
6Jeg la mig og sov inn, jeg våknet; for Herren støtter mig.
6Dili ako mahadlok sa napulo ka libo sa katawohan Nga misulong nga milikus batok kanako.
7Jeg frykter ikke for titusener av folk, som har lagt sig mot mig rundt omkring.
7Tumindog ka, Oh Jehova, luwasa ako, Oh Dios ko; Kay gihampak mo sa apapangig ang tanan ko nga mga kaaway: Ang mga ngipon sa mga dautan gipanugmok nimo.
8Reis dig, Herre, frels mig, min Gud! For du har slått alle mine fiender på kinnbenet, du har sønderbrutt de ugudeliges tenner.
8Iya ni Jehova ang kaluwasan: Ang imong panalangin anaa sa ibabaw sa imong katawohan. (Selah)
9Herren hører frelsen til; over ditt folk være din velsignelse! Sela.