¹Til sangmesteren; "Forderv ikke"*; av David; en gyllen sang. / {* SLM 57, 1.}

¹Magapakahilum ka ba lamang sa pagsulti sa pagkamatarung? Magahukom ba kamo sa matul-id gayud, Oh kamo nga mga anak sa mga tawo?

²Mon I virkelig ved å tie taler hvad rettferdig er, dømmer hvad rett er, I menneskebarn?

²Wala; sa sulod sa kasingkasing kamo nagabuhat ug kadautan; Ginatimbang ninyo ang kapintas sa inyong mga kamot diha sa yuta.

³I hjertet arbeider I jo på misgjerninger, i landet veier I ut eders henders vold.

³Ang mga dautan gilain sukad pa sa tagoangkan: Nanghisalaag sila dayon diha sa ilang paghimugso, kabakakan ang ginasulti.

⁴De ugudelige er avveket fra mors fang av; de som taler løgn, farer vill fra mors liv.

⁴Ang ilang kalala maoy sama sa kalala sa usa ka bitin: Ingon sila sa sawa nga bungol nga nagasongsong sa iyang igdulungog,

⁵Gift har de lik ormegift; de er som en døv slange, som stopper sitt øre til,

⁵Nga wala magapatalinghug sa tingog sa mga maglalamat, Nga nagalamat sa wala pay ingon ka maalamon.

⁶så den ikke hører på slangetemmernes røst, på ham som er kyndig i å besverge.

⁶Luboa ang ilang mga ngipon, Oh Dios, diha sa ilang mga baba: Dugmoka ang mga bag-ang sa mga gagmayng leon, Oh Jehova.

⁷Gud, slå deres tenner inn i deres munn, knus de unge løvers kinntenner, Herre!

⁷Palanaya sila ingon sa tubig nga nagabaha sa matulin: Sa diha nga magati-on siya sa iyang pana, himoa nga ingon sa nangaputolputol sila.

⁸La dem forgå som vann som rinner bort! Legger nogen sine piler i buen, da la dem bli som uten odd!

⁸Himoa silang ingon sa usa ka hila-hila nga matunaw ug mahanaw, Sama sa usa ka babaye nga nakuhaan, nga wala makakita sa adlaw.

⁹La dem være som en snegl, som opløses mens den går, som en kvinnes ufullbårne foster, som ikke har sett solen!

⁹Sa dili pa mobati ang inyong mga kolon sa mga tunok, Pagapapahaon niya sila pinaagi sa usa ka alimpulos, ang hilaw ug ang nagasiga nga managsama.

¹⁰Før eders gryter kjenner tornekvistene, skal han blåse dem bort* enten de er friske eller i brand. / {* førenn de ugudeliges onde råd settes i verk, gjør Gud dem til intet.}

¹⁰Ang matarung magakalipay sa diha nga makita niya ang panimalus: Manghimitiis siya sa iyang mga tiil sa dugo sa mga dautan;

¹¹Den rettferdige skal glede sig, fordi han ser hevn; han skal tvette sine føtter i den ugudeliges blod.

¹¹Aron ang mga tawo manag-ingon: Sa pagkamatuod adunay balus alang sa mga matarung: Sa pagkamatuod adunay usa ka Dios nga magahukom dinhi sa yuta.

¹²Og menneskene skal si: Der er dog frukt for den rettferdige, det er dog en Gud som dømmer på jorden.