¹Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.

¹Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

²Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.

²Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

³Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.

³Nur sur min Li turnas Sian manon cxiutage denove.

⁴Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.

⁴Li maljunigis mian karnon kaj hauxton, rompis miajn ostojn.

⁵Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.

⁵Li konstruis cxirkaux mi, cxirkauxis min per maldolcxajxoj kaj malfacilajxoj.

⁶På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.

⁶En mallumon Li lokis min, kiel porcxiamajn mortintojn.

⁷Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.

⁷Li cxirkauxbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj cxenoj.

⁸Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.

⁸Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaux mia pregxo.

⁹Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.

⁹Li baris miajn vojojn per hakitaj sxtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

¹⁰En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.

¹⁰Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kasxita loko.

¹¹Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.

¹¹Li depusxis min de miaj vojoj, kaj dissxiris min; Li faris min objekto de teruro.

¹²Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.

¹²Li strecxis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

¹³Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.

¹³En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

¹⁴Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.

¹⁴Mi farigxis mokatajxo por mia tuta popolo, ilia cxiutaga rekantajxo.

¹⁵Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.

¹⁵Li satigis min per maldolcxajxo, trinkoplenigis min per vermuto.

¹⁶Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.

¹⁶Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpusxis min en cindron.

¹⁷Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,

¹⁷Mia animo estas forpusxita for de paco; bonstaton mi forgesis.

¹⁸og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.

¹⁸Kaj mi diris:Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

¹⁹Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!

¹⁹La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

²⁰Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.

²⁰Konstante rememorante tion, senfortigxas en mi mia animo.

²¹Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:

²¹Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

²²Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.

²²GXi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; cxar Lia kompatemeco ne finigxis,

²³Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.

²³Sed cxiumatene gxi renovigxas; granda estas Via fideleco.

²⁴Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.

²⁴Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

²⁵Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.

²⁵La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu sercxas Lin.

²⁶Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.

²⁶Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

²⁷Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,

²⁷Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

²⁸at han sitter ene og tier, når han* legger byrder på ham, / {* Herren.}

²⁸Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas sxargxita;

²⁹at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -

²⁹Li metas sian busxon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

³⁰at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.

³⁰Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

³¹For Herren forkaster ikke til evig tid,

³¹CXar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

³²men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;

³²Se Li iun suferigas, Li ankaux kompatas pro Sia granda favorkoreco;

³³for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.

³³CXar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

³⁴Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,

³⁴Kiam oni premas sub siaj piedoj cxiujn malliberulojn de la tero,

³⁵bøier mannens rett for den Høiestes åsyn

³⁵Kiam oni forklinas la rajton de homo antaux la vizagxo de la Plejaltulo,

³⁶eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?

³⁶Kiam oni estas maljusta kontraux homo en lia jugxa afero-CXu la Sinjoro tion ne vidas?

³⁷Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?

³⁷Kiu povas per sia diro atingi, ke io farigxu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

³⁸Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?

³⁸CXu ne el la busxo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

³⁹Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!

³⁹Kial murmuras homo vivanta? CXiu murmuru kontraux siaj pekoj.

⁴⁰La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!

⁴⁰Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

⁴¹La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!

⁴¹Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la cxielo.

⁴²Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.

⁴²Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

⁴³Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.

⁴³Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

⁴⁴Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.

⁴⁴Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la pregxo.

⁴⁵Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.

⁴⁵Vi faris nin balaindajxo kaj abomenindajxo inter la popoloj.

⁴⁶De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.

⁴⁶Malfermegis kontraux ni sian busxon cxiuj niaj malamikoj.

⁴⁷Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.

⁴⁷Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfelicxo.

⁴⁸Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.

⁴⁸Torentojn da akvo versxas mia okulo pri la malfelicxo de la filino de mia popolo.

⁴⁹Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,

⁴⁹Mia okulo fluigas kaj ne cxesas, ne ekzistas por gxi halto,

⁵⁰før Herrens øie ser ned fra himmelen.

⁵⁰GXis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la cxielo.

⁵¹Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.

⁵¹Mia okulo suferigas mian animon pri cxiuj filinoj de mia urbo.

⁵²Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.

⁵²Senkauxze cxasas min kiel birdon miaj malamikoj;

⁵³De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.

⁵³Ili pereigas mian vivon en kavo, ili jxetas sur min sxtonojn.

⁵⁴Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.

⁵⁴Akvo levigxis kontraux mian kapon, kaj mi diris:Mi tute pereis.

⁵⁵Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.

⁵⁵Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

⁵⁶Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!

⁵⁶Vi auxdis mian vocxon; ne kovru Vian orelon antaux mia vokado pri liberigo.

⁵⁷Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!

⁵⁷Vi alproksimigxis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris:Ne timu.

⁵⁸Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.

⁵⁸Vi, ho Sinjoro, defendis mian jugxaferon; Vi liberigis mian vivon.

⁵⁹Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!

⁵⁹Vi vidis, ho Eternulo, la maljustajxon, kiun mi suferas; jugxu mian aferon.

⁶⁰Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.

⁶⁰Vi vidis ilian tutan vengxon, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi.

⁶¹Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,

⁶¹Vi auxdis ilian insultadon, ho Eternulo, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi,

⁶²mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.

⁶²La parolojn de tiuj, kiuj levigxis kontraux min, kaj iliajn pensojn kontraux mi dum la tuta tago.

⁶³Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.

⁶³Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili levigxas; mi cxiam estas ilia rekantajxo.

⁶⁴Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.

⁶⁴Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laux la faroj de iliaj manoj.

⁶⁵Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.

⁶⁵Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

⁶⁶Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.

⁶⁶Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la cxielo de la Eternulo.