1En sang ved festreisene; av David. Jeg gleder mig ved dem som sier til mig: Vi vil gå til Herrens hus.
1Kanto de suprenirado. De David. Mi ekgxojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.
2Våre føtter står i dine porter, Jerusalem!
2Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,
3Jerusalem, du velbyggede, lik en by som er tett sammenføiet,
3Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu cxio kunigxis.
4hvor stammene drar op, Herrens stammer, efter en lov for Israel, for å prise Herrens navn!
4Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laux la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.
5For der er stoler satt til dom, stoler for Davids hus.
5CXar tie staris tronoj de jugxo, Tronoj de la domo de David.
6Bed om fred for Jerusalem! La det gå dem vel som elsker dig!
6Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.
7Der være fred innen din voll, ro i dine saler!
7Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.
8For mine brødres og mine venners skyld vil jeg si: Fred være i dig!
8Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.
9For Herrens, vår Guds huses skyld vil jeg søke ditt beste.
9Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.