1Til sangmesteren, efter Gittit*; av Asaf. / {* SLM 8, 1.}
1Al la hxorestro. Por la gitito. De Asaf. Lauxte kantu al Dio, nia forto; GXoje kriu al la Dio de Jakob.
2Juble for Gud, vår styrke, rop med glede for Jakobs Gud!
2Sonigu kanton, donu tamburinon, CXarman harpon, kaj psalteron.
3Stem i sang og la pauken lyde, den liflige citar tillikemed harpen!
3Muziku per korno en novmonato, Je la plenluno, en la tago de nia festo.
4Støt i basun i måneden*, ved fullmånen, på vår høitids dag! / {* 2MO 12, 2 fg.}
4CXar gxi estas legxo por Izrael Kaj ordono de la Dio de Jakob.
5For det er en lov for Israel, en rett for Jakobs Gud.
5Li arangxis gxin kiel ateston por Jozef, Kiam Li eliris kontraux la landon Egiptan. Lingvon, kiun mi ne konas, mi auxdis:
6Han satte det til et vidnesbyrd i Josef da han* drog ut gjennem Egyptens land. - Jeg hørte en røst som jeg ikke kjente:** / {* d.e. Josef.} / {** 5MO 4, 33 fg. 5, 22 fg.}
6Mi liberigis lian dorson de sxargxo, Liaj manoj liberigxis de korboj.
7Jeg fridde hans skulder fra byrden, hans hender slapp fri fra bærekurven.
7En la mizero vi vokis, kaj Mi vin helpis; Mi respondis al vi en mistera loko de tondro; Mi esploris vin cxe la akvo de Malpaco. Sela.
8I nøden ropte du, og jeg fridde dig ut; jeg svarte dig, skjult i tordenskyen, jeg prøvde dig ved Meriba-vannene. Sela.
8Auxdu, ho Mia popolo, Mi atestos al vi; Ho Izrael, se vi Min auxskultus!
9Hør, mitt folk, og jeg vil vidne for dig! Israel, o, at du vilde høre mig:
9Ne estu cxe vi alia dio; Kaj ne adoru fremdan dion.
10Det skal ikke være nogen fremmed gud hos dig, og du skal ikke tilbede utlendingens gud.
10Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la lando Egipta; Malfermu largxe vian busxon, kaj Mi gxin plenigos.
11Jeg er Herren din Gud, som førte dig op av Egyptens land; lukk din munn vidt op, at jeg kan fylle den!
11Sed Mia popolo ne auxskultis Mian vocxon, Izrael ne obeis Min.
12Men mitt folk hørte ikke min røst, og Israel vilde ikke lyde mig.
12Kaj Mi lasis ilin al la kaprico de ilia koro, Ke ili iru laux siaj intencoj.
13Så lot jeg dem fare i sitt hjertes hårdhet, forat de skulde vandre i sine egne onde råd.
13Ho, se Mia popolo auxskultus Min, Se Izrael irus per Miaj vojoj!
14O, at mitt folk vilde høre mig, og at Israel vilde vandre på mine veier!
14Rapide Mi faligus iliajn malamikojn, Kaj kontraux iliajn premantojn Mi direktus Mian manon.
15Om en liten stund vilde jeg da ydmyke deres fiender og vende min hånd imot deres motstandere.
15La malamantoj de la Eternulo humiligxus antaux Li, Kaj ilia bonstato estus eterna.
16De som hater Herren, skulde smigre for dem, og deres tid skulde vare evindelig.
16Kaj Mi mangxigus al ili grason de tritiko, Kaj Mi satigus vin per mielo el roko.
17Og han skulde fø dem med den beste hvete, og jeg skulde mette dig med honning fra klippen.