¹Men på den første dag i uken, tidlig i dagningen, kom de til graven, og hadde med sig de velluktende urter som de hadde tilberedt.

¹週の初めの日、夜明け前に、女たちは用意しておいた香料を携えて、墓に行った。

²Men de fant stenen veltet fra graven,

²ところが、石が墓からころがしてあるので、

³og da de gikk inn i den, fant de ikke den Herre Jesu legeme.

³中にはいってみると、主イエスのからだが見当らなかった。

⁴Og det skjedde mens de stod rådville ved dette, se, da stod to menn hos dem i skinnende klædebon;

⁴そのため途方にくれていると、見よ、輝いた衣を着たふたりの者が、彼らに現れた。

⁵og da de blev forferdet og bøide sitt ansikt mot jorden, sa de til dem: Hvorfor søker I den levende blandt de døde?

⁵女たちは驚き恐れて、顔を地に伏せていると、このふたりの者が言った、「あなたがたは、なぜ生きた方を死人の中にたずねているのか。

⁶Han er ikke her, han er opstanden; kom i hu hvorledes han talte til eder mens han ennu var i Galilea, da han sa

⁶そのかたは、ここにはおられない。よみがえられたのだ。まだガリラヤにおられたとき、あなたがたにお話しになったことを思い出しなさい。

⁷at Menneskesønnen skulde overgis i syndige menneskers hender og korsfestes og opstå på den tredje dag!

⁷すなわち、人の子は必ず罪人らの手に渡され、十字架につけられ、そして三日目によみがえる、と仰せられたではないか」。

⁸Da kom de hans ord i hu.

⁸そこで女たちはその言葉を思い出し、

⁹Og de vendte tilbake fra graven, og fortalte alt dette til de elleve og til alle de andre.

⁹墓から帰って、これらいっさいのことを、十一弟子や、その他みんなの人に報告した。

¹⁰Det var Maria Magdalena og Johanna og Maria, Jakobs mor, og de andre kvinner med dem. De sa dette til apostlene,

¹⁰この女たちというのは、マグダラのマリヤ、ヨハンナ、およびヤコブの母マリヤであった。彼女たちと一緒にいたほかの女たちも、このことを使徒たちに話した。

¹¹og deres ord syntes dem å være løs tale, og de trodde dem ikke.

¹¹ところが、使徒たちには、それが愚かな話のように思われて、それを信じなかった。〔

¹²Men Peter stod op og løp til graven, og da han bøide sig ned, så han bare liksvøpet; og han gikk hjem og undret sig over det som var skjedd.

¹²ペテロは立って墓へ走って行き、かがんで中を見ると、亜麻布だけがそこにあったので、事の次第を不思議に思いながら帰って行った。〕

¹³Og se, to av dem gikk samme dag til en by som ligger seksti stadier fra Jerusalem, og som heter Emmaus,

¹³この日、ふたりの弟子が、エルサレムから七マイルばかり離れたエマオという村へ行きながら、

¹⁴og de talte med hverandre om alt dette som hadde hendt.

¹⁴このいっさいの出来事について互に語り合っていた。

¹⁵Og det skjedde mens de talte sammen og spurte hverandre, da kom Jesus selv nær til dem og vandret sammen med dem;

¹⁵語り合い論じ合っていると、イエスご自身が近づいてきて、彼らと一緒に歩いて行かれた。

¹⁶men deres øine blev holdt igjen, så de ikke kjente ham.

¹⁶しかし、彼らの目がさえぎられて、イエスを認めることができなかった。

¹⁷Han sa til dem: Hvad er dette for tale som I fører med hverandre på veien? Og de stod stille med sorgfullt åsyn.

¹⁷イエスは彼らに言われた、「歩きながら互に語り合っているその話は、なんのことなのか」。彼らは悲しそうな顔をして立ちどまった。

¹⁸Men en av dem, som hette Kleopas, tok til orde og sa til ham: Er du alene fremmed i Jerusalem og vet ikke det som er skjedd der i disse dager?

¹⁸そのひとりのクレオパという者が、答えて言った、「あなたはエルサレムに泊まっていながら、あなただけが、この都でこのごろ起ったことをご存じないのですか」。

¹⁹Han sa til dem: Hvad da? Og de sa til ham: Det med Jesus fra Nasaret, som var en profet, mektig i gjerning og ord for Gud og alt folket,

¹⁹「それは、どんなことか」と言われると、彼らは言った、「ナザレのイエスのことです。あのかたは、神とすべての民衆との前で、わざにも言葉にも力ある預言者でしたが、

²⁰og hvorledes våre yppersteprester og rådsherrer har overgitt ham til dødsdom og korsfestet ham.

²⁰祭司長たちや役人たちが、死刑に処するために引き渡し、十字架につけたのです。

²¹Men vi håpet at han var den som skulde forløse Israel. Og dog - med alt dette er det idag den tredje dag siden dette skjedde.

²¹わたしたちは、イスラエルを救うのはこの人であろうと、望みをかけていました。しかもその上に、この事が起ってから、きょうが三日目なのです。

²²Men så har og nogen av våre kvinner forferdet oss; de kom tidlig imorges til graven,

²²ところが、わたしたちの仲間である数人の女が、わたしたちを驚かせました。というのは、彼らが朝早く墓に行きますと、

²³og da de ikke fant hans legeme, kom de og sa at de hadde sett et syn av engler, som sa at han lever;

²³イエスのからだが見当らないので、帰ってきましたが、そのとき御使が現れて、『イエスは生きておられる』と告げたと申すのです。

²⁴og nogen av dem som var med oss, gikk bort til graven og fant det så som kvinnene hadde sagt; men ham så de ikke.

²⁴それで、わたしたちの仲間が数人、墓に行って見ますと、果して女たちが言ったとおりで、イエスは見当りませんでした」。

²⁵Da sa han til dem: I dårer og senhjertede til å tro alt det profetene har talt!

²⁵そこでイエスが言われた、「ああ、愚かで心のにぶいため、預言者たちが説いたすべての事を信じられない者たちよ。

²⁶Måtte ikke Messias lide dette og så gå inn til sin herlighet?

²⁶キリストは必ず、これらの苦難を受けて、その栄光に入るはずではなかったのか」。

²⁷Og han begynte fra Moses og fra alle profetene og utla for dem i alle skriftene det som er skrevet om ham.

²⁷こう言って、モーセやすべての預言者からはじめて、聖書全体にわたり、ご自身についてしるしてある事どもを、説きあかされた。

²⁸Og de var nær ved byen som de gikk til, og han lot som han vilde gå videre.

²⁸それから、彼らは行こうとしていた村に近づいたが、イエスがなお先へ進み行かれる様子であった。

²⁹Da nødde de ham og sa: Bli hos oss; for det stunder til aften, og dagen heller! Og han gikk inn og blev hos dem.

²⁹そこで、しいて引き止めて言った、「わたしたちと一緒にお泊まり下さい。もう夕暮になっており、日もはや傾いています」。イエスは、彼らと共に泊まるために、家にはいられた。

³⁰Og det skjedde da han satt til bords med dem, da tok han brødet og velsignet det, og brøt det og gav dem;

³⁰一緒に食卓につかれたとき、パンを取り、祝福してさき、彼らに渡しておられるうちに、

³¹da blev deres øine åpnet, og de kjente ham; og han blev usynlig for dem.

³¹彼らの目が開けて、それがイエスであることがわかった。すると、み姿が見えなくなった。

³²Og de sa til hverandre: Brente ikke vårt hjerte i oss da han talte til oss på veien og oplot skriftene for oss?

³²彼らは互に言った、「道々お話しになったとき、また聖書を説き明してくださったとき、お互の心が内に燃えたではないか」。

³³Og de stod op i samme stund og vendte tilbake til Jerusalem, og de fant de elleve samlet, og dem som var med dem, og disse sa:

³³そして、すぐに立ってエルサレムに帰って見ると、十一弟子とその仲間が集まっていて、

³⁴Herren er sannelig opstanden, og er sett av Simon!

³⁴「主は、ほんとうによみがえって、シモンに現れなさった」と言っていた。

³⁵Og de fortalte hvad som var skjedd på veien, og hvorledes han blev kjent av dem da han brøt brødet.

³⁵そこでふたりの者は、途中であったことや、パンをおさきになる様子でイエスだとわかったことなどを話した。

³⁶Mens de talte om dette, stod han selv midt iblandt dem og sa til dem: Fred være med eder!

³⁶こう話していると、イエスが彼らの中にお立ちになった。〔そして「やすかれ」と言われた。〕

³⁷Men de blev forferdet og fulle av frykt, og trodde at de så en ånd.

³⁷彼らは恐れ驚いて、霊を見ているのだと思った。

³⁸Og han sa til dem: Hvorfor er I forferdet, og hvorfor opstiger tvilende tanker i eders hjerte?

³⁸そこでイエスが言われた、「なぜおじ惑っているのか。どうして心に疑いを起すのか。

³⁹Se mine hender og mine føtter, og se at det er mig selv! Kjenn på mig og se! En ånd har jo ikke kjøtt og ben, som I ser at jeg har.

³⁹わたしの手や足を見なさい。まさしくわたしなのだ。さわって見なさい。霊には肉や骨はないが、あなたがたが見るとおり、わたしにはあるのだ」。〔

⁴⁰Og da han hadde sagt dette, viste han dem sine hender og sine føtter.

⁴⁰こう言って、手と足とをお見せになった。〕

⁴¹Men da de ennu ikke trodde for glede, og undret sig, sa han til dem: Har I her noget å ete?

⁴¹彼らは喜びのあまり、まだ信じられないで不思議に思っていると、イエスが「ここに何か食物があるか」と言われた。

⁴²Da gav de ham et stykke av en stekt fisk og noget av en honningkake,

⁴²彼らが焼いた魚の一きれをさしあげると、

⁴³og han tok det og åt for deres øine.

⁴³イエスはそれを取って、みんなの前で食べられた。

⁴⁴Og han sa til dem: Dette er mine ord som jeg talte til eder mens jeg ennu var hos eder, at alt det måtte opfylles som er skrevet i Mose lov og profetene og salmene om mig.

⁴⁴それから彼らに対して言われた、「わたしが以前あなたがたと一緒にいた時分に話して聞かせた言葉は、こうであった。すなわち、モーセの律法と預言書と詩篇とに、わたしについて書いてあることは、必ずことごとく成就する」。

⁴⁵Da oplot han deres forstand, så de kunde forstå skriftene.

⁴⁵そこでイエスは、聖書を悟らせるために彼らの心を開いて

⁴⁶Og han sa til dem: Så står skrevet, at Messias skal lide og opstå fra de døde på den tredje dag,

⁴⁶言われた、「こう、しるしてある。キリストは苦しみを受けて、三日目に死人の中からよみがえる。

⁴⁷og at i hans navn skal omvendelse og syndenes forlatelse forkynnes for alle folkeslag, fra Jerusalem av.

⁴⁷そして、その名によって罪のゆるしを得させる悔改めが、エルサレムからはじまって、もろもろの国民に宣べ伝えられる。

⁴⁸I er vidner om dette.

⁴⁸あなたがたは、これらの事の証人である。

⁴⁹Og jeg sender over eder det som min Fader har lovt; men I skal bli i byen inntil I blir iklædd kraft fra det høie.

⁴⁹見よ、わたしの父が約束されたものを、あなたがたに贈る。だから、上から力を授けられるまでは、あなたがたは都にとどまっていなさい」。

⁵⁰Og han førte dem ut imot Betania, og han løftet op sine hender og velsignet dem;

⁵⁰それから、イエスは彼らをベタニヤの近くまで連れて行き、手をあげて彼らを祝福された。

⁵¹og det skjedde da han velsignet dem, at han skiltes fra dem og blev optatt til himmelen.

⁵¹祝福しておられるうちに、彼らを離れて、〔天にあげられた。〕

⁵²Og de tilbad ham og vendte tilbake til Jerusalem med stor glede,

⁵²彼らは〔イエスを拝し、〕非常な喜びをもってエルサレムに帰り、絶えず宮にいて、神をほめたたえていた。

⁵³Og de var alltid i templet og lovet og priste Gud.

⁵³絶えず宮にいて、神をほめたたえていた。