¹Til sangmesteren; av David. Til Herren tar jeg min tilflukt; hvorledes kan I da si til min sjel: Fly til eders fjell som en fugl?

¹わたしは主に寄り頼む。なにゆえ、あなたがたはわたしにむかって言うのか、「鳥のように山にのがれよ。

²For se, de ugudelige spenner buen, de legger sin pil på strengen for å skyte i mørket på de opriktige av hjertet.

²見よ、悪しき者は、暗やみで、心の直き者を射ようと弓を張り、弦に矢をつがえている。

³Når grunnvollene nedbrytes, hvad makter da den rettferdige?

³基が取りこわされるならば、正しい者は何をなし得ようか」と。

⁴Herren er i sitt hellige tempel, Herrens trone er i himmelen, hans øine skuer, hans blikk prøver menneskenes barn.

⁴主はその聖なる宮にいまし、主のみくらは天にあり、その目は人の子らをみそなわし、そのまぶたは人の子らを調べられる。

⁵Herren prøver den rettferdige; men den ugudelige og den som elsker vold, hater hans sjel.

⁵主は正しき者をも、悪しき者をも調べ、そのみ心は乱暴を好む者を憎まれる。

⁶Han lar snarer regne ned over de ugudelige; ild og svovel og glødende vind er deres begers del.

⁶主は悪しき者の上に炭火と硫黄とを降らせられる。燃える風は彼らがその杯にうくべきものである。主は正しくいまして、正しい事を愛されるからである。直き者は主のみ顔を仰ぎ見るであろう。

⁷For Herren er rettferdig, elsker rettferdighet; på den opriktige ser hans åsyn.

⁷主は正しくいまして、正しい事を愛されるからである。直き者は主のみ顔を仰ぎ見るであろう。