¹Til sangmesteren; av David. Dåren sier i sitt hjerte: Det er ikke nogen Gud. Onde, vederstyggelige er deres gjerninger; det er ingen som gjør godt.

¹愚かな者は心のうちに「神はない」と言う。彼らは腐れはて、憎むべき事をなし、善を行う者はない。

²Herren skuer ned fra himmelen på menneskenes barn for å se om det er nogen forstandig, nogen som søker Gud.

²主は天から人の子らを見おろして、賢い者、神をたずね求める者があるかないかを見られた。

³De er alle avveket, alle tilsammen fordervet; det er ingen som gjør godt, enn ikke én.

³彼らはみな迷い、みなひとしく腐れた。善を行う者はない、ひとりもない。

⁴Sanser de da ikke, alle de som gjør urett, som eter mitt folk, likesom de eter brød? På Herren kaller de ikke.

⁴すべて悪を行う者は悟りがないのか。彼らは物食うようにわが民をくらい、また主を呼ぶことをしない。

⁵Da forferdes de såre; for Gud er med den rettferdige slekt.

⁵その時、彼らは大いに恐れた。神は正しい者のやからと共におられるからである。

⁶Gjør bare den elendiges råd til skamme! For Herren er hans tilflukt.

⁶あなたがたは貧しい者の計画をはずかしめようとする。しかし主は彼の避け所である。どうか、シオンからイスラエルの救が出るように。主がその民の繁栄を回復されるとき、ヤコブは喜び、イスラエルは楽しむであろう。

⁷O, at der fra Sion må komme frelse for Israel! Når Herren gjør ende på sitt folks fangenskap, da skal Jakob fryde sig, Israel glede sig.

⁷どうか、シオンからイスラエルの救が出るように。主がその民の繁栄を回復されるとき、ヤコブは喜び、イスラエルは楽しむであろう。