¹Så førte de Guds ark inn og satte den midt i det telt som David hadde reist for den, og de bar frem brennoffer og takkoffer for Guds åsyn.

¹¶ Heoi kawea ana e ratou te aaka a te Atua, whakaturia ana ki waenganui o te teneti i whakaarahia e Rawiri mona; a tapaea ana e ratou he tahunga tinana, he whakahere mo te pai ki te aroaro o te Atua.

²Og da David var ferdig med å ofre brennofferet og takkofferne, velsignet han folket i Herrens navn.

²A, ka mutu ta Rawiri whakaeke i nga tahunga tinana, i nga whakahere mo te pai, ka manaakitia e ia te iwi i runga i te ingoa o Ihowa.

³Og han utdelte til hver enkelt i Israel, både mann og kvinne, et brød og et stykke kjøtt og en rosinkake.

³I tuwhaina ano e ia ma nga tangata katoa o Iharaira, ma te tane, ma te wahine, kotahi rohi taro ma tenei, ma tenei, tetahi wahi kikokiko, me tetahi keke karepe whakamaroke.

⁴Og han satte nogen av levittene til å gjøre tjeneste foran Herrens ark og til å prise og takke og love Herren, Israels Gud:

⁴I whakaritea ano e ia etahi o nga Riwaiti hei minita ki mua i te aaka a Ihowa, hei whakamahara, hei whakawhetai, hei whakamoemiti ki a Ihowa, ki te Atua o Iharaira:

⁵Asaf var den øverste, næst efter ham kom Sakarja og så Je'iel og Semiramot og Jehiel og Mattitja og Eliab og Benaja og Obed-Edom og Je'iel med harper og citarer; Asaf skulde slå på cymblene

⁵Ko Ahapa hei tuatahi; i muri i a ia ko Hakaraia, ko Teiere, ko Hemiramoto, ko Penaia, ko Opereeroma, ko Teiere hoki ki nga hatere, ki nga hapa, ko Ahapa hei whakatangi i nga himipora:

⁶og prestene Benaja og Jahasiel stadig blåse i trompetene foran Guds pakts-ark.

⁶Ko Penaia hoki raua ko Tahatiere, ko nga tohunga, kia tuturu tonu ta raua mau tetere ki mua i te aaka o te kawenata a te Atua.

⁷Den dag satte David første gang Asaf og hans brødre til å synge Herrens pris:

⁷¶ I reira ano i taua ra ka whakaritea tuatahitia e Rawiri he whakamoemiti mo Ihowa, na te ringa o Ahapa ratou ko ona teina.

⁸Pris Herren, påkall hans navn, kunngjør blandt folkene hans store gjerninger!

⁸Whakawhetai atu ki a Ihowa, karanga ki tona ingoa; whakapuakina ana mahi ki waenganui o nga iwi.

⁹Syng for ham, lovsyng ham, grund på alle hans undergjerninger!

⁹Waiata ki a ia, himene ki a ia; korerotia ana mahi whakamiharo katoa.

¹⁰Ros eder av hans hellige navn! Deres hjerte glede sig som søker Herren!

¹⁰Kia whakamanamana koutou ki tona ingoa tapu: kia hari nga ngakau o te hunga e rapu ana i a Ihowa.

¹¹Spør efter Herren og hans makt, søk hans åsyn all tid!

¹¹Rapua a Ihowa, me tona kaha; rapua tonutia tona mata.

¹²Kom i hu hans undergjerninger som han har gjort, hans under og hans munns dommer,

¹²Maharatia ana mahi whakamiharo i mahi ai ia; ana merekara, me nga whakaritenga a tona mangai;

¹³I, hans tjener Israels avkom, Jakobs barn, hans utvalgte!

¹³E nga uri o Iharaira, o tana pononga, e nga tama a Hakopa, e ana i whiriwhiri ai.

¹⁴Han er Herren vår Gud; hans dommer er over all jorden.

¹⁴Ko Ihowa ia, ko to tatou Atua: kei te whenua katoa ana whakaritenga.

¹⁵Kom evindelig hans pakt i hu, det ord han fastsatte for tusen slekter,

¹⁵Maharatia tonutia tana kawenata, te kupu i kiia iho e ia ki te mano o nga whakatupuranga;

¹⁶den pakt han gjorde med Abraham, og hans ed til Isak!

¹⁶Te kawenata i whakarite ai ia ki a Aperahama, tana oati hoki ki a Ihaka;

¹⁷Han stadfestet den som en rett for Jakob, som en evig pakt for Israel,

¹⁷A whakapumautia iho hei tikanga ki a Hakopa, hei kawenata mau tonu ki a Iharaira:

¹⁸idet han sa: Dig vil jeg gi Kana'ans land til arvelodd,

¹⁸I a ia i mea ra, Ka hoatu e ahau ki a koe te whenua o Kanaana hei wahi pumau mo koutou:

¹⁹da I var en liten flokk, få og fremmede der.

¹⁹I te mea e torutoru ana ano koutou; ae, e tokoiti rawa ana, he manene hoki ki reira;

²⁰Og de vandret fra folk til folk og fra et rike til et annet folk.

²⁰I a ratou e haereere ana i tenei iwi ki tera atu iwi, i tetahi rangatiratanga ki tetahi iwi ke.

²¹Han tillot ikke nogen å gjøre vold imot dem, og han straffet konger for deres skyld:

²¹Kihai ratou i tukua e ia kia tukinotia e te tangata; ae ra, i riria e ia nga kingi, he whakaaro ki a ratou;

²²Rør ikke ved mine salvede, og gjør ikke mine profeter noget ondt!

²²I mea ia, Kei pa ki aku i whakawahi ai, kei kino hoki ki aku poropiti.

²³Syng for Herren, all jorden! Forkynn fra dag til dag hans frelse!

²³Waiata, e te whenua katoa ki a Ihowa; kauwhautia tana mahi whakaora i tena rangi, i tena rangi.

²⁴Fortell blandt hedningene hans ære, blandt alle folkene hans undergjerninger!

²⁴Whakapuakina tona kororia i waenganui i nga tauiwi, ana mahi whakamiharo i waenganui i nga iwi katoa.

²⁵For stor er Herren og høilovet, og forferdelig er han over alle guder.

²⁵He nui hoki a Ihowa, kia nui te whakamoemiti ki a ia; kia wehingia nuitia atu hoki ia i nga atua katoa.

²⁶For alle folkenes guder er intet; men Herren har gjort himmelen.

²⁶He whakapakoko hoki nga atua katoa o nga iwi: na Ihowa ia i hanga nga rangi.

²⁷Høihet og herlighet er for hans åsyn, styrke og glede er på hans sted.

²⁷He honore, he kingitanga kei tona aroaro; kei tona wahi te kaha me te koa.

²⁸Gi Herren, I folkeslekter, gi Herren ære og makt!

²⁸Tukua ki a Ihowa, e nga hapu o nga iwi, tukua ki a Ihowa te kororia me te kaha.

²⁹Gi Herren hans navns ære, bær frem gaver og kom for hans åsyn, tilbed Herren i hellig prydelse!

²⁹Tukua atu ki a Ihowa te kororia e tika ana mo tona ingoa: maua mai he whakahere, haere mai ki tona aroaro: koropiko ki a Ihowa i roto i te ataahua o te tapu.

³⁰Bev for hans åsyn, all jorden! Jorderike står fast, det rokkes ikke.

³⁰Kia wehi ra ki tona aroaro, e te whenua katoa: e u ano te ano, te taea te whakanekeneke.

³¹Himmelen glede sig, og jorden fryde Sig, og de skal si iblandt hedningene: Herren er blitt konge.

³¹Kia hari nga rangi, kia koa te whenua; kia mea ratou i roto i nga iwi, Ko Ihowa te kingi.

³²Havet bruse og alt som fyller det! Marken fryde sig og alt som er på den!

³²Kia haruru te moana, me nga mea e hua ana i roto; kia koa te mara, me nga mea katoa i runga:

³³Da jubler trærne i skogen for Herrens åsyn; for han kommer for å dømme jorden.

³³Ko reira nga rakau o te ngahere waiata ai i te hari i te aroaro o Ihowa, e haere mai ana hoki ia ki te whakarite i runga i te whenua.

³⁴Lov Herren! For han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

³⁴Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia, he pumau tonu hoki tana mahi tohu.

³⁵Og si: Frels oss, du vår frelses Gud, og samle oss og utfri oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

³⁵Mea atu hoki, Whakaorangia matou, e te Atua o to matou whakaoranga, kohikohia matou, whakaorangia matou i nga tauiwi, kia whakawhetai ai matou ki tou ingoa tapu, kia whakamanamana ai ki tou whakamoemititanga.

³⁶Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sa amen og lovet Herren.

³⁶Kia whakapaingia a Ihowa, te Atua o Iharaira ake nei, a ake nei. Na ka mea te iwi katoa, Amine; a whakamoemiti ano ratou ki a Ihowa.

³⁷Så lot han Asaf og hans brødre bli der foran Herrens pakts-ark for stadig å gjøre tjeneste foran arken, hver dag det som skulde gjøres på den dag,

³⁷¶ Heoi ka waiho e ia i reira, i mua i te aaka o te kawenata a Ihowa, a Ahapa ratou ko ona teina, hei minita tonu ki mua i te aaka, i nga meatanga o tenei ra, o tenei ra:

³⁸og Obed-Edom og deres brødre, åtte og seksti, Obed-Edom, sønn av Jeditun, og Hosa som dørvoktere.

³⁸A Opereeroma me o ratou teina, e ono tekau ma waru; a Opereeroma hoki tama a Ierutunu, raua ko Hoha hei kaitiaki tatau;

³⁹Men presten Sadok og hans brødre prestene lot han bli foran Herrens tabernakel på haugen i Gibeon.

³⁹Ko Haroko tohunga me ona teina, me nga tohunga, ki mua o te tapenakara o Ihowa i te wahi tiketike i Kipeono,

⁴⁰forat de stadig skulde ofre Herren brennoffer på brennofferalteret morgen og aften og gjøre alt det som skrevet står i den lov som Herren hadde gitt Israel,

⁴⁰Hei whakaeke tonu i nga tahunga tinana ma Ihowa ki runga ki te aata tahunga tinana i te ata, i te ahiahi, hei mea i nga mea katoa i tuhituhia ki te ture a Ihowa, i whakahaua e ia ki a Iharaira;

⁴¹og sammen med dem Heman og Jedutun og de andre utvalgte, som var nevnt ved navn, forat de skulde love Herren, fordi hans miskunnhet varer evindelig,

⁴¹A, hei hoa mo ratou a Hemana raua ko Ierutunu, me era atu i whiriwhiria, i whakahuatia nei nga ingoa, hei whakawhetai ki a Ihowa, no te mea he pumau tonu tana mahi tohu;

⁴²og hos dem - Heman og Jedutun - var der trompeter og cymbler til bruk for dem som skulde spille, og likeledes andre instrumenter til sangen ved gudstjenesten. Og Jedutuns sønner var dørvoktere.

⁴²Hei hoa hoki mo ratou a Hemana raua ko Ierutunu me nga tetere me nga himipora ma nga kaiwhakatangi kaha, me nga whakatangi mo nga waiata a te Atua: a ko nga tama a Ierutunu hei kaitiaki kuwaha.

⁴³Derefter drog alt folket hver til sitt, og David vendte hjem for å velsigne sitt hus.

⁴³Na haere ana te iwi katoa ki tona whare, ki tona whare; a hoki ana a Rawiri ki te manaaki i tona whare.