¹Eftersom mange har tatt sig fore å sette op en fortelling om de ting som er fullbyrdet iblandt oss,

¹Huai thilte i lak ua takpetpeta gina om, mi tampiin a thu gelh ana tup uh,

²således som de som fra først av var øienvidner og blev ordets tjenere, har overgitt oss det,

²A tunga pata a mute leh thu nasemten honhilh bang un,

³så har også jeg foresatt mig, efterat jeg nøie har gransket alt sammen fra først av, å nedskrive det i sammenheng for dig, gjæveste Teofilus,

³Theophil aw, a bul apat bangkim chiantakin ka suia, kizom jelin nanga dingin kigelh leh a hoih ding, ka chi ahi;

⁴forat du kan lære å kjenne hvor pålitelige de lærdommer er som du er oplært i.

⁴tumaa thu nang honhilh uh a dik ngelngel hi chih na theihna dingin.

⁵I de dager da Herodes var konge i Jødeland, var det en prest ved navn Sakarias, av Abias skifte, og han hadde en hustru av Arons døtre, og hennes navn var Elisabet.

⁵Judia gam kumpipa Herod a dam laiin, Abija pawla mi a min Zakaria khat a om a; huaiin Aron tanute laka khat jiin a neia, a min tuh Elizabet ahi.

⁶De var begge rettferdige for Gud, og vandret ulastelig i alle Herrens bud og forskrifter.

⁶A nih un Pathian mitmuhin diktatin a om ua, gensiat beiin Toupa thupiak leh a dan tengteng juiin a omjel ua.

⁷Og de hadde ikke barn; for Elisabet var ufruktbar, og de var begge kommet langt ut i årene.

⁷Himahleh Elizabet a chin jiakin ta a neikei ua, a nih un upa pitak ahi tuak ngal ua.

⁸Men det skjedde mens han gjorde prestetjeneste for Gud, da raden var kommet til hans skifte,

⁸Huan, hichibang ahi a, a pawlte hihdan bang jela Pathian maa siampua a gamtat laiin,

⁹at det efter preste-tjenestens sedvane tilfalt ham å gå inn i Herrens tempel og ofre røkelse;

⁹siampu dan bangin Toupa biakina lut leh gimlim hal tuh a tan ahi a.

¹⁰og hele folkemengden stod utenfor og bad i røkofferets stund.

¹⁰Huan, gimlim hal hun laiin mipite a vek un inpua ah a na thum ua.

¹¹Da åpenbarte en Herrens engel sig for ham og stod på høire side av røkoffer-alteret.

¹¹Huan, Toupa angel khat gimlim halna maitam taklama dingin a kiangah a kilak a.

¹²Og da Sakarias så ham, blev han forferdet, og frykt falt på ham.

¹²Huan, Zakariain a muh takin a lungjinga, lau leng a lau a.

¹³Men engelen sa til ham: Frykt ikke, Sakarias! din bønn er hørt, og din hustru Elisabet skal føde dig en sønn, og du skal kalle ham Johannes;

¹³Himahleh angelin a kiangah, Zakaria, lau ken, na nget jaka a om jiakin, na ji Elizabet in tapa a honneihsak dia, a min Johan na sak ding ahi.

¹⁴og han skal bli dig til glede og fryd, og mange skal glede sig over hans fødsel.

¹⁴Huan, nang na nuamin na kipak dinga; amah a suahin mi tampi a kipak ding uh.

¹⁵For han skal være stor for Herren, og han skal ikke drikke vin og sterk drikk, og han skal fylles med den Hellige Ånd like fra mors liv;

¹⁵Toupa ngaihin mi lian ahi dia, uain leh ju himhim a dawn kei ding; a nu sung apat himin Kha Siangthouin a hongdim ding.

¹⁶og han skal omvende mange av Israels barn til Herren deres Gud,

¹⁶Israel suante tampi Toupa a Pathian lam uh a ngasak nawn ding a.

¹⁷og han skal gå i forveien for ham i Elias' ånd og kraft, for å vende fedres hjerter til barn og ulydige til rettferdiges sinnelag, for å berede Herren et velskikket folk.

¹⁷Huan, pate lungtang tate lam ngasak ding, mi chihmohte mi diktat pilna lam ngasak ding, Toupa dinga mi pite mansaa om sak dinga na bawl khol dingin Elija lungsim leh thilhihtheihna puin Toupa ma ah a pai ding. a chi hi.

¹⁸Og Sakarias sa til engelen: Hvorav skal jeg vite dette? Jeg er jo en gammel mann, og min hustru er langt ute i årene.

¹⁸Huan, Zakariain angel kiangah, Huai bangchin ka thei dia? kei putek hi inga, ka ji leng pitek ahi ngala, a chi a.

¹⁹Og engelen svarte ham: Jeg er Gabriel, som står for Guds åsyn, og jeg er utsendt for å tale til dig og forkynne dig dette glade budskap;

¹⁹Huan, angelin a dawnga, a kiangah, Gabriel, Pathian maa ding jel ka hia; nang houpih ding leh, huai thu hoih honhilh dinga sawl ka hi.

²⁰og se, du skal bli målløs, og ikke kunne tale før den dag da dette skjer, fordi du ikke trodde mine ord, som skal fullbyrdes i sin tid.

²⁰Ngaiin, ka thugente a huntaka hongtung ding, na gintak louh jiakin huai thilte a hongtun masiah na dai dide dia, pau leng na pau theikei ding, a chi a.

²¹Og folket stod og ventet på Sakarias, og de undredes over at han blev så lenge i templet.

²¹Huan, vantang in Zakaria a nangak ua, Pathian biakin sunga a om sawt jiakin lamdang a sa mahmah ua.

²²Men da han kom ut, kunde han ikke tale til dem, og de skjønte at han hadde sett et syn i templet, og han nikket til dem, og var og blev stum.

²²Huan, a hongpawtin a kiang uah thu a gen theita kei a; huchiin, biakin ah kha kilak a mu ahi chih a theita ua; huan, a kiang uah chiamtehna te a bawl a, pau theilouin a om lailai hi.

²³Og det skjedde da hans tjenestedager var til ende, da drog han hjem til sitt hus.

²³Huan, hichi ahi a, a nasepna ni a kim takin a in ah a paita a.

²⁴Men efter disse dager blev hans hustru Elisabet fruktsommelig, og hun trakk sig tilbake i ensomhet i fem måneder, og sa:

²⁴Huan, tua nite nungin, a ji Elizabet tuh a honggaita a, kha nga a buta a,

²⁵Så har Herren gjort med mig i de dager da han så til mig for å bortta min vanære iblandt menneskene.

²⁵Mi laka ka min se khuhna dingin, Toupan a honmuhin, hichibangin ka tungah a hihta, chiin.

²⁶Men i den sjette måned blev engelen Gabriel sendt fra Gud til en by i Galilea som heter Nasaret,

²⁶Huan, a kha gukna ah Pathianin angel Gabriel, Galili gama khua khat Nazaret a chih uah,

²⁷til en jomfru som var trolovet med en mann ved navn Josef, av Davids hus, og jomfruens navn var Maria.

²⁷nungak siangthou khat kiangah a sawla, huai nungak tuh David suan mikhat a min Joseph toh ki kham ahi ua; nungak min tuh Mari ahi.

²⁸Og engelen kom inn til henne og sa: Vær hilset, du benådede! Herren er med dig; velsignet er du blandt kvinner!

²⁸Huan, angel tuh a kiangah a luta, Chibai, nang nakpitaka deihtuam: Toupa na kiangah a om, a chi a.

²⁹Men hun blev forferdet over hans ord, og grundet på hvad dette skulde være for en hilsen.

²⁹Huan, huai thu jiakin a lunghimoh mahmaha, Bangchidana chibai honbuk a diam aw? chiin, a kingaihtuaha.

³⁰Og engelen sa til henne: Frykt ikke, Maria! for du har funnet nåde hos Gud;

³⁰Huan, angelin a kiangah, Mari, lau ken; Pathian lakah deihsakna na tang hi.

³¹og se, du skal bli fruktsommelig og føde en sønn, og du skal kalle ham Jesus.

³¹Ngai in, na gai dia, tapa na nei dia, a min din Jesu na sa ding ahi.

³²Han skal være stor og kalles den Høiestes Sønn, og Gud Herren skal gi ham hans far Davids trone,

³²Amah mi lian a honghi dinga, Tungnungpen Tapa a chi ding uh; Toupa Pathianin a kiangah a pu David tutphah a pe dia.

³³og han skal være konge over Jakobs hus evindelig, og det skal ikke være ende på hans kongedømme.

³³Jakob suante tungah khantawnin a lal dia, a gam in bei ni a neikei ding hi, a chi a.

³⁴Men Maria sa til engelen: Hvorledes skal dette gå til, da jeg ikke vet av mann?

³⁴Huan, Mariin angel kiangah, Hiai bangchin ahi dia? pasal lah neilou inga, a chi a.

³⁵Og engelen svarte henne: Den Hellige Ånd skal komme over dig, og den Høiestes kraft skal overskygge dig; derfor skal også det hellige som fødes, kalles Guds Sønn.

³⁵Huan, angelin a dawnga, a kiang ah, Kha Siangthou na tungah a hongtung dinga, Tungnungpen thilhihtheihnain a honliah khum ding, huai jiakin misiangthou hongpiang ding leng, siangthou Pathian Tapa, chihin a om ding, a chi a.

³⁶Og se, Elisabet, din slektning, har også undfanget en sønn i sin alderdom, og hun, som kaltes ufruktbar, er nu i sin sjette måned.

³⁶Huan, ngaiin, na sanggamnu Elizabetin leng a tek nungin tapa a paita; a ching a chihchih uh, tu kha a kha gukna a hita.

³⁷For ingen ting er umulig for Gud.

³⁷Pathian thu pawt himhim thil hih theilouin a om kei ding, a chi a.

³⁸Da sa Maria: Se, jeg er Herrens tjenerinne; mig skje efter ditt ord! Og engelen skiltes fra henne.

³⁸Huan, Mariin, Ngai in, Toupa sikhanu ka hi, na thu bang jelin ka tungah tung hen, a chi a. Huan, angelin a paisanta.

³⁹Men Maria stod op i de dager og skyndte sig til fjellbygdene, til en by i Juda,

³⁹Huai laiin Mari a thou a, singtangah, Judia gama khua khat ah a hoh paha;

⁴⁰og hun kom inn i Sakarias' hus og hilste på Elisabet.

⁴⁰Huan, Zakaria in ah a luta, Elizabet chibai a buk a.

⁴¹Og det skjedde da Elisabet hørte Marias hilsen, da sprang fosteret i hennes liv, og Elisabet blev fylt med den Hellige Ånd

⁴¹Huan, hichi ahia, Elizabetin Mari chibai buk a jak takin, a sung a naungek a tanga; huan, Elizabet tuh Kha Siangthouin a hongdimta; huan, aw ngaihtakin a kikou a,

⁴²og ropte med høi røst og sa: Velsignet er du blandt kvinner, og velsignet er ditt livs frukt!

⁴²Nang numei sapsap din na hampha hi, na gil gah leng a hampha hi.

⁴³Og hvorledes times mig dette, at min Herres mor kommer til mig?

⁴³Ka Toupa nu ka kianga na hong bangchidan ahia oi?

⁴⁴For se, da lyden av din hilsen nådde mitt øre, sprang fosteret i mitt liv med fryd.

⁴⁴Ngai in, non chibai buk husa ka bila a lut takin, a kipah jiakin naungek ka sungah a tang ahi.

⁴⁵Og salig er hun som trodde; for fullbyrdes skal det som er sagt henne av Herren.

⁴⁵A gingnu a hampha hi, a kianga Toupan thu a gen tuh tung ding a hih jiakin, a chi a.

⁴⁶Da sa Maria: Min sjel ophøier Herren,

⁴⁶Huan, Mariin, Ka nuntaknain Toupa a pahtawi e,

⁴⁷og min ånd fryder sig i Gud, min frelser,

⁴⁷Ka kha leng ka Hondampa Pathian tungah a kipak mahmaha.

⁴⁸han som har sett til sin tjenerinnes ringhet. For se, fra nu av skal alle slekter prise mig salig,

⁴⁸A sikhanu nam tom dan a mu a, a hehpiha; ngai in, tu nung siah khangthak tengtengin hampha honchi ding uh.

⁴⁹fordi han har gjort store ting imot mig, han, den mektige, og hellig er hans navn,

⁴⁹Amah Mi hatin ka tungah thil thupi tak honhih saka, a min leng a siangthou hi.

⁵⁰og hans miskunn er fra slekt til slekt over dem som frykter ham.

⁵⁰A laudansiamte tuh khangthak tanin a hehpih jeljel.

⁵¹Han gjorde veldig verk med sin arm, han adspredte dem som var overmodige i sitt hjertes tanke;

⁵¹A banin a tha hatdan a ensaka, mi kisatheite tuh a lungtang gelna a hihdalhta.

⁵²han støtte stormenn fra deres høiseter og ophøiet de små;

⁵²A laltutphah ua lal tute a kai khia a, nam tomte tuh a pahtawita a.

⁵³hungrige mettet han med gode gaver, og rikmenn lot han gå bort med tomme hender.

⁵³Gilkial te thil hoihin a hihvah a, mihaute khut vuakin a pai mang sakta hi.

⁵⁴Han tok sig av Israel, sin tjener, for å komme miskunn i hu

⁵⁴A sikha Israel taksap awng tuh a huta, a zahngaihna theihgigena dingin.

⁵⁵- således som han talte til våre fedre - mot Abraham og hans ætt til evig tid.

⁵⁵I pipute kianga a gen bangin khantawin Abraham leh a suante lamah.

⁵⁶Og Maria blev hos henne omkring tre måneder, og vendte så hjem igjen til sitt hus.

⁵⁶Huan, Mari kha thum khawng a kiang ah a oma, huan, a in lamah a pai nawnta.

⁵⁷Men for Elisabet kom tiden da hun skulde føde, og hun fødte en sønn,

⁵⁷Huan, Elizabet nau suah a honghunta a; huchiin tapa a honneita a.

⁵⁸og hennes granner og frender fikk høre at Herren hadde gjort sin miskunn stor mot henne, og de gledet sig med henne.

⁵⁸Huan, a vengte leh a sanggamten Toupan a hehpih mahmah chih a na ja ua, a kipahpih uh.

⁵⁹Og det skjedde på den åttende dag, da kom de for å omskjære barnet, og de vilde kalle ham Sakarias efter hans far.

⁵⁹Huan, hichi ahia, a ni giat nin naungek zeksum dingin a hong ua; a min din a pa min mah Zakaria sak a tum ua.

⁶⁰Da tok hans mor til orde og sa: Nei, han skal hete Johannes.

⁶⁰Huan, a nun, Hi lou e, amah jaw Johan sak jawk ding ahi, a chi a, a dawng a.

⁶¹Og de sa til henne: Men det er jo ingen i din ætt som har dette navn.

⁶¹Huan, a nu kiangah, Na sanggamte lakah hiai min pu kuamah a om sam ua, a chi ua.

⁶²De gjorde da tegn til hans far for å få vite hvad han vilde han skulde hete.

⁶²Huan, a pa kiangah chiamtehnate bawlin, A min din bang sa lehang na deih a? a chi ua.

⁶³Og han bad om en tavle og skrev disse ord: Johannes er hans navn. Og de undret sig alle.

⁶³Huan, lai gelhnapek a ngena, A min Johan ahi, chiin a gelh a.

⁶⁴Men straks blev hans munn oplatt og hans tunge løst, og han talte og lovet Gud.

⁶⁴Huan, a vek un lamdang a sa mahmah uh. Huan, thakhatin a kam hongkihongin a lei a hongkiphel a, Pathian phatin a hongpau kheta a.

⁶⁵Og det kom frykt på alle dem som bodde deromkring, og i alle Judeas fjellbygder talte de med hverandre om alle disse ting,

⁶⁵Huan, a kim ua omte tengtengin a lau ta ua; Huchiin, huai thute tuh Judia gam singtang tengtengah a thang ta a.

⁶⁶og alle som hørte det, la det på hjerte og sa: Hvad skal det da bli av dette barn? For Herrens hånd var med ham.

⁶⁶Huan, a za peuhmahin, a lungtang un a vei chiat ua, Huai naungek bangchi phet a honghi de aw? chiin. Huan, Toupa khutin amah a panpih ngala.

⁶⁷Og hans far Sakarias blev fylt med den Hellige Ånd og talte profetiske ord og sa:

⁶⁷Huan, a pa Zakaria tuh, Kha Siangthouin a hongdima, a genkhol a,

⁶⁸Lovet være Herren, Israels Gud, han som så til sitt folk og forløste det!

⁶⁸Toupa, Israel Pathian, phatin om hen, a mite a honveha, tatna a siamsak a.

⁶⁹Og han opreiste oss et frelsens horn i sin tjener Davids hus,

⁶⁹A sikha David inkuanpihte lakah hotdamna ki a honbawlsaktak jiakin;

⁷⁰således som han talte gjennem sine hellige profeters munn fra fordums tid av,

⁷⁰Tang laia kipan a jawlnei siangthoute kama, a gen bangin.

⁷¹en frelse fra våre fiender og fra alle deres hånd som hater oss,

⁷¹I doute lakah leh honhote tengteng laka hotdam-a i om ding thu,

⁷²for å gjøre miskunn mot våre fedre og komme sin hellige pakt i hu,

⁷²I pipute kianga achiam zahngaihna tangtungsak dingin leh a thukhun siangthou theigige dingin.

⁷³den ed han svor Abraham, vår far,

⁷³I pu Abraham kianga a kichiam a.

⁷⁴for å fri oss av våre fienders hånd og gi oss å tjene ham uten frykt

⁷⁴I doute laka a honbit saka, lau loua a na i sepna ding.

⁷⁵i hellighet og rettferdighet for hans åsyn alle våre dager.

⁷⁵I dam sung teng a mit muha siangthou leh diktat taka omna dingin.

⁷⁶Men også du, barn, skal kalles den Høiestes profet; for du skal gå frem for Herrens åsyn for å rydde hans veier,

⁷⁶A hi, Bawi, nang jaw Tungnungpen jawlnei a honchi ding ua; a lampi khawng bawl dingin Toupa maah na pai ding ahi ngala.

⁷⁷for å lære hans folk frelse å kjenne ved deres synders forlatelse

⁷⁷A khelhnate uh ngaihdamna dia a mite kianga hotdamna theihna pe ding in.

⁷⁸for vår Guds miskunnelige hjertelags skyld, som lot solopgang fra det høie gjeste oss,

⁷⁸I Pathian lungtanga hehpihna jiakin, huchia tunglam akipan i tunga ni a tan chianga.

⁷⁹for å lyse for dem som sitter i mørke og dødsskygge, for å styre våre føtter inn på fredens vei.

⁷⁹Mial laka leh sihna lima tute tanvak ding leh khamuanna lampia i khete kalsuan sak dingin, a chi a.Huan, naungek tuh a hongkhang lian deuhdeuha, a kha lam a honghat hiaihiai a, Israelte kianga a hongkilak masiah gamdai ah a om gige.

⁸⁰Men barnet vokste og blev sterkt i ånden, og han var i ødemarkene til den dag da han blev ført frem for Israel.

⁸⁰Huan, naungek tuh a hongkhang lian deuhdeuha, a kha lam a honghat hiaihiai a, Israelte kianga a hongkilak masiah gamdai ah a om gige.