1Så sier Herren: For tre misgjerninger av Moab, ja for fire vil jeg ikke ta det tilbake - fordi de brente Edom-kongens ben til kalk;
1
خداوند میفرماید: «مردم موآب بارها گناه کردهاند. من از خطاهای آنها چشم نمیپوشم، زیرا آنها استخوانهای پادشاه اَدوم را سوزاندند و به خاکستر تبدیل کردند.
2men jeg vil sende ild mot Moab, og den skal fortære Kerijots palasser, og Moab skal dø under krigsbulder, under hærskrik, under basunens lyd,
2
پس من نیز آتشی را بر مردم زمین موآب میفرستم و قلعههای قریوت را میسوزانم. موآب در بین خروش و غوغای جنگ و نعرهٔ جنگجویان از بین میرود.
3og jeg vil utrydde dommeren av deres land, og alle dets fyrster vil jeg drepe sammen med ham, sier Herren.
3
پادشاه ایشان و رهبرانشان را همگی هلاک خواهم ساخت.»
4Så sier Herren: For tre misgjerninger av Juda, ja for fire vil jeg ikke ta det tilbake - fordi de foraktet Herrens lov og ikke holdt hans bud, og deres løgnguder, som deres fedre hadde fulgt, førte dem vill;
4
خداوند میفرماید: «مردم یهودا بارها گناه کردهاند. ایشان حتماً جزا میبینند، زیرا آنها احکام مرا بجا نیاوردند و از قوانین من پیروی نکردند، بلکه با پرستش همان بُتهایی که معبود اجدادشان بودند، گمراه شدند.
5men jeg vil sende ild mot Juda, og den skal fortære Jerusalems palasser.
5
پس من نیز آتش بر یهودا نازل میکنم و قلعههای اورشلیم را میسوزانم.»
6Så sier Herren: For tre misgjerninger av Israel, ja for fire vil jeg ikke ta det tilbake - fordi de selger den uskyldige for penger og den fattige for et par sko,
6
خداوند میفرماید: «قوم اسرائیل بارها گناه کردهاند. آنها باید به سزای گناه خود برسند، زیرا آنها اشخاص نیک و درستکار را که قادر به پرداخت قرض خود نیستند به بردگی میفروشند و مردم فقیر و بینوا را با یک جفت کفش عوض میکنند.
7de som higer efter å se støv på de ringes hode og bøier retten for de saktmodige. En mann og hans far går til samme pike, så de vanhelliger mitt hellige navn.
7
مردم بینوا را در خاک پایمال میکنند و مانع اجرای عدالت در حق اشخاص ضعیف و ناتوان میگردند. پسر و پدر با یک دختر همبستر میشوند. به این ترتیب نام مقدّس مرا بیحرمت میسازند.
8På pantsatte klær strekker de sig ved hvert alter, og vin som de har tatt som bøter, drikker de i sin Guds hus.
8
با همان لباسی که از قرضداران خود گرو گرفتهاند در کنار هر قربانگاه میخوابند و در پرستشگاه خدای خود، با پولی که بابت جریمه از مردم گرفتهاند شراب مینوشند.
9Og jeg utryddet da amorittene foran dem, de som var høie som sedertrær og sterke som eketrær, og jeg ødela deres frukt oventil og deres røtter nedentil,
9
«امّا ای قوم من، بهخاطر شما، اموریان را که مانند درختان سرو، بلند و همچون درختان بلوط، نیرومند و قوی بودند، با میوه و ریشههایشان بکلّی نابود ساختم.
10og jeg førte eder op fra Egyptens land, og jeg ledet eder i ørkenen i firti år, forat I skulde få amorittens land til eiendom,
10
همچنین من شما را از کشور مصر بیرون آوردم و مدّت چهل سال در بیابان راهنمایی کردم تا سرزمین اموریان را تصاحب کنید.
11og jeg opvakte nogen av eders sønner til profeter, og nogen av eders unge menn til nasireere. Er det ikke så, I Israels barn? sier Herren.
11
بعضی از پسران شما را انبیا و بعضی را به عنوان نذر شده برای خودم انتخاب کردم.»
خداوند میفرماید: «ای قوم اسرائیل، آیا این حقیقت ندارد؟
12Men I fikk nasireerne til å drikke vin, og I forbød profetene å profetere.
12
امّا شما به آن جوانان نذر شده شراب دادید که بنوشند و به انبیا گفتید که پیشگویی نکنند.
13Se, jeg vil knuge eder ned, likesom en vogn full av kornbånd knuger allting ned;
13
پس حالا شما را مانند گاریای که در زیر بار غلّه صدا میکند، به ناله میآورم.
14den raske skal intet tilfluktssted finne, og den sterke ikke kunne gjøre bruk av sin kraft, og helten ikke berge sitt liv;
14
حتّی سریعترین کسان نمیتوانند فرار کنند. قوّت و نیروی جنگجویان از بین میرود و قادر نخواهند بود که جان سالم بدربرند.
15bueskytteren skal ikke holde stand, den som er lett på foten, skal ikke berge sitt liv, og heller ikke rytteren på sin hest,
15
تیراندازان مقاومت خود را از دست میدهند، دوندگان از فرار باز میمانند و اسب سواران نمیتوانند جانهای خود را نجات دهند.»
خداوند میفرماید: «در آن روز شجاعترین جنگجویان برای نجات جان خود، سلاح خود را به زمین خواهند انداخت و فرار خواهند کرد.»
16den modigste iblandt heltene skal flykte naken på den dag, sier Herren.
16
خداوند میفرماید: «در آن روز شجاعترین جنگجویان برای نجات جان خود، سلاح خود را به زمین خواهند انداخت و فرار خواهند کرد.»