1Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:
1Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,
2Skulde en ordflom bli uten svar, eller en ordgyter få rett?
2Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?
3Skulde dine store ord drive menn til taushet, skulde du spotte uten at nogen skammer dig ut?
3Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?
4Og skal du få si: Ren er min lære, og skyldfri er jeg i dine øine?
4Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.
5Men bare Gud vilde tale og oplate sine leber mot dig
5Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;
6og åpenbare dig visdommens hemmeligheter, at det i dem er dobbelt forstand! Da måtte du nok innse at Gud tilgir dig noget av din misgjerning.
6At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.
7Mon du kan finne bunn i Guds vesen eller nå frem til den Allmektiges ytterste grense?
7Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?
8Himmelhøi er den*, hvad kan du gjøre? Dypere enn dødsriket, hvad vet du? / {* d.e. Guds visdom.}
8Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman?
9Lengere enn jorden er dens mål og bredere enn havet.
9Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.
10Om han farer frem og setter i fengsel og sammenkaller retten, hvem vil da hindre ham?
10Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?
11For han, han kjenner de falske folk og ser uretten, uten at han trenger å gi akt på den,
11Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.
12og selv en uvettig mann får forstand*, og et ungt villesel blir født til menneske. / {* når Gud således går i rette med ham, JBS 11, 10.}
12Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.
13Hvis du retter ditt hjerte og utbreder dine hender til ham -
13Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;
14er det synd i din hånd, da ha den bort og la ikke urett bo i dine telt -
14Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;
15ja, da skal du, fri for lyte, opløfte ditt åsyn og stå fast og ikke frykte;
15Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:
16for du skal glemme din møie, som forbifarne vann skal du komme den i hu.
16Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:
17Og lysere enn middagen blir da ditt liv; mørket blir for dig som morgenen.
17At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.
18Og du skal være trygg, for da er det håp, og når du har sett dig vel omkring, kan du legge dig trygt til ro.
18At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.
19Og du skal hvile, og ingen skal skremme dig op, og mange skal søke din yndest.
19Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.
20Men de ugudeliges øine tæres bort; de har ingen tilflukt mere, og deres håp er å utånde sjelen.
20Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.