1Ja, over dette forferdes mitt hjerte og hopper i mitt bryst.
1Oo, dahil din dito'y nanginginig ang aking puso, at napapabago sa kaniyang kinaroroonang dako.
2Hør, hør braket av hans røst og det drønn som går ut av hans munn!
2Dinggin ninyo oh dinggin ang hiyaw ng kaniyang tinig, at ang sigaw na lumalabas sa kaniyang bibig.
3Under hele himmelen lar han det fare, og han sender sitt lys til jordens ytterste ender.
3Kaniyang ipinadadala sa silong ng buong langit, at ang kidlat niya'y sa mga wakas ng lupa.
4Efterpå brøler røsten, han tordner med sin veldige røst; han holder ikke lynene tilbake når hans røst lar sig høre.
4Sumunod nito'y isang hugong na dumadagundong; siya'y kumukulog ng hugong ng kaniyang karilagan: at hindi tumitigil doon kung naririnig ang kaniyang tinig.
5Gud tordner underfullt med sin røst; han gjør storverk, og vi forstår dem ikke.
5Ang Dios ay kumukulog na kagilagilalas ng kaniyang tinig; dakilang mga bagay ang ginawa niya, na hindi natin matalastas.
6Han sier til sneen: Fall til jorden! - og likeså til skyllregnet, sitt sterke skyllregn.
6Sapagka't sinabi niya sa nieve, Lumagpak ka sa lupa; gayon din sa ambon, at sa bugso ng kaniyang malakas na ulan,
7Hvert menneskes hånd forsegler han*, forat alle mennesker som han har skapt, må komme til å kjenne ham. / {* d.e. han gjør det umulig for mennesket å utføre sitt arbeid på marken.}
7Tinatatakan niya ang kamay ng bawa't tao: upang maalaman ng lahat ng mga tao na kaniyang nilalang.
8Da går de ville dyr inn i sine huler, og de holder sig i sine hi.
8Kung gayo'y nagsisipasok ang mga hayop sa mga lungga, at namamalagi sa kanilang mga tahanan.
9Fra Sydens innerste kammer kommer storm, og med nordenvinden kommer kulde.
9Mula sa timog nanggagaling ang bagyo: at ang ginaw ay mula sa hilagaan.
10Av Guds ånde kommer is, og brede vann bindes.
10Sa pamamagitan ng hinga ng Dios ay nayayari ang hielo: at ang kaluwangan ng tubig ay naiipit.
11Med væte fyller han skyen, og han spreder sine lynskyer,
11Oo, kaniyang nilalagyan ang masinsing ulap ng halomigmig; kaniyang pinangangalat ang alapaap ng kaniyang kidlat:
12og de svinger hit og dit, efter som han leder dem, forat de skal utføre alt det han byder dem, over den vide jord;
12At pumipihit sa palibot sa pamamagitan ng kaniyang patnubay, upang kanilang gawin ang anomang iutos niya sa kanila, sa ibabaw ng balat ng sanglibutang natatahanan:
13enten til tukt, når det er til gagn for hans jord, eller til velsignelse lar han dem komme.
13Maging sa saway, o maging sa kaniyang lupain, o maging sa kaawaan ay pinalilitaw niya.
14Vend ditt øre til dette, Job! Stå stille og gi akt på Guds under!
14Dinggin mo ito, Oh Job: Tumigil ka, at bulayin ang kagilagilalas na mga gawa ng Dios.
15Forstår du hvorledes Gud styrer dem og lar sine skyers lyn blinke frem?
15Nalalaman mo ba kung paanong pinararatangan sila ng Dios, at pinasisilang ang kidlat ng kaniyang alapaap?
16Forstår du hvorledes skyene svever om i luften, forstår du den Allvitendes under,
16Nalalaman mo ba ang mga pagtitimbang ng mga alapaap, ang kagilagilalas na mga gawa niya na sakdal sa kaalaman?
17du hvis klær blir varme når jorden ligger og dormer i sønnenvind?
17Paanong umiinit ang inyong mga suot, pagka tumatahimik ang lupa sa pamamagitan ng hanging timugan?
18Kan du med ham spenne ut himmelen, så fast som et speil av støpt metall?
18Mailalatag mo ba na kasama niya ang langit, na matibay na gaya ng isang salaming binubo?
19Lær oss hvad vi skal si til ham! Vi kan ikke fremføre noget for bare mørke.
19Ituro mo sa amin kung anong aming sasabihin sa kaniya; sapagka't hindi namin maayos ang aming pananalita dahil sa kadiliman.
20Skal det fortelles ham at jeg vil tale med ham? Har nogen sagt at han ønsker sin egen undergang?
20Sasaysayin ba sa kaniya na ako'y magsasalita? O iisipin ba ng isang tao na siya'y sasakmalin.
21Og nu, menneskene ser ikke lyset, enda det skinner klart på himmelen, og en vind er faret frem og har renset den.
21At ngayo'y hindi nakikita ng mga tao ang makinang na liwanag na nasa mga langit: nguni't ang hangin ay dumadaan, at pinapalis ang mga yaon.
22Fra Norden kommer gull; om Gud er der en forferdende herlighet.
22Karilagang ginto ay nagmumula sa hilagaan; may taglay ang Dios na kakilakilabot na karilagan.
23Den Allmektige finner vi ikke, han som er så stor i makt; men retten og den strenge rettferdighet krenker han ikke.
23Tungkol sa Makapangyarihan sa lahat, hindi natin mauunawa; siya'y marilag sa kapangyarihan; at sa kahatulan at saganang kaganapan siya'y hindi pipighati.
24Derfor frykter menneskene ham; men han enser ikke nogen selvklok mann.
24Kinatatakutan nga siya ng mga tao: hindi niya binibigyang pitagan ang sinomang pantas sa puso.