1Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?
1Mahuhuli mo ba ang buwaya ng isang bingwit? O mailalabas mo ba ang kaniyang dila ng isang panali?
2Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.
2Makapaglalagay ka ba ng tali sa kaniyang ilong? O makabubutas sa kaniyang panga ng isang taga ng bingwit?
3Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.
3Mamamanhik ba siya ng marami sa iyo? O magsasalita ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?
4Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?
4Makikipagtipan ba siya sa iyo, upang ariin mo siyang alipin magpakailan man?
5Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.
5Makikipaglaro ka ba sa kaniya na gaya sa isang ibon? O iyong tatalian ba siya para sa iyong mga dalaga?
6Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.
6Makakalakal ba siya ng mga pulutong ng mangingisda? Mababahagi ba siya nila sa mga mangangalakal?
7De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.
7Mahihiwa mo ba ang kaniyang balat ng sundang na bakal, o ang kaniyang ulo ng panaksak ng isda?
8Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.
8Ipatong mo ang iyong kamay sa kaniya; alalahanin mo ang pagbabaka at huwag mo nang gawin.
9Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.
9Narito, ang pagasa riyan ay walang kabuluhan: hindi ba malulugmok ang sinoman makita lamang yaon?
10Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.
10Walang malakas na makapangahas kumilos niyaon: sino ngang makatatayo sa harap ko?
11Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.
11Sinong naunang nagbigay sa akin upang aking bayaran siya? Anomang nasa silong ng buong langit ay akin.
12Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.
12Hindi ako tatahimik tungkol sa kaniyang mga sangkap ng katawan, ni sa kaniya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kaniya mang mainam na hugis.
13På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.
13Sinong makapaglilitaw na karayagan ng kaniyang mga damit? Sinong makalalapit sa kaniyang magkasaping pangil?
14Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.
14Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha? Sa palibot ng kaniyang ngipin ay kakilabutan.
15Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.
15Ang kaniyang mga matibay na palikpik ay kaniyang kapalaluan, nangagkakadikit na maigi na gaya sa isang tatak na mahigpit.
16Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.
16Nagkakadikit sa isa't isa, na ang hangin ay hindi makaraan sa pagitan sa mga yaon.
17Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.
17Sila'y nagkakasugpongan sa isa't isa; Nagkakalakip na magkasama, na hindi maihihiwalay.
18Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.
18Ang kanilang mga bahin ay kumikislap ng apoy, at ang kanilang mga mata ay gaya ng mga bukang liwayway kung umaga.
19Buens sønn* jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den. / {* pilen.}
19Mula sa kaniyang bibig ay lumalabas ang nagliliyab na sulo, at mga alipatong apoy ay nagsisilabas.
20Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.
20Mula sa kaniyang mga butas ng ilong ay lumalabas ang usok, na gaya ng isang kumukulong talyasi at nagniningas na mga talahib.
21På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.
21Ang kaniyang hinga ay nagpapaningas ng mga baga, at isang alab ay lumalabas sa kaniyang bibig.
22Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.
22Sa kaniyang leeg ay tumitira ang kalakasan, at ang kakilabutan ay sumasayaw sa harap niya.
23Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.
23Ang mga kaliskis ng kaniyang laman ay nangagkakadikitan; nangagtutumibay sa kaniya; hindi magagalaw.
24Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.
24Ang kaniyang puso ay matatag na gaya ng isang bato; Oo, matatag na gaya ng batong pangibaba ng gilingan.
25Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.
25Pagka siya'y tumitindig ay natatakot ang makapangyarihan: dahil sa pagkagulat ay nangalilito sila.
26Kung siya'y tagain ninoman ng tabak ay hindi tumatalab; ni ng sibat man, ng pana, ni ng matalas na tulis man.
27Kaniyang ipinalalagay ang bakal na parang dayami, at ang tanso na parang lapok na kahoy.
28Hindi niya mapatakas ng palaso: ang mga batong panghilagpos ay nagiging sa kaniya'y parang pinagputulan ng trigo.
29Ang mga panakbat ay nangapapalagay na parang pinagputulan ng trigo: kaniyang tinatawanan ang galaw ng sibat.
30Ang kaniyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng mga matulis na bibinga: lumalaganap na tila saksak sa banlik.
31Kaniyang pinagpapakuluan ang kalaliman na parang palyok: kaniyang ginagawa ang dagat na parang pamahid.
32Kaniyang pinasisilang ang landas sa likuran niya; aakalain ng sinoman na mauban ang kalaliman.
33Sa ibabaw ng lupa ay walang gaya niya, na likhang walang takot.
34Kaniyang minamasdan ang bawa't mataas na bagay: siya'y hari sa lahat ng mga anak na palalo.