1Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:
1Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,
2Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?
2Hanggang kailan magsasalita ka ng mga bagay na ito? At hanggang kailan magiging gaya ng makapangyarihang hangin ang mga salita ng iyong bibig?
3Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?
3Nagliliko ba ng kahatulan ang Dios? O nagliliko ba ang Makapangyarihan sa lahat ng kaganapan?
4Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.
4Kung ang iyong mga anak ay nangagkasala laban sa kaniya, at kaniyang ibinigay sila sa kamay ng kanilang pagkasalangsang:
5Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,
5Kung hanapin mong mainam ang Dios, at iyong pamanhikan ang Makapangyarihan sa lahat;
6hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,
6Kung ikaw ay malinis at matuwid; walang pagsalang ngayo'y gigising siya dahil sa iyo. At pasasaganain ang tahanan ng iyong katuwiran.
7og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.
7At bagaman ang iyong pasimula ay maliit, gayon ma'y ang iyong huling wakas ay lalaking mainam.
8For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut
8Sapagka't ikaw ay magsisiyasat, isinasamo ko sa iyo, sa unang panahon, at pasiyahan mo ang sinaliksik ng kanilang mga magulang:
9- for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -
9(Sapagka't tayo'y kahapon lamang, at walang nalalaman, sapagka't ang ating mga kaarawan sa lupa ay anino:)
10de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.
10Hindi ka ba nila tuturuan, at sasaysayin sa iyo, at mangagsasalita ng mga salita mula sa kanilang puso?
11Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?
11Makatataas ba ang yantok ng walang putik? Tutubo ba ang tambo ng walang tubig?
12Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.
12Samantalang nasa kasariwaan, at hindi pinuputol, natutuyong una kay sa alin mang damo.
13Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;
13Gayon ang mga landas ng lahat na nagsisilimot sa Dios; at ang pagasa ng di banal ay mawawala:
14hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.
14Na ang kaniyang pagtitiwala ay mapaparam, at ang kaniyang tiwala ay isang bahay gagamba.
15Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.
15Siya'y sasandal sa kaniyang bahay, nguni't hindi tatayo; siya'y pipigil na mahigpit dito, nguni't hindi makapagmamatigas.
16Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;
16Siya'y sariwa sa harap ng araw, at ang kaniyang mga suwi ay sumisibol sa kaniyang halamanan.
17om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.
17Ang kaniyang mga ugat ay nagkakapitan sa palibot ng bunton, kaniyang minamasdan ang dako ng mga bato.
18Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.
18Kung siya'y magiba sa kaniyang dako, kung magkagayo'y itatakuwil niya siya, na sinasabi: Hindi kita nakita.
19Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.
19Narito, ito ang kagalakan ng kaniyang lakad, at mula sa lupa ay sisibol ang mga iba.
20Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.
20Narito, hindi itatakuwil ng Dios ang sakdal na tao, ni aalalayan man niya ang mga manggagawa ng kasamaan.
21Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.
21Kaniya namang pupunuin ang iyong bibig ng pagtawa, at ang iyong mga labi ng paghiyaw.
22De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.
22Silang nangapopoot sa iyo ay mabibihisan ng pagkahiya; at ang tolda ng masama ay mawawala.