¹Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.

¹Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.

²Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.

²Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.

³Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.

³Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.

⁴Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.

⁴Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.

⁵Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.

⁵Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.

⁶På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.

⁶Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.

⁷Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.

⁷Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.

⁸Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.

⁸Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.

⁹Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.

⁹Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.

¹⁰En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.

¹⁰Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.

¹¹Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.

¹¹Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;

¹²Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.

¹²Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.

¹³Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.

¹³Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.

¹⁴Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.

¹⁴Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.

¹⁵Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.

¹⁵Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.

¹⁶Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.

¹⁶Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.

¹⁷Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,

¹⁷At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.

¹⁸og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.

¹⁸At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

¹⁹Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!

¹⁹Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.

²⁰Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.

²⁰Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.

²¹Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:

²¹Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.

²²Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.

²²Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.

²³Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.

²³Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.

²⁴Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.

²⁴Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.

²⁵Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.

²⁵Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.

²⁶Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.

²⁶Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.

²⁷Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,

²⁷Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.

²⁸at han sitter ene og tier, når han* legger byrder på ham, / {* Herren.}

²⁸Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.

²⁹at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -

²⁹Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.

³⁰at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.

³⁰Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.

³¹For Herren forkaster ikke til evig tid,

³¹Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.

³²men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;

³²Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.

³³for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.

³³Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.

³⁴Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,

³⁴Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.

³⁵bøier mannens rett for den Høiestes åsyn

³⁵Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,

³⁶eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?

³⁶Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.

³⁷Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?

³⁷Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?

³⁸Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?

³⁸Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?

³⁹Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!

³⁹Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?

⁴⁰La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!

⁴⁰Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.

⁴¹La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!

⁴¹Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.

⁴²Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.

⁴²Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.

⁴³Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.

⁴³Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.

⁴⁴Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.

⁴⁴Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.

⁴⁵Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.

⁴⁵Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.

⁴⁶De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.

⁴⁶Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

⁴⁷Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.

⁴⁷Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.

⁴⁸Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.

⁴⁸Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

⁴⁹Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,

⁴⁹Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.

⁵⁰før Herrens øie ser ned fra himmelen.

⁵⁰Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.

⁵¹Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.

⁵¹Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.

⁵²Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.

⁵²Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.

⁵³De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.

⁵³Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.

⁵⁴Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.

⁵⁴Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.

⁵⁵Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.

⁵⁵Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.

⁵⁶Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!

⁵⁶Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.

⁵⁷Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!

⁵⁷Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.

⁵⁸Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.

⁵⁸Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.

⁵⁹Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!

⁵⁹Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.

⁶⁰Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.

⁶⁰Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.

⁶¹Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,

⁶¹Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,

⁶²mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.

⁶²Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.

⁶³Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.

⁶³Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.

⁶⁴Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.

⁶⁴Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

⁶⁵Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.

⁶⁵Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.

⁶⁶Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.

⁶⁶Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.