1Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
1Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
2Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
3Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
4Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
5Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
6Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
7Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
8Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
9Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
10Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
11Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
12Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
13Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
14Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
15Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
16Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
17Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
18Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
19Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
20Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
21Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?
22Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.