1Av David. Til dig, Herre, løfter jeg min sjel.
1Sa iyo, Oh Panginoon, iginagawad ko ang aking kaluluwa.
2Min Gud, til dig har jeg satt min lit; la mig ikke bli til skamme, la ikke mine fiender fryde sig over mig!
2Oh Dios ko sa iyo'y tumiwala ako, huwag nawa akong mapahiya; huwag nawang magtagumpay sa akin ang aking mga kaaway.
3Ja, ingen av dem som bier på dig, skal bli til skamme; de skal bli til skamme som er troløse uten årsak.
3Oo, walang naghihintay sa iyo na mapapahiya; sila'y mangapapahiya na nagsisigawa ng karayaan ng walang kadahilanan,
4Herre, la mig kjenne dine veier, lær mig dine stier!
4Ituro mo sa akin ang iyong mga daan, Oh Panginoon; ituro mo sa akin ang iyong mga landas.
5Led mig frem i din trofasthet og lær mig! for du er min frelses Gud, på dig bier jeg hele dagen.
5Patnubayan mo ako sa iyong katotohanan, at ituro mo sa akin; sapagka't ikaw ay Dios ng aking kaligtasan; sa iyo'y naghihintay ako buong araw.
6Herre, kom din barmhjertighet i hu og din miskunnhets gjerninger! for de er fra evighet.
6Iyong alalahanin, Oh Panginoon, ang iyong malumanay na mga kaawaan, at ang iyong mga kagandahang-loob; sapagka't magpakailan man mula ng una.
7Kom ikke min ungdoms synder og mine misgjerninger i hu! Kom mig i hu efter din miskunnhet for din godhets skyld, Herre!
7Huwag mong alalahanin ang mga kasalanan ng aking kabataan, ni ang aking mga pagsalangsang: ayon sa iyong kagandahang-loob ay alalahanin mo ako, dahil sa iyong kabutihan, Oh Panginoon.
8Herren er god og rettvis; derfor lærer han syndere veien.
8Mabuti at matuwid ang Panginoon: kaya't tuturuan niya ang mga makasalanan sa daan.
9Han leder de saktmodige i det som rett er, og lærer de saktmodige sin vei.
9Ang maamo ay papatnubayan niya sa kahatulan: at ituturo niya sa maamo ang daan niya.
10Alle Herrens stier er miskunnhet og trofasthet imot dem som holder hans pakt og hans vidnesbyrd.
10Lahat na landas ng Panginoon ay kagandahang-loob at katotohanan sa mga gayon na nangagiingat ng kaniyang tipan at kaniyang mga patotoo.
11For ditt navns skyld, Herre, forlat mig min misgjerning! for den er stor.
11Dahil sa iyong pangalan, Oh Panginoon, iyong ipatawad ang aking kasamaan, sapagka't malaki.
12Hvem er den mann som frykter Herren? Ham lærer han den vei han skal velge.
12Anong tao siya na natatakot sa Panginoon? Siya ang tuturuan niya ng daan na kaniyang pipiliin.
13Hans sjel skal stadig ha det godt, og hans avkom skal arve landet.
13Ang kaniyang kaluluwa ay tatahan sa kaginhawahan; at mamanahin ng kaniyang binhi ang lupain.
14Herren har fortrolig samfund med dem som frykter ham, og hans pakt skal bli dem kunngjort.
14Ang pakikipagibigan ng Panginoon ay nasa nangatatakot sa kaniya; at ipakikilala niya sa kanila ang kaniyang tipan.
15Mine øine er alltid vendt til Herren, for han drar mine føtter ut av garnet.
15Ang aking mga mata ay palaging na sa Panginoon; sapagka't huhugutin niya ang aking mga paa sa silo.
16Vend dig til mig og vær mig nådig! for jeg er enslig og elendig.
16Panumbalikan mo ako, at maawa ka sa akin; sapagka't ako'y nag-iisa at nagdadalamhati.
17Mitt hjertes angst har de* gjort stor; før mig ut av mine trengsler! / {* d.e. mine fiender.}
17Ang kabagabagan ng aking puso ay lumaki: Oh hanguin mo ako sa aking kapanglawan.
18Se min elendighet og min nød, og forlat mig alle mine synder!
18Gunitain mo ang aking pagkapighati at aking damdam; at ipatawad mo ang lahat kong mga kasalanan.
19Se mine fiender, de er mange, og de hater mig med urettferdig hat.
19Masdan mo ang aking mga kaaway, sapagka't sila'y marami; at pinagtataniman nila ako ng mabagsik na pagkagalit.
20Bevar min sjel og redd mig, la mig ikke bli til skamme! for jeg tar min tilflukt til dig.
20Oh ingatan mo ang aking kaluluwa, at iyong iligtas ako: huwag nawa akong mapahiya, sapagka't nanganganlong ako sa iyo.
21La uskyld og opriktighet verge mig! for jeg bier på dig.
21Magingat sa akin ang pagtatapat at katuwiran, sapagka't hinihintay kita.
22Forløs, Gud, Israel av alle dets trengsler!
22Tubusin mo ang Israel, Oh Dios, mula sa lahat na kaniyang kabagabagan.