¹Huan, Jakob in a tapate a sama hichibang in a gena, Ni nanungte a na tung ua thil hongtung dingte ka honhilh theihna ding in hong kihawm un,

¹Þá lét Jakob kalla sonu sína og mælti: ,,Safnist saman, að ég megi birta yður það, sem fyrir yður liggur á komandi tímum.``

²Nou Jakob tapate aw, hong kikhawm unla, ngaikhia un; na pa uh Israel thu ngaikhia un.

²Skipist saman og hlýðið á, synir Jakobs, hlýðið á Ísrael föður yðar!

³Reuben, nang ka ta masa, ka thilhihtheih na ka hatna gah masapen na hi; san penna leh thuneih penna nanga ahi.

³Rúben, þú ert frumgetningur minn, kraftur minn og frumgróði styrkleika míns, fremstur að virðingum og fremstur að völdum.

⁴Himahleh tui banga kiplou na hi, tungnung penna na neikei ding; na pa lupnapi na kah jiak in: huchihlai in huai lah na hihbuah a: ka lupna ah a kah hi.

⁴En þar eð þú ólgar sem vatnið, skalt þú eigi fremstur vera, því að þú gekkst í hvílu föður þíns. Þá flekkaðir þú hana, gekkst í hjónasæng mína!

⁵Simeon leh Levi te na unau ahi uh; a namsaute uh sisan suahna vanzat ahi.

⁵Símeon og Leví eru bræður, tól ofbeldis eru sverð þeirra.

⁶Ka kha aw, nangjaw a kikupna uah vakigolh ken; ka thupina, nang jaw a kikhopna uah tel ken; a heh un mi a that ua, a genhak un bawngtal tha a sat uhi.

⁶Sál mín komi ekki á ráðstefnu þeirra, sæmd mín hafi eigi félagsskap við söfnuð þeirra, því að í reiði sinni drápu þeir menn, og í ofsa sínum skáru þeir á hásinar nautanna.

⁷A hehna un hamsia dong hen, hangsan tak ahi ngala; a thangpaihna un leng hamsia dong hen, hinse tak ahi ngala: Jakob te in amau ka kikhensak dinga, Israel te in ka hih dalh ding hi.

⁷Bölvuð sé reiði þeirra, því að hún var römm, og bræði þeirra, því að hún var grimm. Ég vil dreifa þeim í Jakob og tvístra þeim í Ísrael.

⁸Juda, nang jaw na unauten honphat ding uh: na khut lah na doute ngawngah na nga dinga; na tapate lah na maah a kun ding uh.

⁸Júda, þig munu bræður þínir vegsama. Hönd þín mun vera á hálsi óvina þinna, synir föður þíns skulu lúta þér.

⁹Juda jaw humpinelkai nou ahi; ka tapa, na sa keih lah na paitouh santa: na kuna, humpinelkai bangin na boka, humpinelkainu mahbang ngalin: kuan ahia thousak ngam ding.

⁹Júda er ljónshvolpur, frá bráðinni ert þú stiginn upp, sonur minn. Hann leggst niður, hann hvílist sem ljón og sem ljónynja, hver þorir að reka hann á fætur?

¹⁰Lalchiang lah Juda akipan amang kei ding, vaihawmpa chiang lah a khe kala kipanin a mang sam kei ding, Silo a hongpai ma teng; nam chihin amah thu a mang ding uh.

¹⁰Ekki mun veldissprotinn víkja frá Júda, né ríkisvöndurinn frá fótum hans, uns sá kemur, er valdið hefur, og þjóðirnar ganga honum á hönd.

¹¹A sakolnou grep gui ah khih dinga, a sabengtungnou lah grep gui hoih chi-ah a khih ding hi. A puansilhte uain in a sawp dinga, a puan lah grep sisan in a sawp lai ding hi:

¹¹Hann bindur við víntré ösnufola sinn, við gæðavínvið son ösnu sinnar, hann þvær klæði sín í víni og möttul sinn í vínberjablóði.

¹²A mit te lah uain suksanin a om ding ua, a hate lah nawitui sukngouin a om ding uhi.

¹²Vínmóða er í augum hans og tennur hans hvítar af mjólk.

¹³Zebulun tuipi geiah a teng dinga: long khawlna luipiau ahi ding; a gamgi lah Zidon ah ahi ding hi.

¹³Sebúlon mun búa við sjávarströndina, við ströndina þar sem skipin liggja, og land hans vita að Sídon.

¹⁴Issakar bel sabengtung hat tak belam huang kala kual ahi.

¹⁴Íssakar er beinasterkur asni, sem liggur á milli fjárgirðinganna.

¹⁵Khawl lah hoihin a theia, gam leng hoihin a thei; huchiin banghiam khat po dingin a liangjang a niamsaka, kuli na semin sikhain a hongomta hi.

¹⁵Og hann sá, að hvíldin var góð og að landið var unaðslegt, og hann beygði herðar sínar undir byrðar og varð vinnuskyldur þræll.

¹⁶Danin a mite, Israel nam laka nam khat hi samin, vai a hawmsak ding.

¹⁶Dan mun rétta hluta þjóðar sinnar sem hver önnur Ísraels ættkvísl.

¹⁷Dan bel lamlian gul, lampi a gul gial, a tunga tuang thalkiak ek khopa sakol khe a tu nakpa ahi ding.

¹⁷Dan verður höggormur á veginum og naðra í götunni, sem hælbítur hestinn, svo að reiðmaðurinn fellur aftur á bak.

¹⁸Aw Toupa, na hotdamna ka ngak gige hi.

¹⁸Þinni hjálp treysti ég, Drottinn!

¹⁹Gad, galin a sual ding ua, himahleh aman a khetul lam uah a sualzo ding hi.

¹⁹Gað _ ræningjaflokkur fer að honum, en hann rekur þá á flótta.

²⁰Aser, a nek a hoh ding, kumpite nek chi kim taktak a piangsak ding hi.

²⁰Asser _ feit er fæða hans, og hann veitir konungakrásir.

²¹Naphtali zukpi khak ahi: thu hoih pipi a gen jel hi.

²¹Naftalí er rásandi hind, frá honum koma fegurðarorð.

²²Joseph bel hiang gan nuam tak ahi, tuikhuk kianga hiang gah nuam tak; ahiang nawnsawnten suang bang a thuam uh.

²²Jósef er ungur aldinviður, ungur aldinviður við uppsprettulind, greinar hans teygja sig upp yfir múrinn.

²³Thalkapmiten amah nakpi takin a hihgenthei ua, a kap ua, a simmoh ua:

²³Bogmenn veittust að honum, skutu að honum og ofsóttu hann,

²⁴Himahleh, amah thalpeu khauh takin a om gige, a khut thate lah Jakob Mi Hatpa khuta (huaia kipan belam chingmi, Isreal suangpa, a hongom a: )

²⁴en bogi hans reyndist stinnur, og handleggir hans voru fimir. Sá styrkur kom frá Jakobs Volduga, frá Hirðinum, Hellubjargi Ísraels,

²⁵Na pa Pathian, nang honpanpihpa dinga-Bangkimhihtheipa, tunglam van vauljawlnate, nuailam bok gige tui thuktak vualjawlnate, nawite leh sul vualjawlnate, nangmah honvualjawl dingpa ngei hihhatin a om hi.

²⁵frá Guði föður þíns, sem mun hjálpa þér, frá Almáttugum Guði, sem mun blessa þig með blessun himinsins að ofan, með blessun djúpsins, er undir hvílir, með blessun brjósta og móðurlífs.

²⁶Na pa vualjawlnate, honsuangte vualjawlna sangin khantawn tang tawpkhawk phain a thupi zo ta hi: huaite bel Joseph lu ah a om dinga, a unaute kiang akipan hihtuama ompa sip ah a om ding.

²⁶Blessunin, sem faðir þinn hlaut, gnæfði hærra en hin öldnu fjöll, hærra en unaður hinna eilífu hæða. Hún komi yfir höfuð Jósefs og í hvirfil hans, sem er höfðingi meðal bræðra sinna.

²⁷Benjamin bel ngia duhgawl ahi: jingsangin asa koih a ne dinga, nitaklamin a gallak a hawm ding, a chi a.

²⁷Benjamín er úlfur, sem sundurrífur. Á morgnana etur hann bráð, og á kveldin skiptir hann herfangi.

²⁸Huaite tengteng Israel nam sawm leh nam nihte ahi uh: huai thute leng amaute vaualjawlna a kiang ua a pa uh thu gen ahi; vualjawlna a tan ding gun bang jel un a vualjawl chiat hi.

²⁸Allir þessir eru tólf kynþættir Ísraels, og þetta er það, sem faðir þeirra talaði við þá. Jakob blessaði þá, sérhvern blessaði hann með þeirri blessun, er honum bar.

²⁹Huan, amau thugou a siaha, a kiang uah, Ka chipihte kianga pia om ding ka hita: Hit mi Ephron lou a kokhuk, honsuangte kiangah honvui un.

²⁹Og hann bauð þeim og mælti við þá: ,,Ég safnast nú til míns fólks. Jarðið mig hjá feðrum mínum, í hellinum, sem er í landi Efrons Hetíta,

³⁰Kanan gam a Mamre maa Makpel lou a kokhuk, Abrahamin, kivuina mun gou dinga, Hit mi Ephron akipana a lou toh a lei ah:

³⁰í hellinum, sem er í Makpelalandi og liggur gegnt Mamre í Kanaanlandi og Abraham keypti með akrinum af Efron Hetíta fyrir grafreit.

³¹Hiailaiah Abraham leh a ji Sara a vui ua: huailaiah Isaak leh a ji Rebeka a vui ua; huailai mahah Lea ka vuia:

³¹Þar hafa þeir jarðað Abraham og Söru konu hans, þar hafa þeir jarðað Ísak og Rebekku konu hans, og þar hefi ég jarðað Leu.

³²Lou leh a sunga kokhuk om lah Heth suante akipana lei ahi, a chi a.Huan, Jakobin a tapate kianga thugou a siah khitin a khete lupna ah a nga toua, a kha a khaha, a chipihte kiangah piin a om samta hi.

³²Akurinn og hellirinn, sem á honum er, hafði keyptur verið af Hetítum.``Og er Jakob hafði lokið þessum fyrirmælum við sonu sína, lagði hann fætur sína upp í hvíluna og andaðist og safnaðist til síns fólks.

³³Huan, Jakobin a tapate kianga thugou a siah khitin a khete lupna ah a nga toua, a kha a khaha, a chipihte kiangah piin a om samta hi.

³³Og er Jakob hafði lokið þessum fyrirmælum við sonu sína, lagði hann fætur sína upp í hvíluna og andaðist og safnaðist til síns fólks.