¹Huan, TOUPA'N Mosi leh Aron a houpih a,

¹Drottinn talaði við Móse og Aron og sagði:

²Mi a sa vun a vun hiam, a khem hiam, a bol hiam, a vun a phak hileh kilawm a kimuh leh siampu Aron kiang ah hiam, a tapa, siampute lak a kuapen hiam kiang a pi ding ahi.

²,,Nú tekur einhver þrota, hrúður eða gljádíla í skinnið á hörundi sínu og verður að líkþrárskellu í skinninu á hörundi hans. Þá skal leiða hann fyrir Aron prest eða einhvern af prestunum, sonum hans.

³Huan, siampu in sa vun a hii pen a na en ding a, huan, a hii omna lai a mul a kaan a, a hii pen a sa vun sang a thuk a a kimuh leh phak hii ahi hi: huan, siampu in amah a na en ding a, mi nin a hih a phuang ding ahi.

³Og prestur skal líta á skelluna í skinninu á hörundinu, og hafi hárin í skellunni gjörst hvít og beri skelluna dýpra en skinnið á hörundi hans, þá er það líkþrárskella. Og prestur skal líta á hann og dæma hann óhreinan.

⁴A sa vun a bolte a kan a vun sang a thuk a a kimuh kei leh, a mul a kaan kei leh hii nei mi pen siampu in ni sagih a khumtuam ding a,

⁴En sé hvítur gljádíli í skinninu á hörundi hans og beri ekki dýpra en skinnið og hafi hárin í honum ekki gjörst hvít, þá skal prestur byrgja inni sjö daga þann, er skelluna hefir tekið.

⁵Huan, siampu in ni sagih ni in amah a en ding a: huan, ngaidih, a hii pen a ngeingei a a muh a, a hii pen vun a a zamzak kei leh siampu in ni sagih mah a khumtuam nawn ding a:

⁵Og prestur skal líta á hann á sjöunda degi, og sjái hann að jafnmikið ber á skellunni og hafi skellan ekki færst út í skinninu, þá skal prestur byrgja hann enn inni sjö daga.

⁶Huan, siampu in ni sagih ni in a en nawn ding a: huan, ngaidih, hii pen a mial a, hii pen a vun a a zamzak kei leh siampu in a siangthou chih a phuang ding ahi: a khem lel ahi: a puante a sawp ding a, a siangthou ding.

⁶Og prestur skal enn líta á hann á sjöunda degi, og sjái hann þá, að skellan hefir dökknað, og hafi skellan ekki færst út í skinninu, skal prestur dæma hann hreinan. Þá er það hrúður, og hann skal þvo klæði sín og er þá hreinn.

⁷Himahleh a siansak na ding a siampu a ki-etsak nung a a khem pen a vun a a zamzak mahmah leh siampu a ki-ensak nawn ding ahi:

⁷En færist hrúðrið út í skinninu eftir að hann sýndi sig prestinum til þess að verða dæmdur hreinn, þá skal hann aftur sýna sig prestinum.

⁸Huan, siampu in a na en ding a, huan, ngai in, a khem pen a vun a a zamzak leh siampu in a nin chih a phuang ding: phak ahi.

⁸Og prestur skal líta á, og sjái hann, að hrúðrið hefir færst út í skinninu, þá skal prestur dæma hann óhreinan. Þá er það líkþrá.

⁹Mi'n phak hii a vom leh siampu kiang a pi ding ahi;

⁹Nú tekur einhver líkþrárskellu, og skal leiða hann fyrir prest.

¹⁰Huan, siampu in a na en ding a, huan, ngaidih, vun a a kang a om khiak a, a mul a kaansak a, a bawk dulh hethut a hih leh,

¹⁰Og prestur skal líta á, og sjái hann, að hvítur þroti er í skinninu og hefir gjört hárin hvít, og lifandi kvika er í þrotanum,

¹¹A sa a phak kumlui om ahi a, siampu in a nin chih a phuang ding a, khumtuam ding ahi kei a, nin ahi ngal a.

¹¹þá er það gömul líkþrá í skinninu á hörundi hans, og skal prestur dæma hann óhreinan. Hann skal eigi byrgja hann inni, því að hann er óhreinn.

¹²Huan, a phak pen vun a a zamzak mahmah a, a hii veimi a vun, a lu a kipan a a khe lek tan a siampu theihtheih chiang phak in a bop leh, sampu in a en ding a;

¹²En brjótist líkþráin út um skinnið og hylji líkþráin allt skinnið frá hvirfli til ilja á þeim, er skellurnar hefir tekið, hvar sem prestur rennir augum til,

¹³Huan, ngaidih, phak in a sa tengteng a bop suak sa a hihleh, hii veimi a siang chih a phuang ding ahi: a kaang khinta a, a siangthou ta ahi.

¹³þá skal prestur líta á, og sjái hann, að líkþráin hefir hulið allt hörund hans, þá skal hann dæma hreinan þann, er skellurnar hefir tekið. Hann hefir þá allur gjörst hvítur og er þá hreinn.

¹⁴Himahleh a sa a dulh hethut leh, a nin ding a.

¹⁴En þegar er ber á kviku holdi á honum, skal hann vera óhreinn.

¹⁵Siampu in sa dulh hethut a en ding a, a nin chih a phuang ding ahi: sa dulh hethut pen a nin ahi; phak ahi.

¹⁵Og prestur skal líta á kvika holdið og dæma hann óhreinan. Kvika holdið er óhreint. Þá er það líkþrá.

¹⁶Hiamahleh sa dulh hethut pen a na lamdan nawn a, a na kaan nawn leh siampu kiang ah a hoh ding a,

¹⁶En hverfi kvika holdið og gjörist hvítt, þá skal hann ganga fyrir prest.

¹⁷Huan, siampu in a na en ding; huan, ngaidih, a hii a kan leh siampu in hii veimi a niin kei chih a puang ding ahi: a siangthou ta ahi.

¹⁷Og prestur skal líta á hann, og sjái hann að skellurnar hafa gjörst hvítar, þá skal prestur dæma hreinan þann, er skellurnar hefir tekið. Þá er hann hreinn.

¹⁸Huan, sa vun a meimatum om, a dam a,

¹⁸Nú kemur kýli í hörundið, út í skinnið, og grær,

¹⁹A meimatum a mun a na kan san hiam, kang san deuh a na bol hiam a hihleh, siampu in a et ding ahi.

¹⁹og kemur í stað kýlisins hvítur þroti eða gljádíli ljósrauður, þá skal hann sýna sig presti.

²⁰Huan, siampu in a na en ding a, huan, ngaidih, vun sang a thuk a kimuh a, a mul a kaan leh siampu in a nin chih a phuang ding ahi: phak hii ahi a, meimatum in hong suakkhia ahi.

²⁰Og prestur skal líta á, og sjái hann, að dílann ber lægra en skinnið og hárin í honum hafa gjörst hvít, skal prestur dæma hann óhreinan. Þá er það líkþrársótt, sem brotist hefir út í kýlinu.

²¹Himahleh siampu in a na et a, huan, ngaidih, mul kang a om louh a, a mial sim phet a hihleh, siampu in ni sagih a khumtuam ding a:

²¹En ef prestur lítur á hann og sér, að engin hvít hár eru í honum og hann er ekki lægri en skinnið og hefir dökknað, þá skal prestur byrgja hann inni sjö daga.

²²Huan, vun a a zamzak leh siampu in a nin chih a phuang ding ahi: hii ahi.

²²En færist hann út í skinninu, skal prestur dæma hann óhreinan. Þá er það líkþrársótt.

²³Himahleh a bol ngou pen a omna ngei a a om a, a zamzak kei leh meimatum pawn lel ahi a; siampu in a siangthou chih a phuang ding ahi.

²³En ef gljádílinn stendur í stað og færist eigi út, þá er það kýlis-ör, og prestur skal dæma hann hreinan.

²⁴Huan, vun a sa mei in kang leh, mei a a kat a sa hong pol leh, ngou-san sim hiam, ngou hiam in;

²⁴En ef brunasár kemur á hörundið og brunakvikan verður að gljádíla ljósrauðum eða hvítum,

²⁵Siampu in a na en ding a, ngaidih, a polna lai tak a mul pen a kaan a, huchia vun sang a thuk a a kimuh leh phak ahi a, meikat a hong omkhia ahi: huchi in siampu in a nin chih a phuang ding ahi, phak hii ahi.

²⁵þá skal prestur líta á hann. Og sjái hann, að hárin í gljádílanum hafa gjörst hvít og ber hann dýpra en skinnið, þá er það líkþrá, sem hefir brotist út í brunanum, og skal prestur dæma hann óhreinan. Þá er það líkþrársótt.

²⁶Himahleh siampu in a na et a, huan ngaidih, pol a mul kang a om kei a, vun sang a thuklou a, mial deuh lel a hihleh, siampu in ni sagih a khumtuam ding a;

²⁶En ef prestur lítur á hann og sér, að engin hvít hár eru í gljádílanum og hann er ekki lægri en skinnið og hefir dökknað, þá skal prestur byrgja hann inni sjö daga.

²⁷Huan, siampu in ni sagih ni in amah a en ding a, vun a a zamzak mahmah leh siampu in a nin chih a phuang ding ahi, phak hii ahi.

²⁷Og prestur skal líta á hann á sjöunda degi. Hafi hann þá færst út í skinninu, skal prestur dæma hann óhreinan. Þá er það líkþrársótt.

²⁸Huan, a pol pen a omna ngei a a om thek a, vun a a zam zak kei leh, a mial deuh lel a hihleh meikat bawk lel ahi a, siampu in a siangthou chih a phuang ding ahi: meikang pawn ahi lel hi.

²⁸En ef gljádílinn stendur í stað og hefir eigi færst út í skinninu, en dökknað, þá er það brunaþroti, og skal prestur dæma hann hreinan, því að þá er það bruna-ör.

²⁹Huan, numei hiam, pasal hiam in a lu ah hiam, a khamul lak ah hiam hii a vei leh,

²⁹Nú tekur karl eða kona skellu í höfuðið eða skeggið.

³⁰Siampu in hii pen a na en ding a; huan, ngaidih, vun sang a thuk a a kimuh a, mul eng ngat tak a om leh siampu in a nin chih a phuang ding ahi; meimasungtum ahi a, lu hiam khamul hiam phak ahi hi.

³⁰Þá skal prestur líta á skelluna, og sjái hann, að hana ber dýpra en skinnið og gulleit visin hár eru í henni, þá skal prestur dæma hann óhreinan. Þá er það skurfa, það er líkþrá í höfði eða skeggi.

³¹Huan, siampu in meimasungtum hii pen a et a, huan, ngaidih, vun sang a thuklou a a kimuh a, a mul vom a om keileh siampu in meimasungtum hii veimi pen ni sagih a khum tuam ding a;

³¹Og er prestur lítur á skurfuskelluna og sér, að hana ber ekki dýpra en skinnið og engin svört hár eru í henni, þá skal prestur byrgja inni sjö daga þann, er skurfuskelluna hefir tekið.

³²Huan, ni sagih ni in siampu in hii a en ding a, huan, ngaidih, meimasungtum a zamzak louh a, mul eng a om kei leh, meimasungtum vun sang a a thuk a a kimuh keileh,

³²Og prestur skal líta á skelluna á sjöunda degi, og sjái hann, að skurfan hefir eigi færst út og engin gulleit hár eru í henni og skurfuna ber eigi dýpra en skinnið,

³³Met ding ahi a, meimasungtum laitak bel a met ding ahi kei; huan, siampu in meimasungtum neimi ni sagih dang a khum tuam nawn ding a;

³³þá skal hann raka sig, en skurfuna skal hann ekki raka, og prestur skal enn byrgja inni sjö daga þann, er skurfuna hefir tekið.

³⁴Huan, ni sagih ni in siampu in meimasungtum a en nawn ding a: huan, ngaidih, meimasungtum pen vun a a zak louh a, vun sang a thuk a a kimuh leh, siampu in a siangthou chih a phuang ding ahi; huan, a puante a sawp ding a, a siangthou ta ding hi.

³⁴Og prestur skal líta á skurfuna á sjöunda degi, og sjái hann, að skurfan hefir eigi færst út í skinninu og hana ber ekki dýpra en skinnið, þá skal prestur dæma hann hreinan. Og hann skal þvo klæði sín og er þá hreinn.

³⁵Himahleh meimasungtum pen a kisansak nung a a vun a a zamzak mahmah leh,

³⁵En ef skurfan færist út í skinninu eftir að hann hefir verið dæmdur hreinn,

³⁶Siampu in amah a na en ding a, huan, ngaidih, meimasungtum pen vun a a zamzak leh, siampu a ding in mul eng zon a kipahmoh chitchiat kei ding; a nin ahi.

³⁶þá skal prestur líta á hann. Og sjái hann, að skurfan hefir færst út í skinninu, þá skal prestur ekki leita að gulleitu hárunum. Þá er hann óhreinn.

³⁷Himahleh meimasungtum pen a ngeingei a a muh a, mul vom a pou leh, meimasungtum a dam ahi a, a siangthou ahi; siampu in a siangthou chih a phuang ding ahi.

³⁷En ef jafnmikið ber á skurfunni og svört hár hafa sprottið í henni, þá er skurfan gróin. Hann er þá hreinn, og prestur skal dæma hann hreinan.

³⁸Huan, numei hiam, pasal hiam, a sa vun uah pol, pol ngou kilhkelh na om leh siampu in a en ding a;

³⁸Nú tekur karl eða kona gljádíla, hvíta gljádíla í skinnið á hörundi sínu,

³⁹Huan, ngaidih, a sa vun ua pol pen mialngou sim lel a hihleh pol lel ahi a, vun a hong suak ahi, a siangthou hi.

³⁹þá skal prestur líta á. Og sjái hann, að gljádílarnir í skinninu á hörundi þeirra eru dumb-hvítir, þá er það hringormur, sem hefir brotist út í skinninu. Þá er hann hreinn.

⁴⁰Mi a sam a pulh siang leh, lugiau ahi; himahleh a siangthou ahi.

⁴⁰Nú verður einhver sköllóttur ofan á höfðinu, þá er hann hvirfilskalli og er hreinn.

⁴¹A sip sam a pulh siang leh talngalh ahi; himahleh a siangthou ahi.

⁴¹Og ef hann verður sköllóttur framan á höfðinu, þá er hann ennisskalli og er hreinn.

⁴²Himahleh lugiau hiam ah, talngalh hiam ah, hii san sim a ngou a om leh, a lugiau hiam, a talngalh hiam a hong om phak ahi hi.

⁴²En sé ljósrauð skella í hvirfilskallanum eða ennisskallanum, þá er það líkþrá, er út brýst í hvirfilskalla hans eða ennisskalla.

⁴³Huchi in siampu in a na en ding a, huan, ngaidih, a lugiau hiam, a talngalh hiam a hii hong bawkkhia pen a ngou-san hehut a, sa vun a phak bang a a kimuh leh,

⁴³Prestur skal þá líta á hann, og sjái hann að skelluþrotinn í hvirfilskalla hans eða ennisskalla er ljósrauður, á að sjá sem líkþrá í skinninu á hörundinu,

⁴⁴Mi phak ahi a, a nin ahi; Siampu in a sian louhna a phuan ngeingei ding ahi, a phakna a lu ah ahi.

⁴⁴þá er hann maður líkþrár og er óhreinn. Prestur skal sannlega dæma hann óhreinan. Líkþrársóttin er í höfði honum.

⁴⁵Phak, hii vei zaw a puante bohkek ahi ding a, a samte a khah ding a, a muk tung lam a tuam ding a, Sianglou, sianglou, chi in a kikou ding ahi.

⁴⁵Líkþrár maður, er sóttina hefir, _ klæði hans skulu vera rifin og hár hans flakandi, og hann skal hylja kamp sinn og hrópa: ,Óhreinn, óhreinn!`

⁴⁶Phak in a bop sung teng a nin ahi ding a; a nin ahi a, a om tuam ding ahi; a omna ding dainawl ahi.

⁴⁶Alla þá stund, er hann hefir sóttina, skal hann óhreinn vera. Hann er óhreinn. Hann skal búa sér. Bústaður hans skal vera fyrir utan herbúðirnar.

⁴⁷Puansilh leng, samul puan hiam khau zang ngat puan hiam leng; gat hiam, phan hiam leng; khau zang ngat hiam, samul hiam leng, savun hiam, bangpeuh savun a bawl ah hiam leng;

⁴⁷Nú kemur líkþrárskella á fat, hvort heldur er ullarfat eða línfat,

⁴⁸Savun hiam, bangpeuh savun a bawl ah hiam phak hii a om a, huai hii puansilh hiam, savun ah hiam,

⁴⁸eða vefnað eða prjónles af líni eða ullu, eða skinn eða eitthvað það, sem af skinni er gjört,

⁴⁹Gat ah hiam, phan ah hiam, bangpeuh savun a bawl ah hiam a hing sim hiam a a dawkkhiak leh, phak hii ahi a, siampu et ding ahi.

⁴⁹og sé skellan grænleit eða rauðleit á fatinu eða skinninu eða vefnaðinum eða prjónlesinu eða nokkrum hlut af skinni gjörvum, þá er það líkþrárskella, og skal sýna það prestinum.

⁵⁰Huan, siampu in hii a na en ding a, hii omna ni sagih a khumtuam ding a;

⁵⁰Og prestur skal líta á skelluna og byrgja inni sjö daga það, er skellan er á.

⁵¹Huan, ni sagih ni in hii a en ding a, hii pen puansilh, gat ah hiam, phan ah hiam, savun, bang ding peuh a leng a zat uh savunte ah hiam, a zam leh hii pen phak kip mahmah chi ahi a, a nin ahi.

⁵¹Og hann skal líta á skelluna á sjöunda degi. Hafi skellan færst út á fatinu eða vefnaðinum eða prjónlesinu eða skinninu, til hverra nota sem skinnið er haft, þá er skellan skæð líkþrá. Þá er það óhreint.

⁵²Puansilh, gat hiam, phan hiam, samul hiam, khau zang ngat ham, savun a bawl chi himhim hiam, phak omna peuhmah a hal ding ahi; phak kip mahmah chi ahi ngal a, hal ngei ding ahi.

⁵²Og skal brenna fatið eða vefnaðinn eða prjónlesið, hvort það er heldur af ullu eða líni, eða hvern hlut af skinni gjörvan, er skellan er á, því að það er skæð líkþrá. Það skal í eldi brenna.

⁵³Huan, siampu in a na et a, huchia, ngai dih, puansilh, gat hiam, phan hiam, savun a bawl chi himhim ah leng hii pen a zam kei leh

⁵³En ef prestur lítur á og sér, að skellan hefir eigi færst út í fatinu eða vefnaðinum eða prjónlesinu eða á einhverjum hlut af skinni gjörvum,

⁵⁴Hii omna siampu in sawp thu a pe ding a, ni sagih dang a khum tuam nawn ding:

⁵⁴þá skal prestur bjóða að þvo það, sem skellan er á, og hann skal enn byrgja það inni sjö daga.

⁵⁵Huan, hii omna sawpkhit nung in siampu in a en nawn ding a, huan, ngai dih, hii lat dan a kidan keileh, hii pen zam kei mahleh, a siangthou tuan kei, mei a na hal ding ahi: a kip chi ahi; a sung lam hiam, a po lam hiam a giau zong hi heh.

⁵⁵Og prestur skal líta á, eftir að það, sem skellan er á, er þvegið, og sjái hann, að skellan hefir eigi breytt lit og skellan hefir eigi færst út, þá er það óhreint. Þú skalt brenna það í eldi, þá er það áta, hvort það er heldur á úthverfunni eða rétthverfunni.

⁵⁶Huan, siampu in a na et a, huchia, ngai dih, sawp khit nung a mial sim lel a hih leh puansilh a kipan hiam, savun a kipan hiam, gat a kipan hiam, phan a kipan hiam a botkhe ding a:

⁵⁶En ef prestur lítur á og sér, að skellan hefir dökknað, eftir að hún var þvegin, þá skal hann rífa hana af fatinu eða skinninu eða vefnaðinum eða prjónlesinu.

⁵⁷Huan, puansilh pen, gat ah hiam, phan ah hiam, savun bawl ahte hiam a lat lailai leh, a hong pawt nawn ahi; hii omna pen na hal ding ahi.

⁵⁷En komi hún enn í ljós á fatinu eða vefnaðinum eða prjónlesinu eða á nokkrum hlut af skinni gjörvum, þá er það líkþrá, sem er að brjótast út. Þú skalt brenna í eldi það, er skellan er á.

⁵⁸Huan, puansilh, gat hiam, phan hiam, bangpeuh savun a bawl chi himhim hiam na sawp a, hii in a nutsiat leh sawp nawn ding ahi a, huchi in a hong siangthou ta ding hi.Hiai bel, puansilh, samul hiam, khau zang ngat hiam, gat hiam, phan hiam, savun a bawl chi himhim hiam a phak hii om a siangthou leh a siangthoulou phuanna dan ding ahi hi, chi in.

⁵⁸En það fat eða vefnaður eða prjónles, eða sérhver hlutur af skinni gjör, sem skellan gengur af, ef þvegið er, það skal þvo annað sinn, og er þá hreint.``Þessi eru ákvæðin um líkþrársótt í ullarfati eða línfati eða vefnaði eða prjónlesi eða nokkrum hlut af skinni gjörvum, er það skal dæma hreint eða óhreint.

⁵⁹Hiai bel, puansilh, samul hiam, khau zang ngat hiam, gat hiam, phan hiam, savun a bawl chi himhim hiam a phak hii om a siangthou leh a siangthoulou phuanna dan ding ahi hi, chi in.

⁵⁹Þessi eru ákvæðin um líkþrársótt í ullarfati eða línfati eða vefnaði eða prjónlesi eða nokkrum hlut af skinni gjörvum, er það skal dæma hreint eða óhreint.