¹Huan, David tapa Solomon bel a gamsungah hatsakin a oma; TOUPA a Pathian a kiangah a oma, nakpi mahmah in a thupi sak hi

¹Zmocnił się tedy Salomon, syn Dawidowy, w królestwie swem, a Pan, Bóg jego był z nim, i uwielbił go wysoce.

²Huan, Solomonin Israelte tengteng, sepaih sang heutute, za heutute, vaihawm mite, Israel gam tengteng a milian, inkuan a intekpen tengteng a houpiha.

²I przykazał Salomon wszystkiemu Izraelowi, półkownikom, rotmistrzom, i sędziom, także wszystkim przełożonym nad wszystkim Izraelem, i przedniejszym domów ojcowskich.

³Huchiin, Solomon leh kikhawmte tengteng Gibeon khuaa mun sangah a hoh ua; huailaiah TOUPA sikha Mosiin gamdaia a bawl Pathian biakna buk a om hi.

³I szedł Salomon i wszystko zgromadzenie z nim na wyżynę, która była w Gabaonie; albowiem tam był namiot zgromadzenia Bożego, który sprawił Mojżesz sługa Paóski, na puszczy.

⁴Pathian bawm bel Davidin a nabawl khitsa munah Kiriathjearim a kipan in Davidin ana latou khina; Jerusalemah a koihna ding puanin anajak khitsa him ahi.

⁴(Ale skrzynię Bożą przeniósł był Dawid z Karyjatyjarym, nagotowawszy jej miejsce; bo jej był namiot rozbił w Jeruzalemie.)

⁵Huan, Hur ta Uri tapa Bazalel bawl dal maitam TOUPA biakna buk chinah a om behap a; huan, Solomon leh mipiten a vajuan ua.

⁵Ołtarz też miedziany, który był urobił Besaleel, syn Urowy, syna Hurowego, był tam przed przybytkiem Paóskim, gdzie Pana szukał Salomon, i wszystko zgromadzenie.

⁶Huan, Solomon bel kihoupihna puanin china dal maitam omna TOUPA maah a hoh tou a, halmang thillat sang khat a lana.

⁶I przystąpił tam Salomon do ołtarza miedzianego, który był przed namiotem zgromadzenia i ofiarował na nim ofiar palonych tysiąc.

⁷Huai janin Solomon kiangah Pathian akilaka, a kiangah, Bang ahia ka honpiak ding hon ngenin, a chi a.

⁷Onejże nocy ukazał się Bóg Salomonowi, i rzekł do niego: Proś czego chcesz, a dam ci.

⁸Huan, Solomonin Pathian kiangah, Ka pa David kiangah hehpihna thupi tak nalangsaka, a sikin kumpipan non nabawltaa

⁸Tedy rzekł Salomon do Boga: Tyś uczynił z Dawidem, ojcem moim, miłosierdzie wielkie, i postanowiłeś mię królem miasto niego.

⁹Huchiin aw TOUPA Pathian, ka pa David kianga na thuchiam hihpichingin, nang leivui zah takmipite kumpipain non na bawlta a.

⁹A teraz, o Panie Boże! niech będzie stałe słowo twoje, któreś mówił do Dawida, ojca mego; boś ty mię uczynił królem nad ludem wielkim, który jest jako proch ziemi.

¹⁰Huchiin hiai mipite maa lut leh pawta ka om theihna dingin pilna leh theihna hon piain; na mi hiai zahzah kua ahia vaihawm sak thei ding? A chi a.

¹⁰Przetoż daj mi mądrość i umiejętność, abym wychodził i wchodził przed tym ludem: albowiem któż jest, coby mógł sądzić ten lud twój tak wielki.

¹¹Huan, Pathianin Solomon kiangah, hichibang lungsim na puta, sum leh pai te, hausakna te, pahtawina te, nang honmudah te hinna te ngen loua, dam sawtna te leng ngen loua, a tung ua kumpipaa ka hon bawl na mite vaina hawm sak theihna dinga pilna leh theihna te na hon nget jawk jiakin, pilna leh theihna piak na hita hi:

¹¹Tedy rzekł Bóg do Salomona: Dlatego, iżeś to miał w sercu swem, a nie prosiłeś o bogactwa, o majętności, i o sławę, aniś prosił o wytracenie tych, co cię nienawidzą, aniś też prosił o długie życie, aleś sobie prosił o mądrość i umiejętność, abyś sądził lud mój, nad którymem cię postanowił królem:

¹²Huan, na maa kumpipaten leng a naneih ngeingei louh uh, nang nunga leng a neih het louh ding uh sum leh pai te, hausakna te, pahtawina te ka hon pe lai ding, a chi a.

¹²Mądrość i umiejętność dana jest tobie; do tego dam ci bogactwa, i majętność, i sławę, tak, że żaden nie był tobie równy z królów, którzy byli przed tobą, i po tobie nie będzie tobie równy.

¹³Huchiin Solomon mun sang china biakbuk omna Gibeon khuaa a zin Jerusalem ah apaia, Israel tungah vai a hawmta hi.

¹³I wrócił się Salomon od onej wyżyny, która była w Gabaonie, do Jeruzalemu, od namiotu zgromadzenia, i królował nad Izraelem.

¹⁴Huanm Solomonin kangtalaite leh sakol tung tuang mite a kaikhawm eka; kangtalai sang khat leh za li leh sakol tung tuang mi sing khat leh sang nih a neia, huaite kangtalai koihna khua ah te, Jerusalem khuaa kumpipa omna ah te a koih a.

¹⁴A nazbierał Salomon wozów i jezdnych, i miał tysiąc i cztery sta wozów, i dwanaście tysięcy jezdnych, których rozsadził po miastach wozów, i przy sobie w Jeruzalemie.

¹⁵Huan, kumpipan Jerusalem khua ah dangkaeng leh dangkasikte suang bang mai chih khopin a koih eka, sidar singte leng phaijanga theipi sing bang lela chih khopin a koih lai hi.

¹⁵I złożył król w Jeruzalemie złota i srebra, jako kamienia, a cedrów złożył jako sykomorów, których na polu rośnie bardzo wiele.

¹⁶Huan, Solomon neih sakolte Aigupta gam akipana lak khiak ahi; kumpipa sumsinmiten huaite a honhonin a nakhak jel ua, a hona lei jel ahi.Aigupte gama kangtalaite bel dangkasik sekel za guk jelin a tungsak jel ua; huan, sakolte dangkasik sekel ja leh sawmnga jelin; huchibang mahin Hitte kumpipate tengteng leh Suria kumpipate leng a tutsak sek uhi.

¹⁶I przywodzono konie Salomonowi z Egiptu, i rozliczne towary; bo kupcy królewscy brali towary rozliczne za pewne pieniądze.

¹⁷Aigupte gama kangtalaite bel dangkasik sekel za guk jelin a tungsak jel ua; huan, sakolte dangkasik sekel ja leh sawmnga jelin; huchibang mahin Hitte kumpipate tengteng leh Suria kumpipate leng a tutsak sek uhi.

¹⁷A wychodzili i przywodzili z Egiptu cug woźników za sześć set srebrników, a konia za sto i za pięćdziesiąt. A tak wszyscy królowie Hetejscy, i królowie Syryjscy z rąk ich koni dostawali.

¹⁸Umyślił tedy Salomon budować dom imieniowi Paóskiemu, i pałac królewski dla siebie.