¹Jeroboam kum sawm leh kum giat a lal kumin Judate tungah Abija a lalpan hi,

¹Roku ośmnastego króla Jeroboama, królował Abijasz nad Judą.

²Jerusalem ah kum thum a lala, a nu min Maaka, Giben mi uriel tanu ahi. Huan, Abija leh Jerobaum bel akidou uhi.

²Trzy lata królował w Jeruzalemie, a imię matki jego było Michaja, córka Uryjelowa z Gabaa. I była wojna między Abijaszem i między Jeroboamem.

³Huan, Abijain sepaih kidoumi. mi hangsan nuai li tel ngen toh a vasual ua, huan Jeroboam mi hat hangsan tel chiat nuai giat kiphalhin a nadou hi.

³Przetoż Abijasz uszykował wojsko ludzi bardzo walecznych cztery kroć sto tysięcy mężów przebranych; Jeroboam także uszykował się przeciwko niemu, mając ośm kroć sto tysięcy mężów przebranych bardzo walecznych.

⁴Huan, Abija bel, Ephraim bel singtang gama om Zemariam mualvum tungah, a dinga. Aw. Jeroboam Israelte tengteng toh nangaikhia un;

⁴Tedy stanął Abijasz na wierzchu góry Semeron, która była między górami Efraimskiemi, i rzekł: Słuchajcie mię, Jeroboamie i wszystek Izraelu!

⁵TOUPA Israelte pathianin Israel gam David leh a tate chi thukhunin khantawna dingin apia chih thei dia kilawm mahmah hilou nahi uh maw?

⁵Izali wam nie należy wiedzieć, że Pan, Bóg Izraelski, dał królestwo Dawidowi nad Izraelem na wieki, onemu i synom jego przymierzem trwałem?

⁶Himahleh Nebat tapa Jeroboam, David tapa Solomon sikha a pu tungah a honghel mai maha.

⁶Lecz powstał Jeroboam, syn Nabatowy, sługa Salomona, syna Dawidowego, i stał się odpornym panu swemu.

⁷Huan, Rehoboam a naupanglaia, a lungsim a nem laia, amaute a nanan theih louh laiin Solomon tapa Rehoboam kalhin mi thulimlou Belial tate a kikaikhawm ua.

⁷I zebrali się do niego synowie lekkomyślni, a ludzie niepobożni, i zmocnili się przeciw Roboamowi, synowi Salomonowemu; a Roboam będąc dziecięciem, i serca lękliwego, nie mógł się im mężnie oprzeć:

⁸Huan, David tapa lakah TOUPA gam dou thei nakigingta kei ua: tam leng na tam kuam ua, Jeroboam in pathian dinga nou a honbawlsak dangkaeng bawngnou limte leng na kiang uah a om nalaia.

⁸Zaczem wy się teraz myślicie zmocnić przeciw królestwu Paóskiemu, które jest w rękach synów Dawidowych, a jest was kupa wielka, i macie z sobą cielce złote, których wam naczynił Jeroboam za bogów.

⁹TOUPA siampu, Aron tapate leh Levite delhkhia in, gamsang mite hih dan bangin bangin siampu na kibawl uh ahi kei maw? huchiin bawng tuai leh belam sagiha hongkilan peuhmahte pathian hi loupi siampu ahi thei jel mawk ua.

⁹Izażeście nie zarzucili kapłanów Paóskich, synów Aaronowych i Lewitów, a poczyniliście sobie kapłanów, jako inni narodowie ziemscy? Ktokolwiek przychodzi, aby poświęcone były ręce jego, z cielcem młodym i siedmią baranów, staje się kapłanem tych, którzy nie są bogowie.

¹⁰Himahleh kou jaw, TOUPA bel ka pathian uh ahi a, amah ka lehngatsan kei ua: TOUPA adia, nasemmi amau na chiat sem Aron tapa siampute leh Levite ka nei uh

¹⁰Ale my jesteśmy Pana, Boga naszego, i nie opuściliśmy go; a kapłani, którzy służą Panu, są synowie Aaronowi, i Lewitowie, którzy pilnują urzędu swego.

¹¹Huan niteng leh jan teng in TOUPA adin halmang thillat te, gimlim te, a hal jel uh, tanghou siah leng dohkan siangthou ah a koih kichian sek uhi; nitak lam tenga hal ding in dangkaeng khawnvak koihna a khawnvak toh; kou jaw TOUPAka pathian uh thupiak ka jui gige ua, nou bel amah na lehngat san uhi.

¹¹I ofiarują Panu całopalenia na każdy zaranek, i na każdy wieczór, i kadzą rzeczami wonnemi, i pokładają chleby na stole czystym; także świecznik złoty, i lampy jego sporządzaja, aby gorzały na każdy wieczór. A tak my strzeżemy rozkazania Pana, Boga naszego, a wyście go opuścili.

¹²Huan ngaih dih ua, pathian ka ma uh piin ka kiang uah a oma, huan a siampute leng a pengkul ua nou honnoh dingin mut dingin a om uhi. Aw, Israel suante aw TOUPA napal leh pute uh pathian jaw dou mahmah kei un, na lamzang kei hial ding uhi, a chi a.

¹²Przetoż oto, z nami jest na czele Bóg i kapłani jego, i trąby głośne, aby brzmiały przeciwko wam. Synowie Izraelscy! nie walczcież z Panem, Bogiem ojców waszych; bo się wam nie powiedzie.

¹³Himahleh Jeroboamin a nunglam uah a guktan saka: huchiin Judate malam ah a om ua, guktanmite a nunglam a om uh.

¹³Międzytem obwiódł zasadzkę Jeroboam, aby na nich przypadli z tyłu; i byli jedni w oczy Judzie, a drudzy na zasadzce z tyłu ich.

¹⁴Huan, Judate aleh ngat uleh a nunglam uah leh a malam uah gal a omtaa, TOUPA a samta ua, siamputen pengkul amut uh.

¹⁴Tedy ujrzawszy synowie Judzcy, że na nich następowała bitwa z przodku i z tyłu, wołali do Pana, a kapłani trąbili w trąby.

¹⁵Huchiin Judate aki kou jua jua ua; huchia Juda a kikou juajua ualeh hichi ahi a, Abija leh Judate maah TOUPAN Jeroboam leh Israelte tengtenga vual lel sakta hi.

¹⁵Uczynili też okrzyk mężowie Judy. I stało się w onym okrzyku mężów Judzkich, że Bóg poraził Jeroboama, i wszystkiego Izraela przed Abijaszem i Judą.

¹⁶Huchiin Israel suante Judate maah a taikek ua, pathian in a khut uah a petahi.

¹⁶I uciekali synowie Izraelscy przed Judą; ale ich podał Bóg w ręce ich.

¹⁷Huchiin Abija leh a heuten amau a thak ek uhi: huchiin Israel mi tel ngen nuai nga a that uh.

¹⁷I porazili ich Abijasz i lud jego porażką wielką, tak iż legło pobitych z Izraela pięć kroć sto tysięcy mężów na wybór.

¹⁸Huai tungin Israel suante vuallelh dan huchibang ahi, Juda suanten TOUPA a pi leh pute uh pathian a muan jiak un a jouta uh.

¹⁸Przetoż poniżeni są synowie Izraelscy naonczas: a zmocnili się synowie Judzcy, ponieważ spolegali na Panu, Bogu ojców swych.

¹⁹Huan, Abijain Jeroboam a delhna, a khuate a lak saka, Bethel a khopelte toh, Jesana a khopelte toh Ephron a khopelte toh.

¹⁹I gonił Abijasz Jeroboama, a odjął mu miasta Betel i wsi jego, i Jesana i wsi jego, i Efron i wsi jego.

²⁰Abija lal laitengin Jeroboamin din khiak zohna a nei nawn kei; TOUPAN a gawta, a sita.

²⁰A nie mógł się więcej pokrzepić Jeroboam za dni Abijaszowych, i uderzył go Pan, że umarł.

²¹Abija bel a hat deuhdeuha ji sawm leh li a neia, tapa sawmnih leh nih leh tanu sawm leh guk a nei.Abija tanchin dangte leh a omdante, a thu gente jawlnei Jedai hilhchetna bu ah a tuang ahi.

²¹Ale Abijasz zmocnił się, i pojął sobie żon czternaście, i spłodził dwadzieścia i dwóch synów, i szesnaście córek.

²²Abija tanchin dangte leh a omdante, a thu gente jawlnei Jedai hilhchetna bu ah a tuang ahi.

²²Ale inne sprawy Abijaszowe, i postępki jego, i słowa jego, zapisane są w księdze proroka Jaddy.

²³A gdy zasnął Abijasz z ojcami swymi, a pochowano go w mieście Dawidowem, tedy królował Aza, syn jego, miasto niego. Za dni jego była w pokoju ziemia, przez dziesięć lat.

²⁴I czynił Aza co było dobrego, i przyjemnego w oczach Pana, Boga swego.

²⁵Bo poburzył ołtarze obce, i wyżyny, i podruzgotał bałwany ich, i wyrąbał gaje ich;

²⁶A przykazał Judzie, aby szukali Pana, Boga ojców swych, i przestrzegali zakonu i przykazaó jego.

²⁷Zniósł też ze wszystkich miast Judzkich wyżyny, i słoneczne bałwany, a było w pokoju królestwo za czasu jego.

²⁸Nadto pobudował miasta obronne w Judzie, przeto, iż była w pokoju ziemia i nie powstała wojna przeciwko niemu za onych lat; bo mu dał Pan odpocznienie.

²⁹I rzekł do Judy: Pobudujmy te miasta, i otoczmy je murem i wieżami, bramami, i zaworami, póki ziemia jest w mocy naszej; bośmy szukali Pana, Boga naszego; szukaliśmy go, i sprawił nam odpocznienie zewsząd. Przetoż budowali, a szczęściło się im.

³⁰I miał Aza wojsko noszących tarcz i drzewce: z Judy trzykroć sto tysięcy, a z Benjamina noszących puklerz i ciągnących łuk dwa kroć sto tysięcy i ośmdziesiąt tysięcy. Ci wszyscy byli bardzo mężni.

³¹Tedy wyciągnął przeciw nim Zara Etyjopczyk, mając wojska dziesięć kroć sto tysięcy, a wozów trzy sta, i przyciągnął aż do Maresy.

³²Wyciągnął też i Aza przeciw niemu, i uszykowali wojska w dolinie Sefata u Maresy.

³³Tedy zawołał Aza do Pana, Boga swego, i rzekł: O Panie! ty nie potrzebujesz wielu, abyś ratował tego, który nie ma potęgi. Ratujże nas, o Panie, Boże nasz! gdyż na tobie spolegamy, a w imię twoje idziemy przeciwko temu mnóstwu. Tyś Pan, Bóg nasz; niech nie ma góry nad tobą człowiek śmiertelny.

³⁴A tak poraził Pan Etyjopczyków przed Azą i przed Judą, tak iż uciekli Etyjopczycy.

³⁵A gonił ich Aza i lud, który był z nim, aż do Gierary. I polegli Etyjopczycy, tak, że nie mogli wskórać: bo starci są przed obliczem Paóskiem i przed wojskiem jego. I nabrali łupów bardzo wiele.

³⁶Nadto poburzyli wszystkie miasta około Gierary; albowiem przypadł strach Paóski na nich, i splundrowali one wszystkie miasta; bo w nich była wielka korzyść.

³⁷Także i obory trzód poburzyli; a zająwszy owiec i wielbłądów bardzo wiele, wrócili się do Jeruzalemu.