¹Huan, a tapa Jehosaphat a sikin a lala, Israel mite dou dingin a kihihhata,

¹I miał Jozafat bogactw i sławy bardzo wiele, a spowinowacił się z Achabem.

²Huan, Juda gama kulh nei khua tengteng ah sepaih a koih a; Juda gam lah apa Asain a nalak Ephraim gama khuate ah galvilmi a koiha.

²I przyjechał po kilku latach do Achaba do Samaryi; i nabił Achab owiec i wołów wiele dla niego, i dla ludu, który był z nim, i namawiał go, aby ciągnął do Ramot Galaad.

³Huan, Jehosaphat kiangah TOUPA a oma; baal te zong loua a pu Davidin a tot masaksa lampi tawna.

³I rzekł Achab, król Izraelski, do Jozafata, króla Judzkiego: Pociągnijże ze mną do Ramot Galaad? A on mu odpowiedział: Jako ja, tak i ty, a jako lud twój, tak lud mój, i będziemy z tobą na wojnie.

⁴Api leh pute uh pathian zonga, Israel mite hih bang hih loua a thupiakte a zuih jawk jiakin.

⁴Nadto rzekł Jozafat do króla Izraelskiego: Proszę, pytaj się dziś słowa Paóskiego.

⁵Huaijiakin TOUPAN a gam a khutah a hihkipa, huchiin Juda gam mi tengtengin Jehosaphet kipahman khawng a hongpia ua, a honghauin a hongthupi ngial hi.

⁵A tak zebrał król Izraelski proroków cztery sta mężów, i rzekł do nich: Mamże ciągnąć do Ramot Galaad na wojnę, czyli zaniechać? A oni odpowiedzieli: Ciągnij; bo je da Bóg w ręce królewskie.

⁶Huan, a lungsim TOUPA lamah a awna; huan Juda gam akipana mun sangte leh Aserte a paimang vek lai hi.

⁶Ale Jozafat rzekł: Niemaszże tu jeszcze którego proroka Paóskiego, żebyśmy się go pytali?

⁷Huan, kum thum a lal kumin a mi lian Benhail te, Obadia te, Zekaria te, Nathanel te, Mikaite, Juda gam khuatea mite sinsak dingin a sawl khe lai a;

⁷I rzekł król Izraelski do Jozafata: Jest jeszcze mąż jeden, przez któregobyśmy się mogli radzić Pana, ale go ja nienawidzę; bo mi nie prorokuje nic dobrego, ale zawżdy złe; a tenci jest Micheasz, syn Jemlowy. I rzekł Jozafat: Niech tak nie mówi król.

⁸Huan, Levi mi, Semai te, Nethani te, Zebadia te, Asahel te, Semiramoth te, Johonathan te, Adonija te, Tobija te, Tobadonija te a teltei ua, huan siampu Elisam leh Jehoram leng a tel uhi.

⁸Tedy zawołał król Izraelski niektórego komornika, i rzekł: Przywiedź tu rychło Micheasza, syna Jemlowego.

⁹Huan, TOUPA danbu a tawi ua, Juda gam khua tengteng a tawn ua, mite a sinsak uh.

⁹Międzytem król Izraelski, i Jozafat, król Judzki, siedzieli każdy z nich na stolicy swojej, ubrani w szaty królewskie, a siedzieli na placu u wrót bramy Samaryjskiej, a wszyscy prorocy prorokowali przed nimi.

¹⁰Huan, Juda gam kim gam tengtenga miten TOUPA laudan a siam ua, kuamahin Jehosaphet a dou ngam kei uhi.

¹⁰A Sedechyjasz, syn Chanaanowy, sprawił sobie rogi żelazne, i rzekł: Tak mówi Pan: Temi będziesz bódł Syryjczyków, aż ich wyniszczysz.

¹¹Huan, Philistiami khenkhatin Jehosaphet kipahman a hongpia ua, siah dingin dangkasikte leng a pe lai uh; huan, Arabia miten leng gan hon, belamtal sangsagih leh za sagih leh keltal sang sagih leh za sagih a honkai uh.

¹¹Toż wszyscy prorocy prorokowali, mówiąc: Ciągnij do Ramot Galaad, a będzieć się szczęściło; albowiem je poda Pan, w ręce królewskie.

¹²Huchiin Jehosaphet bel a hongthupita mahmaha, Juda gamah kulhte leh thil koih khawmna khuate a bawla, Juda gam khuate ah nasep tampi a neihi.

¹²Tedy poseł, który chodził, aby przyzwał Micheasza, rzekł do niego, mówiąc: Oto słowa proroków jednemi usty dobrze tuszą królowi; niechże będzie, proszę, słowo twoje jako jednego z nich, a mów dobre rzeczy.

¹³Huan, Jerusalem ah sepaih mi hat hangsante a hau behlap laia.

¹³I rzekł Micheasz: Jako żyje Pan, że co mi kolwiek rozkaże Bóg mój, to mówić będę.

¹⁴Huan, a inkuan kuan ua a omdan uh hichibang a hi- Juda inkuana sang heutu te, heutu Adanin mi hat hangsan nuai thum a heua;

¹⁴A gdy przyszedł do króla, rzekł król do niego: Micheaszu! mamyż ciągnąć na wojnę przeciw Ramot Galaad, czyli zaniechać? A on odpowiedział: Ciągnijcie, a poszczęści się wam, i będą podani w ręce wasze.

¹⁵A zom Jehohanin nuai nih leh sing giat a heua;

¹⁵I rzekł król do niego: A wieleż cię razy mam przysięgą zobowiązywać, abyś mi nie mówił jedno prawdę w imieniu Paóskiem?

¹⁶Huan, a zomnawn Sikri tapa Amasi bel kiphal taka TOUPA dinga kipiain, mi hat hangsan nuai nih a heua;

¹⁶Przetoż rzekł: Widziałem wszystek lud Izraelski rozproszony po górach jako owce, które nie mają pasterza; bo Pan rzekł: Nie mająci Pana; niech się wróci każdy do domu swego w pokoju.

¹⁷Huan, Benjamin inkuante mihat hangsan Eliadin thal leh lum zang mi nuai nih a heua;

¹⁷I rzekł król Izraelski do Jozafata: Izażem ci nie powiadał, że mi nic dobrego prorokować nie miał, ale złe?

¹⁸Azom Jehozabadin galkap dinga mansiangsa nuaikhat leh sing giat a heua.Hiai tengteng Juda gama kulh nei kumpipan a koihte simlouha kumpipa kianga om thekte ahi uhi.

¹⁸Ale on rzekł: Słuchajcież tedy słowa Paóskiego: Widziałem Pana siedzącego na stolicy jego, i wszystko wojsko niebieskie stojące po prawicy jego i po lewicy jego.

¹⁹Hiai tengteng Juda gama kulh nei kumpipan a koihte simlouha kumpipa kianga om thekte ahi uhi.

¹⁹I rzekł Pan: Kto zwiedzie Achaba, króla Izraelskiego, aby szedł, a poległ w Ramot Galaad? A gdy mówił jeden tak, a drugi mówił inaczej,

²⁰Wystąpił duch, i stanął przed Panem, i rzekł: Ja go zwiodę. A Pan mu rzekł: Przez cóż?

²¹I odpowiedział: Wynijdę, a będę kłamliwym duchem w ustach wszystkich proroków jego. I rzekł Pan: Zwiedziesz, i pewnie przemożesz: Idźże, a uczyó tak.

²²Przetoż teraz, oto dał Pan ducha kłamliwego w usta tych proroków twoich, gdyż Pan wyrzekł przeciwko tobie złe.

²³Tedy przystąpiwszy Sedechijasz, syn Chanaanowy, uderzył Micheasza w policzek, mówiąc: A którąż drogą odszedł duch Paóski odemnie, aby mówił z tobą?

²⁴I odpowiedział Micheasz: Oto ty ujrzysz dnia onego, kiedy wnijdziesz do najskrytszej komory, abyś się skrył.

²⁵I rzekł król Izraelski: Weźmijcie Micheasza, a odwiedźcie go do Amona, starosty miejskiego, i do Joaza, syna królewskiego.

²⁶I rzeczecie im: Tak mówi król: Wsadźcie tego do więzienia, a dawajcie mu jeść chleb utrapienia, i wodę ucisku, aż się wrócę w pokoju.

²⁷Ale odpowiedział Micheasz: Jeźliże się wrócisz w pokoju, tedy nie mówił Pan przez mię. Nadto rzekł: Słuchajcież wszyscy ludzie.

²⁸A tak ciągnął król Izraelski, i Jozafat, król Judzki, do Ramot Galaad.

²⁹I rzekł król Izraelski do Jozafata: Odmienię się, a pójdę do bitwy: ale ty ubierzesz się w szaty swe. I odmienił się król Izraelski, a szli do bitwy.

³⁰A król Syryjski rozkazał był hetmanom, którzy byli nad wozami jego, mówiąc: Nie potykajcie się ani z małym ani z wielkim, tylko z samym królem Izraelskim.

³¹A gdy ujrzeli Jozafata hetmani, co byli nad wozami, rzekli: Król Izraelski jest. I obrócili się przeciw niemu, aby się z nim potykali; ale zawołał Jozafat, a Pan go ratował; i odwrócił ich Bóg od niego.

³²Bo obaczywszy hetmani, co byli nad wozami, że nie ten był król Izraelski, odwrócili się od niego.

³³Lecz niektóry mąż strzelił na niepewne z łuku, i postrzelił króla Izraelskiego, między nity i między pancerz; który rzekł woźnicy swemu: Nawróć, a wywieź mię z wojska; bom jest raniony.

³⁴I wzmogła się bitwa dnia onego, a król Izraelski stał na wozie przeciw Syryjczykom aż do wieczora: i umarł, gdy zachodziło słoóce.