¹Na ngaihnou koilama pai ahia, Aw nang numeite laka kilawm penpen? amah na ngaihnou koilama kiheita ahia, amah ka honzon pih theihna ding un?

¹Gdzież poszedł miły twój, o najpiękniejsza między niewiastami? Gdzie się obrócił miły twój? a szukać go będziemy z tobą.

²Ka ngaihnou a huan ah a hoh suka, gimnamtui mun ah, huan sunga vak ding leh, lili pak lakawm ding in.

²Miły mój wstąpił do ogrodu swego między zagonki ziół wonnych, aby pasł w ogrodach, i żeby zbierał lilije.

³Ka ngaihnoua ka hi a, ka ngaihnou keia ahi: lili pak lakah a ganhon a vak hi.

³Jam jest miłego mego, a miły mój jest mój, który pasie między lilijami.

⁴Na kilawm hi, Aw ka it, Tirza bangin, Jerusalem bangin na deihhuaia, sepaihpawl puanlapte to bangin na kitakhuai hi.

⁴Pięknaś ty, przyjaciółko moja! jako Tersa; pięknaś, jako Jeruzalem; ogromna, jako wojsko uszykowane.

⁵Na mitte keia kipan la kikin, amau lah a honzouta ngal ua. Na sam kel hon bang ahi a, Gilead pang khawnga kualte.

⁵(Odwróć oczy twoje odemnie, gdyż mię one srogim czynią). Włosy twoje są jako stada kóz, które wychodzą z Galaad.

⁶Na hate belamnu hon bang ahi ua, sil khit pheta hongpaitou te; huaiah amaute chiatin phik a nei ua, a lak uah kuamah misisun a om kei uh.

⁶Zęby twoje są jako stado owiec, które wychodzą z kąpieli, z których każda miewa po dwojgu, a niepłodnej niemasz między niemi.

⁷Na mitlaivomte pomgranet them bang ahi na maituamna liah ah.

⁷Skronie twoje między kędzierzami twemi są jako sztuka jabłka granatowego.

⁸Kumpinu sawmguk a om ua, mei sawm giat, huan nungaksiangthou sim seng louh.

⁸Aczkolwiek jest sześćdziesiąt żon królewskich, a ośmdziesiąt założnic, a panien bez liczby:

⁹Ka vahui, ka ninbanglou, khat kia ahi; a nu laka amah kia ahi; amah suang laka a hoihpenpen ahi. Tanuten amah a mu ua, nuamsa amah a chi uh; ahi, kumpinuten leh meiten amau amah a phat uh.

⁹Wszakże jednaż jest gołębica moja, uprzejma moja, jedynaczka u matki swojej, bez zmazy u rodzicielki swojej. Ujrzawszy ją córki, błogosławioną ją nazwały; także i żony królewskie i założnice, i chwaliły ją, mówiąc:

¹⁰Jingsang banga dak khia amah kua ahia, khapi banga kilawm, ni banga siang, sepaihhon puanlap tobanga lauhuai?

¹⁰Któraż to jest, co się pokazuje jako zorza, piękna jako miesiąc, czysta jako słoóce, ogromna jako wojsko uszykowane z chorągwiami?

¹¹Makhatang huanah ka pai suaka, guama singsuan hingte en dingin, grep a pakmumta hiam chih leh pomgranet a pakpalhta hiam chih en dingin.

¹¹Zstąpiłam do ogrodu orzechowego, abym oglądała owoce rosnące w dolinach; abym obaczyła, jeźli kwitną winne macice, a wypuszczająli pączki jabłonie granatowe.

¹²Ahihkeileh ka thei ngeita hia, ka khain ka lunglutna ka mipite kangtalai lakah a hon koihta hi.Hongkik in, hongkik in, Aw Salam mi; hongkik in, hongkik in, ka honna et theihna ding un. Bangdia Salam mi en ding na hi ua, Mahanaim mite lam banga?

¹²Niżem się dowiedziała, dusza moja wsadziła mię na wóz przedniejszych z ludu mego.

¹³Hongkik in, hongkik in, Aw Salam mi; hongkik in, hongkik in, ka honna et theihna ding un. Bangdia Salam mi en ding na hi ua, Mahanaim mite lam banga?

¹³Nawróć się, nawróć się, o Sulamitko! nawróć się, nawróć się, niech na cię patrzymy. Cóż widzicie na Sulamitce? Widzimy, jakoby hufy wojenne.

¹⁴O jako piękne są nogi twoje w trzewikach, o córko książęca! Opasania biódr twoich są jako zawieszenia, ręką dobrego rzemieślnika urobione.

¹⁵Pępek twój jako czasza okrągła, która nie jest bez napoju; brzuch twój jest jako bróg pszenicy osadzony lilijami.

¹⁶Obie piersi twoje są jako dwoje bliźniąt młodych sarniąt.

¹⁷Szyja twoja jako wieża z kości słoniowych; oczy twoje jako sadzawki w Hesebon podle bramy Batrabim; nos twój jako wieża na Libanie, która patrzy ku Damaszkowi.

¹⁸Głowa twoja na tobie jako Karmel, a włosy głowy twojej jako szarłat.Król widząc cię byłby jako przywiązany na gankach swoich.

¹⁹O jakożeś piękna, i jako wdzięczna, o miłości przerozkoszna!

²⁰Ten twój wzrost podobny jest palmie, a piersi twoje gronom.

²¹Rzekłem: Wstąpię na palmę, dosięgnę wierzchów jej. Niechajże mi tedy będą piersi twoje jako grona winne, a wonność nozdrzy twoich jako jabłek wonnych;

²²A usta twoje jako wino wyborne, które na prost bardzo mile płynie i sprawóje, że mówią wargi śpiących.

²³Jam jest miłego mego, a do mnie jest rządza jego.

²⁴Przyjdź, miły mój; wyjdziemy na pole, a przenocujemy we wsiach.

²⁵Rano wstaniemy do winnic; oglądamy, jeźli kwitnie winna macica, jeźli się zawiązują gronka, kwitnąli jabłka granatowe; tam ci oświadczę miłości moje.

²⁶Polne jabłuszka wydały wonność swoję, a przede drzwiami naszemi są wszystkie owoce wdzięczne, nowe i stare, którem tobie, miły mój! zachowała.