Paite

Spanish: Reina Valera (1909)

Isaiah

57

1mi diktat a mang jel ua, kuamahin a lungsim un a ngaihtuah kei nak uh, Pathian limsakmite leng lak mangin a om jel ua, mi diktat thil hoihlou hongtung ding akipan lak mang ahi nak uh chih kuamahin a ngaihtuah sam kei uhi.
1PERECE el justo, y no hay quien pare mientes; y los píos son recogidos, y no hay quien entienda que delante de la aflicción es recogido el justo.
2Lungmuannaah a lut jel ua; a lupna uahte a lum tawldam jel uh, diktaka pai peuhmahte.
2Entrará en la paz; descansarán en sus lechos todos los que andan delante de Dios.
3Ahihhangin nou bumsiamnu tapa, angkawm leh kijuak suante aw, hiaiah honnaih un.
3Mas vosotros llegaos acá, hijos de la agorera, generación de adúltero y de fornicaria.
4Nuihza bawlna dia na zat jel uh kua eita? kua na maiphen khum ua, na leikhat khum ua? Tatlekna ta, juautheihna suante na hi kei u maw?
4¿De quién os habéis mofado? ¿contra quién ensanchasteis la boca, y alargasteis la lengua? ¿No sois vosotros hijos rebeldes, simiente mentirosa,
5Nou tosaw laka, singbuk nuai tenga milimte toh kithoha suangpi kawllak nuaia guam sung khawnga naupang that jelte.
5Que os enfervorizáis con los ídolos debajo de todo árbol umbroso, que sacrificáis los hijos en los valles, debajo de los peñascos?
6Lui guam suang mam lakah na tantuan a oma; huaite, huaite ngei ngei na tantuan ahi: huaite adingin dawn thillat na sunga, thil piak na lan hi. Huai thilah hihlungkimin ka om ding hia?
6En las pulimentadas piedras del valle está tu parte; ellas, ellas son tu suerte; y á ellas derramaste libación, y ofreciste presente. ¿No me tengo de vengar de estas cosas?
7Tang sang zou mahmah tungah na lupna na koiha: huailai mahmah kithoihna lam dingin na hohtou jel.
7Sobre el monte alto y empinado pusiste tu cama: allí también subiste á hacer sacrificio.
8Huan, kongkhakte leh kong biang liahte ah na theihgigena na tunga: kei din hi louin midang din na kisuaha, na hoh tou ngala; na lupna na keka, a kiang uah thu na khunga; a lupna uh lah na muhnaah na it hi.
8Y tras la puerta y el umbral pusiste tu recuerdo: porque á otro que á mí te descubriste, y subiste, y ensanchaste tu cama, é hiciste con ellos alianza: amaste su cama donde quiera que la veías.
9Huan, sathau toh kumpipa kiangah na hoha, na gimlimte lah na bawl thupi diakdiaka, na palaite gamlapiah na sawla, sheol pha hialin na niamsak hi.
9Y fuiste al rey con ungüento, y multiplicaste tus perfumes, y enviaste tus embajadores lejos, y te abatiste hasta el profundo.
10Na paina lampi sau jiakin na gima; ahihhangin, Lametna himhim a om kei, na chi ngal keia: na hatna halhsakna na mu-a: huaijiakin na bahta kei hi.
10En la multitud de tus caminos te cansaste, mas no dijiste: No hay remedio; hallaste la vida de tu mano, por tanto no te arrepentiste.
11Kua na kihtain na lau, juau na gen naka, kei non theih tak louha, na lungsima na ngaihtuah tak louh mai? Sawtpi ka dai dide kei maw? Kihtak leng non kihtak louh.
11¿Y de quién te asustaste y temiste, que has faltado á la fe, y no te has acordado de mí, ni te vino al pensamiento? ¿No he yo disimulado desde tiempos antiguos, y nunca me has temido?
12Na diktatna leh na thilhihte ka gen ding; bangmah lah na lohtak kei dia.
12Yo publicaré tu justicia y tus obras, que no te aprovecharán.
13Na kikou chiangin na lak khawmten honhumbit uheh; ahihhangin huihin amau a la dinga, huin a mut vek ding: kei honmuangin bel gam a nei dinga, ka tang siangthou a luah ding.
13Cuando clamares, líbrente tus allegados; empero á todos ellos llevará el viento, un soplo los arrebatará; mas el que en mí espera, tendrá la tierra por heredad, y poseerá el monte de mi santidad.
14Huan, aman, Sung vum un, sung vum un, lampi bawl un, ka mite lampi bawl un, ka mite lampi akipan pukna ding pai un, a chi ding.
14Y dirá: Allanad, allanad; barred el camino, quitad los tropiezos del camino de mi pueblo.
15Mi tungnung, tawisang, khantawna om, a min Siangthouin hichiin a chi ngala: Kei mun tungnung leh siangthou-ah ka oma, mi thunuailutte lungsim hihhalh ding leh kisik tuntunte lungtang hihhalh dingin mi lungsima kisik tuntuna thunuailut tak kiangah leng ka om hi.
15Porque así dijo el Alto y Sublime, el que habita la eternidad, y cuyo nombre es el Santo: Yo habito en la altura y la santidad, y con el quebrantado y humilde de espíritu, para hacer vivir el espíritu de los humildes, y para vivificar el corazón de los qu
16Khantawnin ka dou sin ngal keia, ka heh gige sin sam kei hi: huchikeileh mi lungsim ka maah a bah dinga, hinna ka bawlte leng a bah ding uh.
16Porque no tengo de contender para siempre, ni para siempre me he de enojar: pues decaería ante mí el espíritu, y las almas que yo he criado.
17A huaihama a thulimlouhna jiakin ka heha, ka sata, ka mai ka huma, ka heh ahi: amah lah a lungtang omdan ngeingeiin paupeng takin a om jel hi.
17Por la iniquidad de su codicia me enojé y heríle, escondí mi rostro y ensañéme; y fué él rebelde por el camino de su corazón.
18A omdante ka mu-a, amah ka damsak ding: ka pi dinga, amah leh a sunpihmite kiangah lungmuanna ka pe nawn ding.
18Visto he sus caminos, y le sanaré, y le pastorearé, y daréle consolaciones, á él y á sus enlutados.
19Ken muk gah ka bawl; Lemna, lemna, gamla pi-a om kiangah leh nai chika om kiangah om hen, Toupan a chi, amah ka damsak ding.
19Crío fruto de labios: Paz, paz al lejano y al cercano, dijo Jehová; y sanarélo.
20Mi thulimloute bel tuipi kihawt gige bang ahi uh; a om kinken thei ngel keia, a tuiten lah nin leh buannawi a vik khe jel, chiin.Ka Pathianin, Mi thulimloute adingin muanna himhim a om kei, a chi.
20Mas los impíos son como la mar en tempestad, que no puede estarse quieta, y sus aguas arrojan cieno y lodo.
21Ka Pathianin, Mi thulimloute adingin muanna himhim a om kei, a chi.
21No hay paz, dijo mi Dios, para los impíos.