¹ خدایا، جانم به لبم رسیده است، مرا نجات ده.

¹(Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.) Frels mig Gud, thi Vandene når mig til Sjælen,

² در گرداب مشکلات فرو رفته‌ام و نزدیک است که از پای درآیم، در‌ آبهای عمیق غرق می‌شوم و سیلاب به بالای سرم رسیده است.

²jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen går over mig;

³ از ناله خسته شده و گلویم خشک شده است. در انتظار کمک تو چشمانم تار گردیده‌اند.

³træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie på min Gud;

⁴ تعداد آنانی که بی‌جهت از من نفرت دارند از موی سرم زیادتر است. دشمنانم دربارهٔ من دروغ می‌گویند. آنانی که قصد جان مرا دارند، قوی هستند. مرا مجبور کردند آنچه را که ندزدیده بودم، پس بدهم.

⁴flere end mit Hoveds Hår er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!

⁵ خدایا، گناهان من از تو پنهان نیستند و تو از حماقت من آگاهی.

⁵Gud, du kender min Dårskab, min Skyld er ej skjult for dig.

⁶ ای خداوند، خدای متعال مگذار به‌خاطر من آنانی که بر تو توکّل نموده‌اند، شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، آنانی را که به تو امید دارند به‌خاطر من خجل مساز.

⁶Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier på dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem der søger dig, Israels Gud!

⁷ من به‌خاطر تو رسوا و شرمنده شده‌ام.

⁷Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Åsyn dækkes af Skændsel;

⁸ نزد فامیلم مانند یک غریبه و نزد خانواده‌ام مانند بیگانه‌ها شده‌ام.

⁸fremmed er jeg for mine Brødre en Udlænding for min Moders Sønner.

⁹ غیرتی که برای خانهٔ تو دارم، آتشی در وجودم برافروخته. دشمنان همچنان‌که به تو اهانت نمودند، به من نیز توهین کردند.

⁹Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet på mig:

¹⁰ هنگامی‌که با روزه گرفتن، خود را فروتن نمودم، مردم به من توهین کردند.

¹⁰jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;

¹¹ وقتی پلاس پوشیدم، به من خندیدند.

¹¹i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.

¹² زبانزد مردم کوچه و بازار و شرابخواران گردیده‌ام و برایم سرود می‌خوانند.

¹²De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.

¹³ امّا من، ای خداوند، به درگاه تو دعا می‌کنم. ای خدا، در وقت مناسب به من جواب بده، به‌خاطر محبّت پایدار خود دعایم را مستجاب فرما و به سبب وعدهٔ خود مرا نجات بده.

¹³Men jeg beder, HERRE, til dig i Nådens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!

¹⁴ مرا از این گِرداب مشکلات نجات بده و از شر دشمنان، در پناه خود حفظ فرما.

¹⁴Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,

¹⁵ مگذار در مشکلات غرق شوم و در این گرفتاری‌ها نابود گردم و سرانجام راهی گور شوم.

¹⁵lad Strømmen ikke gå over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.

¹⁶ خداوندا، محبّت پایدار تو چه نیکوست، پس به‌خاطر رحمت عظیمت به من توجّه نما.

¹⁶Svar mig, HERRE, thi god er din Nåde, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;

¹⁷ روی خود را از بندهٔ خود مپوشان، اکنون که در سختی هستم مرا مستجاب نما.

¹⁷dit Åsyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Våde, skynd dig og svar mig;

¹⁸ بیا و تاوان آزادی مرا بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات بده.

¹⁸kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!

¹⁹ تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌ام و مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام. تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی.

¹⁹Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede på alle mine Fjender.

²⁰ سرزنش‌های مردم، دلم را شکسته و مأیوس شده‌ام. به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتم و از کسی تسلّی نیافتم.

²⁰Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves på Medynk, på Trøstere uden at finde;

²¹ هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند.

²¹de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.

²² بگذار جشن آنها به ماتم و امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.

²²Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;

²³ چشمانشان را کور و کمرشان را سست گردان.

²³lad Øjnene slukkes, så Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!

²⁴ خشم خود را بر سر آنان بریز و ایشان را با آتش غضبت بسوزان.

²⁴Din Vrede udøse du over dem din glødende Harme nå dem;

²⁵ خانه‌های ایشان ویران شود و کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.

²⁵deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!

²⁶ زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ای و دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.

²⁶Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du såred.

²⁷ گناهانشان را در نظر بگیر و راه نجات را بر آنان ببند.

²⁷Tilregn dem hver eneste Brøde lad dem ikke få Del i din Retfærd;

²⁸ نامشان را از دفتر زندگی محو کن و آنان را جزء قوم خود مشمار.

²⁸lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!

²⁹ امّا من در رنج و عذابم، ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.

²⁹Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!

³⁰ من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛ و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.

³⁰Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;

³¹ خداوند این را بیشتر از قربانی گاو و گوساله می‌پسندد.

³¹det er mer for HERREN end Okser end Tyre med Horn og Klove!

³² وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شد و آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد.

³²Når de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!

³³ زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنود و یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد.

³³Thi HERREN låner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.

³⁴ ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید. دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید.

³⁴Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;

³⁵ خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد. قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد. نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.

³⁵thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje;

³⁶ نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.

³⁶hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.