1
خداوندا، تو مرا آزمودهای و میشناسی.
1Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. HERR, du hast mich erforscht und kennst mich!
2
از نشستن و بر خواستن من آگاهی
و تمام افکار و اندیشههای مرا از دور میدانی.
2Ich sitze oder stehe, so weißt du es; du merkst meine Gedanken von ferne.
3
تو از رفتار، کردار، کار و استراحت من آگاهی
و تمام روشهای مرا میدانی.
3Du beobachtest mich, ob ich gehe oder liege, und bist vertraut mit allen meinen Wegen;
4
حتّی پیش از آن که حرفی بر زبان آورم،
تو ای خداوند، منظور مرا میدانی.
4ja es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, HERR, nicht völlig wüßtest!
5
حضور تو مرا از هر طرف احاطه نموده
و با قدرت خود، مرا محافظت میکنی.
5Von hinten und von vorn hast du mich eingeschlossen und deine Hand auf mich gelegt.
6
شناخت تو از من خیلی عمیق است؛
این فراتر از فهم من میباشد.
6Diese Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch, als daß ich sie fassen könnte!
7
از نزد تو کجا بگریزم
و از حضور تو کجا پنهان شوم؟
7Wo soll ich hingehen vor deinem Geist, wo soll ich hinfliehen vor deinem Angesicht?
8
اگر به آسمان بروم، تو در آنجا هستی.
اگر به دنیای مردگان بروم، تو در آنجا هستی.
8Führe ich zum Himmel, so bist du da; bettete ich mir im Totenreich, siehe, so bist du auch da!
9
اگر بر بالهای سحر بنشینم
و از مشرق به دورترین نقطه در مغرب بروم،
9Nähme ich Flügel der Morgenröte und bliebe am äußersten Meer,
10
تو برای رهبری من در آنجا خواهی بود.
برای کمک به من تو در آنجا خواهی بود.
10so würde auch daselbst deine Hand mich führen und deine Rechte mich halten!
11
اگر از تاریکی خواهش کنم که مرا بپوشاند
و یا روشناییِ اطراف من به تاریکی تبدیل گردد،
11Spräche ich: «Finsternis möge mich überfallen und das Licht zur Nacht werden um mich her!»,
12
حتّی تاریکی هم برای تو تاریک نخواهد بود
و شب برای تو مانند روز روشن است،
زیرا تاریکی و روشنایی برای تو یکی است.
12so ist auch die Finsternis nicht finster für dich, und die Nacht leuchtet wie der Tag; Finsternis ist wie das Licht.
13
تو تمام اجزای بدنم را ساختی
و در رحم مادرم همهٔ آنها را به هم پیوند دادی.
13Denn du hast meine Nieren geschaffen, du wobest mich in meiner Mutter Schoß.
14
من تو را میستایم، زیرا مرا به گونهای عجیب ساختهای،
تمام کارهای تو بسیار شگفتانگیز است.
من این را با تمام وجود میدانم.
14Ich danke dir, daß du mich wunderbar gemacht hast; wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl!
15
وقتی استخوانهایم ساخته میشدند
و در رحم مادر شکل میگرفتم
و در نهان رشد میکردم،
تو از وجود من آگاه بودی.
15Mein Gebein war dir nicht verhohlen, da ich im Verborgenen gemacht ward, gewirkt tief unten auf Erden.
16
پیش از آن که به وجود بیایم
و زندگی را آغاز کنم،
روزهای عمرم را
در دفتر خود ثبت نمودی.
16Deine Augen sahen mich, als ich noch unentwickelt war, und es waren alle Tage in dein Buch geschrieben, die noch werden sollten, als derselben noch keiner war.
17
خداوندا، افکار تو آنقدر عالی و گرانبها هستند،
که من آنها را درک نمیکنم.
17Und wie teuer sind mir, o Gott, deine Gedanken! Wie groß ist ihre Summe!
18
اگر آنها را بشمارم، از ریگهای صحرا زیادترند.
وقتی بیدار میشوم باز هم با تو هستم.
18Wollte ich sie zählen, so würde ihrer mehr sein als der Sand. Wenn ich erwache, so bin ich noch bei dir!
19
خدایا، شریران را نابود کن
و جنایتکاران را از من دور نما.
19Ach Gott, daß du den Gottlosen tötetest und die Blutgierigen von mir weichen müßten!
20
آنها نام تو را به بدی یاد میکنند
و به ضد تو حرفهای زشت میزنند.
20Denn sie empören sich arglistig wider dich; deine Feinde erheben ihre Hand zur Lüge.
21
خداوندا، آیا از کسانیکه از تو نفرت دارند، نفرت نداشتهام؟
آیا از آنانی که از تو سرپیچی میکنند، متنفّر نبودهام؟
21Sollte ich nicht hassen, die dich, HERR, hassen, und keinen Abscheu empfinden vor deinen Widersachern?
22
با تمام وجود از آنها متنفّرم
و آنها را دشمن خود میدانم.
22Ich hasse sie mit vollkommenem Haß, sie sind mir zu Feinden geworden.
23
خدایا، مرا تفتیش کن و از دل من باخبر شو،
مرا بیازما و افکار مرا بخوان.
ببین آیا خطایی در من هست،
و مرا به راه جاودانی هدایت نما.
23Erforsche mich, o Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne, wie ich es meine;
24
ببین آیا خطایی در من هست،
و مرا به راه جاودانی هدایت نما.
24und siehe, ob ich auf bösem Wege bin, und leite mich auf ewigem Wege!